Η ιστορία φρίκης και παράνοιας του Αντάρες ντε λα Λους και της σέχτας του Κογιγκουάι. Θυσίασαν ένα βρέφος για να μην νικήσει το… σκοτάδι
Στην υπόθεση του Αντάρες ντε λα Λους είναι ίσως πιο σοφό να ξεκινήσει κανείς αντίστροφά, όχι με το τι συνέβη αλλά με το γιατί μπορεί να συνέβη κάτι τόσο αδιανόητο. Πώς ένας άντρας χειραγώγησε μια ομάδα ανθρώπων σε σημείο να πιστέψουν ότι είναι ο Θεός; Πώς αποδέχθηκαν και υποστήριξαν την παράνοια του και τελικά πώς έφτασαν στο φρικτό έγκλημα;
Ο Κριστιάν
Χιμένες Κιχάδα ήταν μέλος της ομάδας που ανέλυσαν το προφίλ του Αντάρες ντε λα
Λους και της σέχτας του. Εξηγεί πως η πορεία ως την απόλυτη παράνοια ήταν μια
χρονοβόρα και μεθοδευμένη διαδικασία. «Ο Αντάρες δεν δημιούργησε την ομάδα του
από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν επιχείρησε να περάσει από την αρχή το μήνυμα του
για το υποτιθέμενο τέλος του κόσμου. Ήταν μια διαδικασία περίπου δύο ετών μέσα
στην οποία κατάφερε να χειραγωγήσει τη θέληση των ακολούθων του. Τους… έσπασε
και τους μείωσε την ικανότητα της κριτικής σκέψης. Τα επτά άτομα που τον
ακολούθησαν προσηλυτίστηκαν σταδιακά» τονίζει ο Χιμένες Κιχάδα και προσθέτει:
«Ο Αντάρες
χρησιμοποίησε όλα τα στάδια για τον σχηματισμό σέχτας όπως τα περιγράφουν οι μελέτες:
Πειθώ, μετατροπή και κατήχηση. Και η πειθώ έχει ένα υπόβαθρο που ονομάζεται
αποπλάνηση. Σταδιακά ο Αντάρες δημιούργησε μια κοινότητα την οποία έπεισε ότι ο
λόγος του είναι αξιόπιστος και έχει νόημα. Προσέλκυσε άτομα που έψαχναν
απαντήσεις.
Γενικά οι
οπαδοί των σεχτών είναι συνήθως άνθρωποι που νιώθουν ότι κάτι τους λείπει ή
βίωσαν κάποια γεγονότα τα οποία τους οδήγησαν στην αναζήτηση νέων πραγμάτων. Είναι
έξυπνοι άνθρωποι, με ένα βιοτικό επίπεδο που τους επιτρέπει να αμφισβητούν τα
δεδομένα και να αναζητούν εξηγήσεις για τη ζωή και τον θάνατο. Στην αρχή ήταν έτσι.
Δεν μπορούσε να τους πει ότι πλησίαζε ένα υποτιθέμενο τέλος του κόσμου γιατί οι
άνθρωποι ήταν πιθανό να τον αφήσουν. Το έκανε όταν κατάφερε να καλύψει τα κενά
του.
Τους έπεισε
να αλλάξουν τον εαυτό τους και τους έκανε να πιστέψουν σε έναν απολύτως
διχοτομημένο κόσμο όπου υπάρχει μόνο το καλό και το κακό. Επίσης τους έκανε να
νιώθουν σημαντικοί και μοναδικοί. Ότι μπορούσαν να σώσουν τον κόσμο. Τους έβαλε
να αναζητήσουν τη δεύτερη ψυχή τους και έριχνε εκεί τις ευθύνες για προβλήματα
που παρουσιάζονταν.
Κατάφερε
τελικά, χρησιμοποιώντας τεχνικές πειθούς, να σκέφτονται και να κάνουν αυτό που
επιθυμούσε ο ίδιος. Πίστευαν ότι ακόμα και το πιο παράλογο ήταν μέρος μιας
διαδικασίας για να σωθεί ο κόσμος. Ένιωθαν στρατιώτες σε αποστολή, ένιωθαν ότι
η ζωή τους είχε αποκτήσει νόημα.
Έφτασε τελικά σε μια κοινωνική πυραμίδα με αυτόν
στην κορυφή και τους υπόλοιπους να τον ακολουθούν».
Ο Ραμόν που έγινε Αντάρες
Στο
επίκεντρο της υπόθεσης βρίσκεται ο Ραμόν Γκουστάβο Καστίγιο Γκαέτε. Γεννημένος το 1977
στο Σαντιάγο της Χιλής ο Καστίγιο σπούδασε μουσική παιδαγωγική και έπαιζε
πνευστά όργανα. Ήταν μέλος της μπάντας Amaru η οποία ήταν δημοφιλής στις χώρες της
Λατινικής Αμερικής. Το 1995, επιχειρώντας να αποφύγει τη στρατιωτική θητεία,
υιοθέτησε μια εκκεντρική εμφάνιση και συμπεριφορά. Ξύρισε το κεφάλι του, άφησε
μούσι και παρουσίαζε τον εαυτό του σαν μυστικιστή. Το τέχνασμα έπιασε καθώς ο
στρατός του έδωσε απαλλαγή όμως ο Καστίγιο δεν… επανήλθε.
Διατήρησε την
εμφάνιση αλλά και το στιλ. Έγινε απόμακρος, απότομος και έπαθε εμμονή με τα
μυστικιστικά κείμενα και κυρίως τα βιβλία του «γκουρού» των χίπηδων, Κάρλος
Καστανιέδα. Το 2006 ανακοίνωσε στο περιβάλλον του ότι είχε μια πνευματική
αποκάλυψη και πλέον θέλει να τον αποκαλούν Αντάρες ντε λα Λους (Αντάρες του
φωτός). Το συγκεκριμένο όνομα το πήρε από το λαμπερότερο άστρο στον αστερισμό
του Σκορπιού. Σταδιακά η συμπεριφορά του έγινε πιο εκκεντρική και τελικά
αποχώρησε από τους Αμάρου.
Η σέχτα
Πλέον ως
Αντάρες ντε λα Λους συμμετείχε σε ομάδες διαλογισμού και πνευματικής θεραπείας.
H εικόνα και η
συμπεριφορά του προσέλκυαν τον κόσμο και ο Αντάρες τους προέτρεπε να κάνουν
χρήση της αγιαουάσκα, ενός μείγματος φυτών με ψυχεδελικές ουσίες που οι
ιθαγενείς στη Νότια Αμερική το θεωρούσαν θεραπευτικό.
Σταδιακά μια
ομάδα ανθρώπων έγιναν ακόλουθοι του και ουσιαστικά έτσι δημιουργήθηκε η ομάδα την
οποία ο Τύπος στη Χιλή θα αποκαλούσε σέχτα του Κογικουάι. Πολλά από τα μέλη της
έμεναν μαζί με τον Ανταρές να ζητά συχνά να μετακομίσουν υποστηρίζοντας ότι
υπάρχει κακή ενέργεια ή ότι τους κυνηγά ο Εωσφόρος. Όπως αποκαλύπτει ο Πάμπλο
Ουντουράγκα, ο οποίος ήταν ο νούμερο δύο στην ιεραρχία μαζί με τη σύντροφο του
Νατάλια Γκέρα, σε μια περίπτωση ο Αντάρες έκλεισε σε ένα τάπερ τη γάτα που
ζούσε στο σπίτι τους και την έριξε σε ένα ποτάμι. Υποστήριξε ότι θα γεννούσε τα
μωρά του Εωσφόρου. Δεν ήταν η μοναδική φορά που θα σκότωσε ζώα επειδή τα θεωρούσε
σκοτεινά.
Ο Ανταρές μιλούσε συνέχεια για την «προφητεία» των Μάγιας ότι ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκεμβρίου 2012 και τόνιζε ότι αυτός και η ομάδα του είναι υπεύθυνοι για τη σωτηρία του πλανήτη.
«Είμαι ο... Θεός»
Σε μια συνάντηση
το 2012 ο Αντάρες κάλεσε τα «ισχυρότερα» μέλη της σέχτας και του έδωσε να πιούν
αγιαουάσκα. Αφού είδαν παραισθήσεις ανακοίνωσε ότι πλέον ξέρουν ποιος ακριβώς
είναι. Μιλώντας ξεχωριστά με το κάθε μέλος του είπε ότι είναι η μετενσάρκωση
του Ιησού, του Βούδα και του Κρίσνα. Είναι ο Θεός…
Και ως Θεός
ο Αντάρες είχε δικαίωμα να ελέγχει απολύτως τη ζωή τους. Τους ανάγκασε να
ξυρίσουν τα κεφάλια τους, να φορούν συγκεκριμένα ρούχα και να ακολουθούν συγκεκριμένη
διατροφή. Τους χτυπούσε σε σημείο να τους προκαλέσει κατάγματα και ανακοίνωσε
ποιοι πρέπει να είναι ζευγάρια με ποιους. Έτσι καταστράφηκαν σχέσεις ετών κι έτσι
άνθρωποι αναγκάστηκαν να συνάψουν ερωτικές σχέσεις χωρίς να το θέλουν.
Για τον
εαυτό του ο Αντάρες επέλεξε τη σύντροφο του πιο πιστού ακόλουθου του. Ο Πάμπλο
Ουντουράγκα θυμάται: «Μου είπε ότι πλέον η Νατάλια θα είναι η σύντροφος του και
παράλληλα ότι πρέπει να κόψω τις επαφές με τον γιό μου γιατί με αποσπά από τον
στόχο. Με πόνεσε τόσο πολύ αλλά το αποδέχθηκα. Πώς αμφισβητείς τον Θεό; Για να
καταλάβετε πόσο απόλυτη ήταν η πίστη μας μια φορά που με χτυπούσε με ένα ξύλο
μου ράγισε ένα πλευρό και σχεδόν λιποθύμησα. Χαστούκισα τον εαυτό μου και του ζήτησα
συγγνώμη που λίγο έλειψε να χάσω τις αισθήσεις μου. Αφού σταμάτησε να με
χτυπάει τον ευχαρίστησα…».
Η θυσία
Η Ναταλία
Γκέρα υπάκουσε και μάλιστα έμεινε έγκυος. Ο Αντάρες εξοργίστηκε καθώς είχε
δηλώσει ότι δεν θα κάνει ποτέ παιδιά. Υποστήριξε ότι το παιδί είναι μια δοκιμασία
από τον Εωσφόρο. Ανακοίνωσε ότι θα γεννηθεί σε δέκα μήνες (!) τον Δεκέμβριο του
2012, λίγο πριν το τέλος του κόσμου.
Η προφητεία
του όμως δεν εκπληρώθηκε. Στους εννέα μήνες η Γκέρα ένιωσε τους πόνους της γέννας.
Με εντολή του Αντάρες μεταφέρθηκε σε καλύβα σε απομονωμένη περιοχή. Πάνω σε ένα
βρόμικο κρεβάτι υπό άθλιες συνθήκες ο Αντάρες ζήτησε από μέλη της σέχτας να
βοηθήσουν την Γκέρα να γεννήσει. Όταν ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι το μωρό δεν κατέβαινε
ο Αντάρες έδωσε την εντολή να γίνει καισαρική τομή με μαχαίρι. Κάτι τέτοιο θα
σκότωνε το βρέφος και τη μητέρα και το διπλό έγκλημα αποτράπηκε όταν η Καρολίνα
Βάργκας είπε στον Αντάρες: «Μας έχεις πει ότι η Ναταλία είναι ένα πολύ φωτεινό
πλάσμα. Δεν πρέπει να πεθάνει ένα τόσο φωτεινό πλάσμα, έτσι δεν είναι;» Ο Ανταρές
έδωσε άδεια να μεταφερθεί η Γκέρα στο νοσοκομείο όπου, στις 21 Νοεμβρίου 2012, γέννησε
ένα αγοράκι το οποίο πήρε το όνομα Χεσούς (Ιησούς).
Δύο μέρες μετά ο Αντάρες συγκέντρωσε τα μέλη της σέχτας στο Κογιγκουάι (από εκεί προέκυψε και το μιντιακό όνομα της σέχτας). Ζήτησε από τον Ουντουράγκα να ανάψει μια μεγάλη φωτιά σε τρύπα που χρησιμοποιούσαν ως υπαίθρια τουαλέτα. Εξήγησε πως πρέπει να κάνει την απόλυτη θυσία για να σωθεί ο κόσμος, για να νικήσει το καλό. «Είπε ότι αυτές είναι οι εντολές. Ζήτησε να βγάλουμε τα ρούχα από το μωρό, να δέσουμε τα χέρια και τα πόδια του, να βάλουμε βαμβάκι στο στόμα του και να του κλείσουμε τα μάτια με ταινία. Το κράτησε και κατευθύνθηκε μόνος του προς την φωτιά που έκαιγε. Εμείς μείναμε πίσω στο αυτοκίνητο» λέει η Νατάλια Γκέρα (φωτό κάτω).
Ο Πάμπλο Ουντουράγκα θυμάται: «Του πήγαμε το μωρό μέχρι τα μισά της διαδρομής. Ο Αντάρες το πήρε κι εγώ έφυγα με τη Νατάλια. Όταν έφτασε στη φωτιά όλοι ξέραμε τι έκανε. Η Νατάλια ξέσπασε σε κλάματα και έκλαψα κι εγώ μαζί της.
Δεν ξέρω αν έριξε
το μωρό ζωντανό στη φωτιά ή το σκότωσε πριν. Μου είχε ζητήσει νωρίτερα ένα κοφτερό
μαχαίρι. Όταν γύρισε φορούσε τα γάντια που έχουμε για τον φούρνο και μου ζήτησε
να πάω και να ρίχνω συνέχεια ξύλα στη φωτιά. Πλησίασα και δεν ακουγόταν τίποτα πέραν
από τον ήχο από τις φλόγες. Έριξα ξύλα…» θυμάμαι ο Πάμπλο Ουντουράγκα.
Το τέλος που δεν ήρθε
Μετά τη
θυσία του μωρού τα μέλη της σέχτας ήπιαν αγιαουάσκα και κοιμήθηκαν. Την επόμενη
μέρα λειτούργησαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και συνέχισαν να προετοιμάζονται
για το τέλος του κόσμου. Έμειναν στο Κογιγουάι ως την 21η Δεκεμβρίου.
Περίμεναν το τέλος στωικά αλλά αυτό δεν ήρθε. Όταν πλέον είχε νυχτώσει ο
Αντάρες άρχισε να γελάει υστερικά και να λέει: «Βρε ηλίθιοι νομίζατε ότι μετά
από τέσσερα χρόνια δουλειάς θα ανυψωνόσασταν και θα φτάνατε στην ελευθερία;
Είστε πολύ αφελείς, δεν λειτουργεί έτσι. Τα πράγματα δεν αλλάζουν αμέσως. Ο
εσωτερικός μου εαυτός, μου εξήγησε ότι η ελευθερία δεν θα έρθει τώρα αλλά σε τρεις
μήνες στο Εκουαδόρ».
Παρά την… εξήγηση
του η πίστη κάποιων μελών κλονίστηκε και αποφάσισαν να βάλουν τέλος στην
παράνοια. Όσοι παρέμειναν προετοιμάστηκαν για το ταξίδι στο Εκουαδόρ. Μια κοπέλα
όμως, η οποία συμμετείχε στην σέχτα, πήγε στην αστυνομία και αποκάλυψε τα
πάντα. Ως προστατευόμενη μάρτυρας κατέθεσε με λεπτομέρειες για τη θυσία του βρέφους.
Οι αρχές πήγαν στο σημείο και βρήκαν την τρύπα και μέσα τα καμένα κόκκαλα του Χεσούς.
Εκδόθηκε
ένταλμα σύλληψης τόσο στη Χιλή όσο και στο Περού. Αφίσες με το πρόσωπο του
Αντάρες μπήκαν και στις δύο χώρες. Ο κλοιός έσφιγγε γύρω του. Όπως αποδείχθηκε είχε περάσει στο Περού
και κρυβόταν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο Κούσκο. Εκεί, την 1η Μαΐου
2013, έβαλε τέλος στη ζωή του με μια θηλιά στον λαιμό. Ήταν
35 ετών.
Από τη σέχτα
του δύο μέλη καταδικάστηκαν. Ο Ουντουράγκα (φωτό) και η Γκέρα. Αμφότεροι έμειναν στη φυλακή μόλις δύο χρόνια παρότι η Γκέρα διέφυγε για ένα διάστημα πριν συλληφθεί ξανά. Αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη
Χιλή με δύο βασικά ερωτήματα. Το πρώτο είναι ότι και οι δυο τους προέρχονται
από εύπορες οικογένειες και πολλοί αναρωτιούνταν αν θα είχαν την ίδια
αντιμετώπιση από τη δικαιοσύνη αν ήταν φτωχοί. Το δεύτερο αφορά την ατομική
ευθύνη. Μπορεί η χειραγώγηση και η κατανάλωση ψυχεδελικών ουσιών να δικαιολογήσει
τη συμμετοχή σε ένα τέτοιο αδιανόητο έγκλημα;