Ο «Πατρόν» έφερε στη χώρα τέσσερις ιπποπόταμους. Πλέον είναι περίπου 200 και είναι υπεύθυνοι για δολοφονίες και καταστροφές. Έτσι, η χώρα εφαρμόζει ένα σχέδιο για να σταματήσει την… προέλαση τους
Στο απόγειο της
δύναμης του ο Πάμπλο Εσκομπάρ λειτουργούσε απολύτως πάνω από τους νόμους.
Τίποτα και κανείς δεν τον άγγιξε και ό,τι επιθυμούσε γινόταν πραγματικότητα.
To 1978 o «Πατρόν»,
μαζί με τον εξάδελφο του Γκουστάβο Γκαβίρια, συγκέντρωσαν μια έκταση 30.000
στρεμμάτων στο Πόρτο Τριούνφο στην Αντιόκια της Κολομβίας. Οι αγορές έγιναν σταδιακά
και όσοι ιδιοκτήτες δεν ήταν πρόθυμοι να πουλήσουν πείστηκαν…
Εκεί ο Εσκομπάρ
δημιούργησε τον προσωπικό του παράδεισο, την Hacienda Napoles όπως την ονόμασε. Μεταξύ άλλων ο Κολομβιανός
ναρκοβαρώνος έφτιαξε και τον δικό του ζωολογικό κήπο. Αγόρασε και μετέφερε στην
Κολομβία τίγρεις, λιοντάρια, τσιτάχ, στρουθοκάμηλους, λάμα και ιπποπόταμους.
Μετά τον θάνατο του Εσκομπάρ το 1993 οι αρχές μετέφεραν τα ζώα σε καταφύγια. Οι ιπποπόταμοι όμως έμειναν πίσω και πολλαπλασιάστηκαν. Βγήκαν εκτός των ορίων της Napoles και εγκαταστάθηκαν στον ποταμό
Μαγδαλένα. Πλέον υπολογίζεται ότι είναι περίπου 200 και έχουν γίνει μάστιγα για
την περιοχή…
Ο δημοσιογράφος
Τζόσουα Χάμερ έκανε έρευνα πάνω στο ζήτημα και μίλησε σε podcast του ιδρύματος Smithsonian. «Πρέπει πρώτα να σκεφτούμε ότι ο
Εσκομπάρ είχε τη δύναμη και τον πλούτο να κάνει ό,τι θέλει. Έφτιαξε αυτό το ιδιωτικό
πάρκο διασκέδασης και αγόραζε ζώα κυρίως από ζωολογικούς κήπους και καταφύγια στις
ΗΠΑ. Είχε φέρει ακόμα και καγκουρό. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι πρώτοι ιπποπόταμοι
που έφτασαν στη Napoles ήταν τέσσερις, τρεις θηλυκοί κι ένας αρσενικός. Τους αγόρασε από το Τέξας
ή την Καλιφόρνια.
Αφού τον
σκότωσαν, στο Μεντεγίν το 1993, η Hacienda Napoles εγκαταλείφθηκε. Πολλοί εισέβαλαν στις
εγκαταστάσεις για να κάνουν πλιάτσικο και να βρουν χρήματα. Το προσωπικό έφυγε
και τα πάντα διαλύθηκαν. Τα ζώα έζησαν για λίγο μόνα τους και στη συνέχεια τη Napoles ανέλαβε μια ιδιωτική εταιρία. Την οργάνωσε
και προσέφερε σαφάρι επί πληρωμή. Μπορούσες να πας και να περιηγηθείς. Στα τέλη
του 1990 η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει το πάρκο. Συγκέντρωσε τα ζώα και τα μετέφερε
σε ζωολογικούς κήπους της χώρας.
Κανείς όμως δεν
ήθελε να πλησιάσει τους ιπποπόταμους. Τους άφησαν λοιπόν εκεί. Εκείνη την εποχή
ήταν περίπου 12. Τότε ξεκίνησε μια εσωτερική μάχη επικράτησης. Το μεγαλύτερο
από τα αρσενικά που είχαν γεννηθεί σκότωσε τον πατέρα του και κυριάρχησε στην
ομάδα. Αυτό οδήγησε στο να δημιουργηθούν ομάδες στο κοπάδι που διαχωρίστηκαν και
έζησαν σε διαφορετικές περιοχές. Οι ιπποπόταμοι άρχισαν να κινούνται εκτός των
ορίων του ράντσου. Ουσιαστικά δεν υπήρχε φράχτης γύρω από την έκταση. Κάποιοι
έφτασαν ακόμα και 80χλμ μακριά από τη Napoles» τονίζει ο Χάμερ.
Εξηγεί επίσης
γιατί πολλαπλασιάστηκαν τόσο εύκολα: «Περίπου 40 χρόνια μετά μιλάμε για έναν
πληθυσμό που φτάνει τους 200 και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Δεν υπάρχουν
ισχυροί θηρευτές στην περιοχή. Δεν τους κυνηγά κανείς. Το νερό είναι άφθονο όπως
και η βλάστηση. Έχουν όλα όσα χρειάζονται και είναι λογικό να πολλαπλασιάζονται».
Όσο για το
πόσο επικίνδυνοι είναι για τους κατοίκους αναφέρει: «Οι ιπποπόταμοι είναι ζώα
του στιλ αν με αφήσεις ήσυχο θα σε αφήσω ήσυχο. Όταν όμως σε μια περιοχή
συμβιώνει τόσο μεγάλος πληθυσμός ιπποπόταμων με τόσο μεγάλο πληθυσμό ανθρώπων
οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Και σίγουρα δεν μιλάμε για ακίνδυνα ζώα. Μπορούν
για παράδειγμα να επιτεθούν στη βάρκα σου και να σε πνίξουν.
Επίσης παράγουν
μεγάλο μέγεθος περιττωμάτων και πραγματικά μπορούν να μολύνουν της πηγές νερού.
Πρέπει να σκεφτούμε ότι είναι ένας είδος που έχει εισβάλει, δεν ανήκει εκεί. Απειλούν
τα ζώα της περιοχής και είναι αποδεδειγμένο ότι επηρεάζουν το νερό».
Όσο για τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση της Κολομβίας ο Χάμερ τονίζει: «Όταν το πρόβλημα έγινε έντονο, στις αρχές του 2000, προσέλαβαν έναν επαγγελματία κυνηγό. Σκότωσε έναν ιπποπόταμο και πόζαρε με το πτώμα του. Αυτό προκάλεσε οργή στην Κολομβία. Ο υπουργός περιβάλλοντος παραιτήθηκε και το κυνήγι σταμάτησε.
Στη συνέχεια
προσπάθησαν να στειρώσουν τα ζώα αλλά ήταν ουσιαστικά αδύνατο. Ούτε αυτό το
σχέδιο δούλεψε. Επιχείρησαν επίσης να φράξουν την περιοχή αλλά από τη μια η
έκταση της ήταν τεράστια και από την άλλη έπρεπε να δαπανήσουν τεράστια ποσά
για να χτίσουν έναν φράχτη που θα αντέχει τη δύναμη των ιπποπόταμων. Επίσης επιχείρησαν
να καλέσουν ζωολογικούς κήπους τους εξωτερικού για να πάρουν τα ζώα αλλά δεν υπήρξε
ενδιαφέρον.
Το τελευταίο
σχέδιο είναι η τοποθέτηση παγίδων ώστε να ακινητοποιηθούν ιπποπόταμοι και να τους
στειρώσουν. Αυτό είχε μια σχετική επιτυχία καθώς τελικά στειρώθηκαν δέκα ζώα.
Για να περιορίσεις όμως τον πληθυσμό πρέπει να στειρώσεις τουλάχιστον 40. Η προσπάθεια συνεχίζεται…».
Οι ιπποπόταμοι
του Εσκομπάρ καταστρέφουν σχεδόν σε καθημερινή βάση καλλιέργειες, τρομοκρατούν τους
κατοίκους και οι αρχές επιβεβαιώνουν ότι είναι υπεύθυνοι για πολλές δολοφονίες
ανθρώπων. Η Κολομβία φαίνεται πλέον αποφασισμένη να λύσει το πρόβλημα. Η υπουργός
περιβάλλοντος Σουσάνα Μουχάμαντ τόνισε ότι παράλληλα με το πρόγραμμα στείρωσης
θα τρέξει ένα σχέδιο μεταφοράς κάποιων ζώων σε ζωολογικούς κήπους και σε συγκεκριμένες
περιπτώσεις θα γίνει και ευθανασία. Θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα αλλά πλέον
φαίνεται πως η μοίρα τους έχει σφραγιστεί.