Το ειδύλλιο της Κάθριν με τον Βίνσεντ καθήλωσε εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον πλανήτη. Πώς δημιουργήθηκε η σειρά, γιατί σταμάτησε στην 3η σεζόν και ποιος πασίγνωστος σεναριογράφος συμμετείχε
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποτέλεσε ένα τηλεοπτικό φαινόμενο και καθήλωσε και το ελληνικό κοινό μέσα από την συχνότητα της ΕΡΤ. Η πεντάμορφη Κάθριν, το… τέρας Βίνσεντ και η πολύπλοκη σχέση τους. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε τρεις σεζόν και μάλιστα στην τελευταία η πρωταγωνίστρια Λίντα Χάμιλτον έπαιξε ελάχιστα. Πρόλαβε όμως να γίνει παγκόσμια επιτυχία και να μνημονεύεται έως σήμερα.
Το «Beauty and the Beast» έκανε πρεμιέρα στις 25 Σεπτεμβρίου
1987 στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS. Προφανώς είναι βασισμένο πάνω στο ομώνυμο
παραμύθι του 1740 της Γκαμπριέλ-Σουζάν Μπαρμπό ντε Βιλενέβ. Έμπνευση όμως για
τη σειρά αποτέλεσε η ταινία του Ζαν Κοκτό «La Belle et la Bête» (1946).
Ένας μελλοντικός
σταρ γράφει το σενάριο
Στην ομάδα
των σεναριογράφων συναντάμε ένα όνομα που πλέον είναι παγκοσμίως διάσημο. Ο
Τζορτζ Μάρτιν έγραφε για την «Πεντάμορφη και το Τέρας» κι έκανε την παραγωγή σε
πολλά επεισόδια. Σε μια συνέντευξη του, μιλώντας για τη συμμετοχή του στη
σειρά, θα μιλήσει για το γεγονός ότι του έβαζαν συνέχεια όρια και λογόκριναν τα
κείμενα του. Οι παραγωγοί ήθελαν ουσιαστικά η σειρά να έχει τη λιγότερη δυνατή
βία, να παρουσιάζει τη σεξουαλικότητα με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να μην έχει
πολιτικά μηνύματα. «Ουσιαστικά προσπαθούσαν να μην ενοχλήσουν κανέναν» θα πει ο
συγγραφέας του Game of Thrones.
Ο Πέρλμαν δεν ήθελε να το συζητήσει αλλά το αγάπησε
Η Λίντα
Χάμιλτον είχε ήδη γίνει παγκοσμίως διάσημη από τον «Εξολοθρευτή» και ήταν η
πρώτη επιλογή των παραγωγών για τον ρόλο της Κάθριν Τσάντλερ. Το μεγάλο
ερωτηματικό ήταν ποιος θα υποδυθεί τον Βίνσεντ καθώς έπρεπε να αντέξει μια
τετράωρη διαδικασία μεταμόρφωσης σε… Τέρας συν μια για να βγει το μακιγιάζ και
τα προσθετικά.
Ο Ρον
Πέρλμαν ήταν μια από τις επιλογές καθώς είχε την εμπειρία από το «Quest for Fire» (1981) όπου είχε μεταμορφωθεί σε Νεάτερνταλ.
Ο ηθοποιός όμως δεν ήθελε να περάσει ξανά το βασανιστήριο του πολύωρου μακιγιάζ
και της ερμηνείας φορώντας προσθετικά. Είπε λοιπόν στον μάνατζερ του ότι δεν πρόκειται καν να διαβάσει το σενάριο και
απέρριψε την πρόταση. Σύμφωνα μάλιστα με κάποιες αναφορές ο Πέρλμαν ήταν
έτοιμος να αλλάξει επάγγελμα αν δεν ερχόταν προσφορά για ρόλο που να μην του
ζητά να φορέσει μάσκα ή έντονο μέικ απ.
Ο μάνατζερ του
όμως επέμεινε και του ζήτησε να δώσει μια ευκαιρία στο σενάριο και να το
διαβάσει. Ο Περλμαν το έκανε και άλλαξε άποψη. Παράλληλα ο 37χρονος τότε ηθοποιός
είχε έναν πολύ ισχυρό σύμμαχο στην παραγωγή. Ο Ρικ Μπέικερ θεωρούνταν ήδη ένας από
τους πιο ταλαντούχους μακιγιέρ στη βιομηχανία του θεάματος. Είχε πάρει Όσκαρ για
το An American Werewolf in London, είχε προταθεί για το Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes και είχε επιμεληθεί το μακιγιάζ στο
αριστουργηματικό βιντεοκλίπ του Thriller του Μάικλ Τζάκσον.
Ο Μπέικερ
επέμενε πως ο Πέρλμαν είναι η ιδανική επιλογή. «Σκέφτηκα ότι αυτός ο τύπος ξέρει
να φορά μέικ απ και τον έχω δει να δουλεύει φορώντας το. Είναι κάποιος που
γνωρίζει τους κινδύνους. Πίεσα πραγματικά λοιπόν για αυτόν. Έλεγα συνέχεια να
τον πάρουν κι ότι θα κάνουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον μαζί» θα πει ο Μπέικερ.
Ο Πέρλμαν πήρε
τελικά τον ρόλο και ο Μπέικερ φρόντισε να χρησιμοποιήσει ειδικές μεθόδους καθώς
το δέρμα του ηθοποιού είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Αυτή η συνεργασία δημιούργησε
μια φιλία ζωής. Με τον ρόλο του Βίνσεντ η καριέρα του Περλμαν εκτοξεύθηκε και
ως σήμερα δηλώνει ότι είναι ένα από τα αγαπημένα του πρότζεκτ.
Ο Μπέικερ
είχε την οδηγία να κάνει τον Βίνσεντ τρομακτικό αλλά παράλληλα και σέξι. «Έβαλα
χαρακτηριστικά ενός λιονταριού στο πρόσωπο ενός άντρα, μακριά ξανθιά μαλλιά και
ό,τι χρειαζόταν για να του δώσουμε μια αριστοκρατική εμφάνιση» θα πει ο Μπέικερ
που πέτυχε απολύτως τον στόχο του. Ο Βίνσεντ έμπαινε στις λίστες των περιοδικών
της εποχής με τους πιο σέξι άντρες και ο Ρον Πέρλμαν λάμβανε εκατοντάδες
επιστολές από θαυμάστριες. «Πώς να μην είναι σέξι. Είναι αριστοκρατικός,
γλυκός, μου διαβάζει σονέτα και πάντα με προστατεύει» θα πει η Λίντα Χάμιλτον.
Ποτέ στη
Νέα Υόρκη
Η σειρά
εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη αλλά ολόκληρη η σειρά γυρίστηκε σε στούντιο στην Καλιφόρνια.
Δεν έγιναν ποτέ γυρίσματα στο «Μεγάλο Μήλο». Στο αρχικό σενάριο ο Βίνσεντ ήταν
ο μόνος που ζούσε στον «World Below». Οι σεναριογράφοι όμως αποφάσισαν
να προσθέσουν χαρακτήρες και να δημιουργήσουν μια ολόκληρη κοινότητα της οποίας
μέλος ήταν ο Βίνσεντ.
Χωρίς την Πεντάμορφη δεν γίνεται
Με την
ολοκλήρωση της 2ης σεζόν η Λίντα Χάμιλτον ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει.
Ήταν έγκυος και θα αφοσιωνόταν για ένα διάστημα στο να μεγαλώσει τον γιό της. Στην
απόφαση της είχε παίξει τεράστιο ρόλο το γεγονός ότι ενώ κυοφορούσε χώρισε με
τον τότε σύζυγο της Μπρους Άμποτ. Χωρίς την Κάθριν η σειρά έχανε τη δυναμική της
και πολλοί εντός της παραγωγής υποστήριξαν ότι δεν πρέπει να υπάρξει 3η
σεζόν. Ο κόσμος όμως αγαπούσε το «Beaty and the Beast» και μάλιστα συγκεντρώθηκαν χιλιάδες
υπογραφές για να μην σταματήσει. Παράλληλα στο CBS έφτασαν 4.200 επιστολές που ζητούσαν
το «Beaty and the Beast» να συνεχιστεί. Το δίκτυο έκανε την χάρη στο κοινό.
Στο ξεκίνημα
της 3ης σεζόν λοιπόν η Κάθριν δολοφονείται και τον ρόλο της πρωταγωνίστριας
αναλαμβάνει η ηθοποιός Τζο Άντερσον (αριστερά στη φωτό πάνω) η οποία υποδύθηκε την αστυνομικό. Της ανατίθεται
η εξιχνίαση του φόνου της Κάθριν και γνωρίζει τον Βίνσεντ. Παρά τις προσπάθειες,
μετά τη δολοφονία της Κάθριν, τα ποσοστά τηλεθέασης της σειράς έπεσαν και στις 4
Αυγούστου 1990 μεταδόθηκε το τελευταίο επεισόδιο.
Επαναφορά αλλά όχι ολική
Το 2012 το CBS και ο δημιουργός της σειράς, Ρον
Κοσλόφ μαζί με μέλη της αρχικής παραγωγής αποφάσισαν να την επαναφέρουν. Με πρωταγωνιστές
την Κρίστιν Κριούκ και τον Τζει Ράιν η Κάθριν και ο Βίνσεντ επέστρεψαν αλλά η
μαγεία είχε χαθεί. Η σειρά, η οποία είχε σημαντικές παραλλαγές από το αρχικό σενάριο, άντεξε για τέσσερις σεζόν (70 επεισόδια) αλλά
απέσπασε κακές κριτικές και ποτέ δεν προσέλκυσε μεγάλο κοινό. Όλοι συμφωνούν
ότι ήταν μια αποτυχημένη προσπάθεια επιστροφής που θα ήταν καλύτερο να μην έχει
γίνει.
Οι
θαυμαστές δεν ξεχνούν
Παρότι έχουν
περάσει περίπου 24 χρόνια από το τέλος του «Beauty and the Beast» υπάρχει ακόμα και λειτουργεί ένα
πολύ ενεργό γκρουπ θαυμαστών. Διοργανώνουν συνέδρια και μια ετήσια διαδικτυακή
συνάντηση. Αποκαλούνται The World Below, όπως η κοινότητα του Βίνσεντ.
Ένα γοτθικό
ρομάντζο
Τόσο η Χάμιλτον, όσο και ο Πέρλμαν θυμούνται τη σειρά με μεγάλη αγάπη και τη θεωρούν μια πολύ καλή δουλειά τους. «Υπάρχει κάτι που με συγκινεί βαθιά. Είναι η αντίθεση τους χαρακτήρα. Σκληρός εξωτερικά και αθώος, γλυκός, πολύτιμος μέσα του» θα πει ο Περλμαν. Από την πλευρά της η Λίντα Χάμιλτον χαρακτηρίζει τη σειρά ένα «γοτθικό ρομάντζο. Μια σχέση με εμπόδια με την οποία ταυτίστηκε ο κόσμος».