Ο Χίτλερ ζήτησε από τον Άλμπερτ Σπεερ να του χτίσει μια γιγαντιαία πόλη και ο «επίσημος» αρχιτέκτονας του Ναζισμού ξεκίνησε με έναν κύλινδρο. Τελικά έμεινε σε αυτό.
Στη διασταύρωση
των οδών Dudenstraße, General-Pape-Straße, και Loewenhardtdamm, στο βορειοδυτικό τμήμα της γειτονιάς Τέμπελχοφ στο
Βερολίνο, δεσπόζει ένα επιβλητικό οικοδόμημα. Έχει σχήμα κυλίνδρου, ύψος 14
μέτρων, διάμετρο 21 και συνολικό βάρος 12.650 τόνων. Πρόκειται για το Schwerbelastungskörper
(το σώμα που ασκεί βαρύ φορτίο) και είναι το απομεινάρι του κόσμου που ονειρεύονταν
να χτίσουν οι Ναζί και ο ηγέτης τους, Αδόλφος Χίτλερ.
Από την
άνοδο του στην εξουσία, το 1933, ο Χίτλερ ονειρευόταν να επανασχεδιάσει το
Βερολίνο και να το κάνει αυτό που το άρρωστο μυαλό του αποκαλούσε «εθνικό σύμβολο
φυλετικής συνέχειας». Ο Χίτλερ ονειρευόταν πως το νέο Βερολίνο, το οποίο θα μετονομαζόταν
σε Γκερμάνια, θα αποτελέσει μια αιώνια απόδειξη της δύναμη τους. Ζήτησε λοιπόν
από τον «επίσημο» αρχιτέκτονα του Ναζισμού, Άλμπερτ Σπέερ να του σχεδιάσει την Γκερμάνια
και να ξεκινήσει την ανοικοδόμηση της.
Στο μυαλό του Χίτλερ όλα τα κτίρια στην πόλη (του) θα ήταν τεράστια και επιβλητικά. Ο Σπεερ μπορεί να ήταν φανατικός ναζιστής όμως ήξερε πολύ καλά τη δουλειά του. Γνώριζε ότι στο αμμώδες έδαφος του Βερολίνου δεν ήταν εύκολο να ανεγερθούν τέτοια θηριώδη κτίρια. Το Schwerbelastungskörper λοιπόν ήταν το οικοδόμημα με το οποίο ο Σπεερ θα δοκίμαζε τις αντοχές του εδάφους. Μέσω του κυλίνδρου ο ναζιστής αρχιτέκτονας έκανε μετρήσεις με την ελπίδα, αν όλα πάνε καλά, να ξεκινήσει την ανοικοδόμηση μιας γιγαντιαίας αψίδας θριάμβου η οποία θα ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή που υπάρχει στο Παρίσι.
Τα έργα για το Schwerbelastungskörper ξεκίνησαν το 1941. Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου. Τα θεμέλια του κυλίνδρου έχουν βάθος 18,2 μέτρων και η βάση του διάμετρο 11. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε σε περίπου έναν χρόνο. Εσωτερικά του κτιρίου υπάρχουν δωμάτια στα οποία ο Σπεερ είχε βάλει ειδικά όργανα μετρήσεων. Στόχος του ήταν ο κύλινδρος να βυθιστεί μόνο έξι εκατοστά. Αν συνέβαινε αυτό τότε το έδαφος θα μπορούσε να αντέξει τη φαραωνική αψίδα που είχε σχεδιάσει. Λόγω της εξέλιξης του πολέμου και της κατάρρευσης του γερμανικού στρατού το Schwerbelastungskörper σταδιακά εγκαταλείφθηκε όπως και τα σχέδια για την Γερμάνια. Το 1948 αρχιτέκτονες διαπίστωσαν ότι ο κύλινδρος είχε βυθιστεί 19 εκατοστά. Αυτό σημαίνει ότι η αψίδα του Σπεερ θα χρειαζόταν επιπλέον έργα σταθεροποίησης για να ανεγερθεί.
Στόχος του Σπεερ ήταν τελικά να ενσωματώσει τον κύλινδρο μέσα σε έναν νέο δρόμο που θα έφτιαχνε στη Γκερμάνια. Μετά τον πόλεμο το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου χρησιμοποίησε τα όργανα του Schwerbelastungskörper για να κάνει γεωλογικές μετρήσεις για το έδαφος του Βερολίνου. Υπήρξαν φωνές που ζητησαν την κατεδάφιση του αλλά αυτό αποδείχθηκε ανέφικτο λόγω των κτιρίων που υπάρχουν κοντά του. Από το 1955 το Schwerbelastungskörper έγινε ιστορικό μνημείο που αποτελεί το μοναδικό απομεινάρι του εθνικοσοσιαλιστικού πολεοδομικού σχεδιασμού.
Είναι
ανοιχτό για το κοινό και πραγματοποιούνται επισκέψεις με ξεναγούς που εξηγούν γιατί
αυτός ο γιγαντιαίος κύλινδρος υψώνεται ως σήμερα στο Βερολίνο.