Στις 14 Δεκεμβρίου 1976 η 17 Νοέμβρη δολοφονεί έναν από τους βασανιστές της Χούντας. Ποιος ήταν ο Μάλλιος και τι αναφέρει ένα από τα θύματα του
«Ήρθανε τρεις η ώρα την νύχτα στις 24 Σεπτεμβρίου του ’67. Ήμουν μόλις τριών μηνών, είχα όμως τα χαρτιά του γυναικολόγου που το αποδείκνυαν. Όταν τα έδειξα αυτά στον Μάλλιο, μου είπε: Σιγά μη σε αφήσουμε να κάνεις ένα σαν και σένα». Αυτή ήταν η απάντηση…» θα πει η Νατάσα Μερτίκα σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη «Μηχανή του Χρόνου» και τον δημοσιογράφο Χρίστο Βασιλόπουλο.
Σε ηλικία 24
ετών η Μερτίκα συνελήφθη για δράση κατά της Χούντας και βασανίστηκε άγρια με
αποτέλεσμα να αποβάλει. Μεταξύ άλλων, η μαρτυρία της αποτελεί ένα τεκμήριο για
το ποιος ήταν ο Ευάγγελος Μάλλιος και πώς δρούσε ως όργανο των πραξικοπηματιών.
Στο
κολαστήριο της οδού Μπουμπουλίνας την έγκυο τότε κοπέλα παρέλαβαν ο Μάλλιος και
ο Μπάμπαλης. «Με χτύπησαν από το πρώτο βράδυ και μάλιστα άγρια. Πριν ξημερώσει
είδα αίματα και κατάλαβα ότι είχε γίνει το κακό» θα πει και αναφερόμενη συγκεκριμένα
στον Μάλλιο τονίζει: «Όταν έφτασα στον βασανιστή μου, τον Μάλλιο για να με
ανακρίνει, εκείνος ήταν σα γυάλινος. Τον φοβόμουν πάρα πολύ. Άρχισε, λοιπόν, να
μου χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο. Εγώ κοιτούσα ένα τασάκι με τους κύκλους της
Ολυμπιακής επάνω στο γραφείο του. Κι το είχα βάλει καλά στο μυαλό μου, να
σκέφτομαι μόνο το τασάκι για να μη μιλήσω. Και κάποια στιγμή του φώναξα «το
τασάκι». Αυτός νόμιζε ότι μίλησα κι σταμάτησε. Ενώ εγώ του είχα πει, απλά «το
τασάκι». Παράνοια. Μόλις μου έφεραν νερό, συνήλθα και κοίταξα τη γραβάτα του
που είχε πάνω έναν κοριό. Το κοιτάει, μου δίνει μία και μου λέει «Με γέμισες
κοριούς» και εγώ του απαντάω «στο σπίτι μου δεν είχα, εδώ τους κληρονόμησα». Τι
το ήθελα; Δεν τήρησα τον κανόνα της σιωπής, που είναι νόμος για τους
κρατούμενους. Δεν έπρεπε να μιλήσω. Δεν έπρεπε να του απαντήσω. Με έλιωσε. Ο
Μάλλιος δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Τον είχε εκπαιδεύσει η CIA. Εκεί τους μάθαιναν
να βασανίζουν. Τον Μάλλιο τον είχε επιλέξει η CIA. Δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο,
επιμένω!».
Ποιος ήταν ο Μάλλιος
Ο Μάλλιος ήταν
αστυνόμος Α’ της Αστυνομίας Πόλεων που τοποθετήθηκε στη Υπηρεσία Διώξεως
Κομμουνισμού από το 1958 έως το 1964, όταν κι εκδιώχθηκε από την κυβέρνηση του
Γεωργίου Παπανδρέου. Επανήλθε λίγους μήνες αργότερα με αυξημένες αρμοδιότητες.
Μάλλιος και Μπάμπαλης είναι αυτοί που παραδίδουν τα αεροπορικά εισιτήρια για το
Παρίσι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έχοντας από πλευράς της Γενικής Ασφάλειας
την ευθύνη για την ομαλή αναχώρηση αυτού και της συνοδείας του για τη γαλλική
πρωτεύουσα. Ταυτοχρόνως, στην υπηρεσία του φαίνεται να απολαμβάνει κύρος, καθώς
είχε κατορθώσει να διεισδύσει με πράκτορές του στον μηχανισμό του
Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Μετά το πραξικόπημα ανέλαβε επικεφαλής της
Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Αστυνομία Πόλεων. Υπηρετούσε με τον βαθμό του
αστυνόμου Α’ στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, αρχικά στο κολαστήριο της οδού
Μπουμπουλίνας και στη συνέχεια στο κτίριο της Λεωφόρου Μεσογείων, που μετέτρεψε
σε τόπο μαρτυρίου.
Ξέπλυμα…
Μετά την
αποκατάσταση της Δημοκρατίας έγινε προσπάθεια να «ξεπλυθούν» οι βασανιστές.
Χαρακτηριστικό είναι ότι, μετά τη δολοφονία, ο Ευάγγελος Αβέρωφ θα υποστηρίξει
ότι «ο Μάλλιος δεν ήταν βασανιστής, μολονότι, όπως πολλοί άλλοι στη θέση του,
είχε μάλλον χαστουκίσει κρατούμενους στη διάρκεια των ανακρίσεων». Το ακροδεξιό
κοινό γοητευόταν από τέτοιες δηλώσεις. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Ευάγγελος
Μάλλιος ήταν ένας από τους πιο ψυχρούς και αδίστακτους βασανιστές της Χούντας.
Η ελληνική
δικαιοσύνη μάλλον συμφώνησε με τον Αβέρωφ καθώς καταδίκασε τον Μάλλιο σε ποινή
δέκα μηνών με δικαίωμα εξαγοράς. Τον Δεκέμβριο του 1975 παραπέμφθηκε σε νέα
δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών και αθωώθηκε, ενώ τον Μάιο του 1976
αποτάχθηκε. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους οδηγήθηκε εκ νέου στο εδώλιο του
κατηγορουμένου, αυτή τη φορά στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών και καταδικάστηκε
πρωτοδίκως σε ποινή φυλάκισης δεκαεπτά μηνών. Για τα εγκλήματα του ο Ευάγγελος
Μάλιος δεν έμεινε ούτε μια μέρα στη φυλακή.
Η δολοφονία
Το βράδυ της
14ης Δεκεμβρίου 1976 ο Μάλλιος επέστρεφε στο σπίτι στο Παλαιό Φάληρο.
Η ώρα είναι 22:15. Έξω από το σπίτι τον περιμένουν δύο άτομα και τον πυροβολούν
με ένα 45άρι πιστόλι. Ο Μάλλιος πέφτει αιμόφυρτος στον δρόμο και οι δράστες
φεύγουν τρέχοντας. Στους ανθρώπους που τον πλησίασαν για να τον βοηθήσουν θα
επαναλάβει το νούμερο 1973. Εικάζεται ότι ήταν νούμερο πινακίδας.
Τα
ξημερώματα της 15ης Δεκεμβρίου, λίγο προτού ξεψυχήσει στη Γενική
Κλινική Παλαιού Φαλήρου, ο Μάλλιος φωνάζει στους γιατρούς: «1973, ένας ψηλός
και μία κοπέλα».
Τον Μάλλιο
έχει εκτελέσει η «17 Νοέμβρη» με το ίδιο όπλο που είχε κάνει και την πρώτη της δολοφονία
(τον σταθμάρχη της CIA Ρίτσαρντ
Γουέλς στις 23/12/1975). Μετά τη σύλληψη των μελών της οργάνωσης ο Παύλος Σερίφης
θα καταθέσει πως τον Μάλλιο εκτέλεσε ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ο οποίος είχε τα
προσωνύμια «Λάμπρος» ή «Ψηλός». Μαζί του ήταν η «Άννα», μια γυναίκα που υπήρξε
μέλος της «17Ν» και δεν έχει ταυτοποιηθεί ενώ στην επίθεση συμμετείχε και ο Νίκος
Παπαναστασίου, ο αποκαλούμενος «ιστορικός Νικήτας».
Η
προκήρυξη
Στο σημείο της
εκτέλεσης τα μέλη της «17Ν» αφήνουν προκήρυξη η οποία ανέφερε: Δύο ολόκληρα
χρόνια ο Ελλ. Λαός περιμένει να δη την τιμωρία των βασανιστών της ασφάλειας,
των εγκληματιών του λαού που επί 7,5 χρόνια βασάνιζαν με μεσαιωνικά και βάρβαρα
βασανιστήρια χιλιάδες αντιφασίστες αγωνιστές. Κι αντί για τιμωρία βλέπει την
αποκατάσταση των βασανιστών. Όλοι οι βασανιστές της ασφάλειας κυκλοφορούν
λεύτεροι. Οι περισσότεροι ξαναγύρισαν στις θέσεις τους. Κι αυτοί που
αποστρατεύτηκαν για τα μάτια, παραμένουν οι μυστικοσύμβουλοι της ασφάλειας ενώ
παράλληλα ξεκουράζονται στα πολυτελή διαμερίσματα και τις δίπλες τους που
έκτισαν βασανίζοντας τον Ελλ. Λαό. Το κράτος δεν άσκησε καμία δίωξη. Η
Δικαιοσύνη τους αθώωσε στη Χαλκίδα και σε άλλες δίκες, δείχνοντας χειροπιαστά
ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, κι ο λαός δεν έχει να περιμένει
τίποτε απ' αυτή. Κι ενώ οι βασανιστές και οι άλλοι φασίστες του Κράτους και του
παρακράτους αφήνονται ανενόχλητοι, ταυτόχρονα συνεχίζεται το χτύπημα του λαϊκού
κινήματος. Άλλοι όπως ο αγωνιστής Ψαρουδάκης κλείνονται στις φυλακές επειδή
κριτίκαραν το περίφημο "στιγμιαίο" του Αρείου Πάγου που αθώωσε τους
104 ψευτοϋπουργούς. Στη μαζική διαδήλωση τις 25 του Μάη ενάντια στον
αντεργατικό νόμο 300, εκατοντάδες αγωνιστές τρομοκρατούνται απ' τις αύρες,
ξυλοκοπούνται, τραυματίζονται, τέλος σκοτώνονται -όπως η γυναίκα στα Χαυτεία.
Άλλοι πέφτουν θύματα της αστυνομικής τρομοκρατίας όπως ο αγωνιστής Σιδέρης.
Τέλος για άλλους όπως ο ηρωικός αγωνιστής Παναγούλης, οι φασίστες δεν δίστασαν
να επιστρατεύσουν τα τελειότερα κι επιστημονικότερα μέσα τους: τη καμουφλαρισμένη
σε "τροχαίο ατύχημα" δολοφονία. Ο Παναγούλης είχε την αφέλεια να
πιστέψει ότι, σαν βουλευτής, μπορούσε να χώνει τη μύτη του σε μέρη απλησίαστα,
να κάνει ατομικές έρευνες για τα αρχεία της ΕΣΑ, τη πολιτεία του φασίστα
Αβέρωφ, τη Κύπρο κ.τ.λ. Είχε το θράσος να συλλαμβάνει τους φασίστες που τον
παρακολουθούσαν χωρίς να τους παραδίνει στην Αστυνομία. Μέθοδες απαράδεκτες για
σοβαρούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους. Οι φασίστες λοιπόν αποφάσισαν να του
κόψουν το "τσαμπουκά" όπως είπαν. Η δολοφονία του Παναγούλη είναι συνάμα
μεγάλων διαστάσεων εκφοβιστική και τρομοκρατική ενέργεια του συστήματος ενάντια
στον Ελλ. Λαό και τους πρωτοπόρους αγωνιστές. Δεν είναι ενέργεια του
παρακράτους για να σαμποτάρουν τον Καραμανλή, όπως ειπώθηκε, αλλά αντίθετα έργο
του ενιαίου φασιστικού μηχανισμού μέσα κι έξω απ' το επίσημο Κράτος, για να
στερεώσει κι όχι ν' ανατρέψει τον κοινοβουλευτισμό. Είναι υπενθύμιση στο λαό
ότι υπάρχουν και χειρότερα, δηλ. η ανοικτή βία, κι άρα δεχτείτε τη σημερινή
κατάσταση πού ναι καλύτερη απ' τη Δικτατορία. Είναι προειδοποίηση για όσους δεν
κάθονται "φρόνιμα" και τους λέει: καθίστε στ' αυγά σας γιατί θα σας
συντρίψουμε. Δολοφονούμε όταν θέλουμε και όπου θέλουμε, ακόμη και βουλευτή,
χωρίς ν' αφήνουμε ίχνη και χωρίς να μπορεί κανένας "σοβαρός" κύριος
να ισχυριστεί ότι είναι δολοφόνος. Το Κράτος μας καλύπτει υιοθετώντας το
τροχαίο και κουκουλώνοντας κρίσεις. Άρα, για το συμφέρον σας, καθίστε ήσυχα και
δεν θα σας πειράξουμε. Αυτή είναι η Καραμανλική "Δημοκρατία". Καμία
όμως τρομοκρατία δεν πρόκειται να πτοήσει τον αδάμαστο Ελλ. Λαό. Κανένας νόμος
δεν πρόκειται να προστατέψει τους φασίστες, κανένα Δικαστήριο. Ο λαός θα
αγωνιστεί με όλα του τα μέσα για να τους τσακίσει, γιατί όντας ατιμώρητοι
προετοιμάζονται ανενόχλητοι για να ξανακάτσουν στο σβέρκο του λαού μας. Έτσι
αποφασίσαμε να εκτελέσουμε παραδειγματικά έναν από τους κυριώτερους
αρχιβασανιστές, τον πασίγνωστο Ευάγγελο Μάλλιο. Ο αστυνόμος Μάλλιος δεν ήταν
κανένα τσιράκι που εκτελούσε διαταγές ανωτέρων. Μαζί με τους ομοίους του
Λάμπρου, Μπάμπαλη, Καραπαναγιώτη ήσαν τα αφεντικά στα μπουντρούμια της
Μπουμπουλίνας και της Μεσογείων. Αυτοί αποφάσιζαν για τα βασανιστήρια, κι
έπαιρναν μέρος σ' αυτά. Χιλιάδες αγωνιστές υπέφεραν στα χέρια τους. Σήμερα τα
καθάρματα αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα και κοροϊδεύουν τα θύματα τους και τον Ελλ.
Λαό. Κανένας θεσμός δεν μπόρεσε να τους τιμωρήση. Ούτε η Βουλή, ούτε η
Κυβέρνηση, ούτε η Δικαιοσύνη. Ο Ελλ. Λαός θα τους αναλάβη πια μόνος του. Το
προηγούμενο της ατιμωρησίας του δοσιλογισμού δεν θα επαναληφθεί. Σήμερα τα
πράγματα ξεκαθάρισαν. Οι ψευδαισθήσεις ορισμένων γκρεμίστηκαν. Ο Καραμανλής με
βήματα αργά αλλά σταθερά εκπλήρωσε την αποστολή που του είχαν αναθέσει αυτοί
που τον έφεραν: Ο Κίσσιγκερ κι η χούντα κι όχι ο Ελλ. Λαός. Το συστηματικό
κτίσιμο ενός καθεστώτος καλυμμένου φασισμού με κοινοβουλευτική βιτρίνα.
Απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, απαγορεύονται οι απεργίες, διώκονται οι
συνδικαλιστές, απαγορεύεται η αφισσοκόληση, η διανομή τρικ, προστατεύονται με
το "ιδιώνυμο" οι φασίστες της ασφάλειας ενώ διώκονται οι πολίτες
κ.τ.λ. Η σημερινή κατάσταση στην ουσία, εκτός από μερικές λεπτομέρειες, είναι η
ίδια με τη φιλελευθεροποίηση του Παπαδόπουλου αν είχε πετύχει. Μπροστά σ' ένα
τέτοιο καθεστώς δημοκρατικής βιτρίνας και φασιστικής ουσίας, μπροστά στη πλήρη
αποτυχία να εκπληρωθούν τα δύο παλλαϊκά αιτήματα: να φύγουν οι Αμερικάνοι
ιμπεριαλιστές και να εκκαθαριστεί ο φασιστικός μηχανισμός, δεν απομένει στο λαό
παρά ν' αγωνιστεί με όλα τα μέσα για την εκπλήρωση αυτών των στόχων. Και με
νόμιμα και με παράνομα μέσα, και με ειρηνικές ενέργειες και με δυναμικές. Για
να ανατραπεί το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, το καθεστώς της νέας
τρομοκρατίας, το καθεστώς της εκμετάλλευσης απ' τα ξένα και ντόπια μονοπώλια.
Και ν' ανοίξη τέλος ο δρόμος, για το χτίσιμο της Λαϊκής εξουσίας και του
Σοσιαλισμού. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ
ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Επαναστατική
Οργάνωση "17 ΝΟΕΜΒΡΗ"
Αθήνα
Σεπτέμβρης 76 Κανένας νόμος δεν πρόκειται να προστατέψει τους φασίστες, κανένα
Δικαστήριο δεν πρόκειται να αθωώσει τους βασανιστές. Για το λαό παραμένουν
ένοχοι, εγκληματίες και πρέπει να λογοδοτήσουν».
Κηδεία και επεισόδια
Η κηδεία του Μάλλιου έγινε το πρωινό της 16ης Δεκεμβρίου 1976. Το «παρών» έδωσαν μέλη της Χούντας και εκατοντάδες νοσταλγοί τους. Ακολούθησαν επεισόδια όταν φασιστές με πρωτεργάτη τον 19χρονο τότε Νίκο Μιχαλολιάκο. Δεκάδες άτομα επιτέθηκαν στους δημοσιογράφους που κάλυπταν το γεγονός. Χαρακτηριστικό της αγριότητας της επίθεσης είναι ότι πέντε δημοσιογράφοι κατέληξαν στο νοσοκομείο. Ο Μιχαλολιάκος συνελήφθη όπως και οι Αντώνιος Γερονικολάου, Νικόλας Σιμωνετάτος. Ο Αριστοτέλης Καλέντζης, για τον οποίο είχε εκδοθεί ένταλμα, δεν βρέθηκε και συνελήφθη αργότερα.