Ο Ιεχοχανάν σταυρώθηκε περίπου στην ίδια ηλικία και περίπου την ίδια περίοδο με τον Ιησού. Τι έδειξε η έρευνα για την εκτέλεση του
Το καλοκαίρι του 1968, στην γειτονιά Γκιβάτ χα Μιβτάρ της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, μια ομάδα εργατών έκανε μια μοναδική ανακάλυψη. Κατά τη διάρκεια των εργασιών βρήκαν τυχαία έναν αρχαίο εβραϊκό τάφο. Την ανασκαφή ανέλαβε ο Ελληνοισραηλινός αρχαιολόγος Βασίλης Τζαφέρης ο οποίος αποκάλυψε ένα σύμπλεγμα τεσσάρων ασύλητων τάφων του 1ου αιώνα μ.Χ. Οι θάλαμοι είχαν λαξευτεί πάνω στον μαλακό ασβεστόλιθο.
Μέσα στους θαλάμους
βρέθηκαν 15 πέτρινα οστεοφυλάκια τα οποία περιείχαν τα οστά 35 ατόμων. Η έρευνα
αποκάλυψε τη φρίκη που βίωναν οι Εβραίοι την εποχή που έζησε ο Ιησούς. Τουλάχιστον
εννέα από τους νεκρούς είχαν βρει βίαιο θάνατο. Τρία παιδιά, από οκτώ μηνών ως
οκτώ ετών, είχαν πεθάνει από ασιτία. Ένα άλλο παιδί, περίπου τεσσάρων ετών,
είχε σκοτωθεί με ένα βέλος στο κεφάλι. Ένας έφηβος (περίπου 17 ετών) είχε δεθεί
και καεί ζωντανός ενώ μια 60χρονη είχε δολοφονηθεί με χτύπημα στο κεφάλι. Μια άλλη
γυναίκα βρέθηκε με το μουμιοποιημένο έμβρυο στην κοιλιά της. Είχε πεθάνει λίγο
πριν γεννήσει.
Το εύρημα όμως
που εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους ήταν τα λείψανα ενός άντρα από 24 έως 28
ετών. Το όνομα του ήταν γραμμένο πάνω στο οστεοφυλάκιο: Ιεχοχανάν γιός του Χαγκόλ.
Χωρίς
αμφιβολία ο νεαρός είχε σταυρωθεί και αυτό τον έκανε ένα μοναδικό εύρημα στα αρχαιολογικά χρονικά. Ένας άντρας κοντά στην ηλικία του Ιησού, που σταυρώθηκε
περίπου την ίδια εποχή θα μπορούσε να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για την
διαδικασία της σταύρωσης.
Στη δεξιά
φτέρνα του Ιενοχανάν είχε τοποθετηθεί ένα καρφί 11,5 εκατοστών το οποίο προφανώς
συγκρατούσε το πόδι πάνω στον σταυρό ο οποίος είχε κατασκευαστεί από ξύλο ελιάς
(βρέθηκαν σκλήθρες στη μύτη του καρφιού και αναλύθηκαν). Οι δήμιοι είχαν καρφώσει,
ανάμεσα στην φτέρνα και το καρφί, ένα μικρό πλακέ ξύλο ώστε το θύμα να μην
μπορεί να ελευθερώσει το πόδι του.
Τα πόδια λοιπόν ήταν καρφωμένα με αυτό τον τρόπο γύρω από τον κορμό του σταυρού και το θύμα δεν μπορούσε να τα κουνήσει. Τι συνέβαινε όμως με τα χέρια; Η αρχική έρευνα, που ξεκίνησε αλλά δεν ολοκλήρωσε για λόγους υγείας, ο αρχαιολόγος Νίκου Χάας υποστήριξε ότι είχαν καρφωθεί επίσης. Το 1985 όμως οι Τζο Ζάιας και Ελιέζερ Σέκελες έκαναν μια σαφώς πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση των λειψάνων. Αυτοί αποσαφήνισαν ότι το κάθε πόδι ήταν καρφωμένο στον σταυρό (ο Χάας υποστήριξε ότι και τα δύο πόδια ήταν καρφωμένα μαζί με ένα καρφί) και επιπλέον δεν εντόπισαν στοιχεία που να υποδεικνύουν ότι είχαν καρφωθεί και τα χέρια.
Λαμβάνοντας
υπ' όψιν και κείμενα για τις σταυρώσεις οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα
ότι τα χέρια του Ιενοχανάν ήταν δεμένα με σχοινί πάνω στον σταυρό. Πώς όμως πέθανε
ο νεαρός;
«Είναι
σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο θάνατος στην σταύρωση ήταν αποτέλεσμα του τρόπου
που κρεμόταν ο καταδικασμένος από τον σταυρό και όχι των τραυμάτων από τα καρφιά
σε πόδια και χέρια. Το να κρεμιέσαι από τον σταυρό δημιουργεί μια επώδυνη
διαδικασία ασφυξίας. Οι μυς που χρησιμοποιούνται για να αναπνεύσουμε σταδιακά ατονούν
και τελικά ο καταδικασμένος πεθαίνει γιατί δεν μπορεί να συνεχίσει να αναπνέει
κανονικά. Ανάλογα με το πώς έχει τοποθετηθεί το θύμα στον σταυρό ο θάνατος
μπορεί να έρθει σε ώρες ή ακόμα και σε μέρες» τονίζει ο Τζο Ζάιας. Οι Ρωμαίοι
για παραδειγματισμό και εκφοβισμό προτιμούσαν να αφήσουν έναν καταδικασμένο πάνω
στον σταυρό για μεγάλο διάστημα.
Ο Ιενοχανάν λοιπόν πέθανε με αυτόν τον τρόπο. Τα πόδια του ήταν καρφωμένα στο ξύλο, τα χέρια του ανοιχτά δεμένα και έσβησε τελικά από ασφυξία.
Όσο για το ερώτημα
αν θα μπορούσε να μοιάζει έτσι και η σταύρωση του Ιησού, ο Ζάιας αναφέρει ότι
πράγματι κάποιες πηγές αναφέρουν ότι το κάρφωμα και στα χέρια ήταν μια συνήθης
τακτική. Είτε όμως τα χέρια του Ιησού ήταν δεμένα, όπως του Ιενοχανάν, είτε τα
είχαν καρφώσει η αιτία θανάτου ήταν η ίδια. Όπως αναφέρουν μάλιστα
ιατροδικαστές αν λάβουμε υπ’ όψιν μας σε τι κατάσταση έφτασε ο Ιησούς στον σταυρό, λόγω των βασανιστηρίων, τότε είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι δεν άντεξε για μεγάλο χρονικό διάστημα
πριν εκπνεύσει.