Το πιο διάσημο λιοντάρι του κόσμου: Ο Λίο της MGM που...βρυχάται ως σήμερα

Ένα εμβληματικό λιοντάρι στο χώρο του σινεμά που φέτος κλείνει 100 χρόνια! Ποιος ήταν πραγματικά ο Λίο το Λιοντάρι;

Ο κόσμος του Χόλιγουντ είναι ένας από τους πιο ανταγωνιστικούς καθώς οι σταρ «μάχονται» μεταξύ τους για το ποιος θα επικρατήσει ως το πιο μεγάλο όνομα.

Ωστόσο, υπάρχει ένας σταρ που δεν έχασε ποτέ τη δόξα του και δεν τον ξεπέρασε κανείς! Είναι ο «Λίο το Λιοντάρι», το μεγαλύτερο αστέρι της κινηματογραφικής εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer Pictures (MGM), ο βρυχηθμός του οποίου είναι ίσως ο πιο χαρακτηριστικός ήχος που συνδέεται με το στούντιο αλλά και όλη τη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ.

Η εταιρία ιδρύθηκε MGM τον Απρίλιο του 1924 από τον Μάρκους Λεβ με την συγχώνευση των εταιριών Metro Pictures, Goldwyn Pictures και Louis B. Mayer Pictures. Ο Λεβ σύντομα προσέλαβε μεγάλο αριθμό πολύ γνωστών ηθοποιών της εποχής υιοθετώντας το σλόγκαν «περισσότερα αστέρια από αυτά που υπάρχουν στον ουρανό». Ωστόσο, το μεγαλύτερο και μακροβιότερο αστέρι του δεν ήταν κάποιος ηθοποιός, αλλά ένα λιοντάρι!

Στην πραγματικότητα βέβαια, ο Λίο που εμφανίστηκε στο λογότυπο της εταιρίας δεν ήταν μόνο ένα λιοντάρι αλλά πολλά περισσότερα, ενώ τις περισσότερες δεν λεγόταν καν… Λίο.

Η αρχή

Το σύμβολο του Λιονταριού είχε υιοθετεί ήδη από το 1916 και την εταιρία Goldwyn Pictures που αποτέλεσε στη συνέχεια μέρος της MGM. Το είχε προτείνει ο εκδότης Χάουαρντ Ντίετζ ως φόρο τιμής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια στο οποίο είχε φοιτήσει και έχει ως μασκότ ένα λιοντάρι. Πριν το 1924 και τη συγχώνευση, η Goldwyn Pictures είχε χρησιμοποιήσει δύο διαφορετικά λιοντάρια για το λογότυπό της ωστόσο είναι άγνωστο ποιο ήταν το όνομά τους.

Ο μεγάλος σταρ ήρθε όμως αμέσως μετά την συγχώνευση. Αφού δημιουργήθηκε η MGM προσελήφθη ένα νέο λιοντάρι, ο Σλατς!

Ο Σλατς γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1919 στον ζωολογικό κήπο του Δουβλίνου και είχε λάβει αρχικά το όνομα «Cairbre» (το οποίο σημαίνει αρματηλάτης στα γαελικά). Τον είχε εκπαιδεύσει ο Βόλνι Φάιφερ, τον οποίο είχε προσλάβει η MGM ως ειδικό στα ζώα.

Ο Σλατς (ΦΩΤΟ) – ο οποίος επίσημα αποκαλούνταν Λίο- χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις ταινίες του στούντιο από το 1924 έως και το 1928 με την πρώτη του εμφάνιση να γίνει στο «He Who Gets Slapped» του 1924.

Μάλιστα, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα λιοντάρια που ακολούθησαν ο Σλατς ήταν το μόνο που δεν χρειάστηκε να βρυχηθεί ποτέ. Αντίθετα, το μόνο που έκανε ήταν απλώς να κοιτάζει τριγύρω. Αυτό συνέβη γιατί όλες οι ταινίες στις οποίες «εμφανίστηκε» ήταν βωβές καθώς ο ήχος προστέθηκε στο σινεμά μετά το 1927. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες ο Φάιφερ τον είχε εκπαιδεύσει να βρυχάται για το βίντεο.

Ο Σλατς πέθανε τελικά το 1936 όταν ήταν 17 ετών. Μάλιστα, εκείνη την εποχή ο Φάιφερ είχε αποσυρθεί στη φάρμα του στη Ζιλέτ του Νιου Τζέρσεϊ, όπου φιλοξενούσε ζώα που χρησιμοποιούνταν στο Μπρόντγουεϊ. Αφού ο Σλατς πέθανε, ο Φάιφερ τον έθαψε στη φάρμα του. Αργότερα, φύτεψε ένα πεύκο ακριβώς πάνω από τον τάφο, έτσι ώστε οι ρίζες να «κρατούν το πνεύμα του λιονταριού».

Τζάκι, Ο τυχερός Λίο

Αμέσως μετά την αποχώρηση του Σλατς, σειρά είχε ο Τζάκι ένα λιοντάρι, το οποίο είχε μεταφερθεί στις ΗΠΑ από την έρημο της Νουβίας στο Σουδάν όπου αιχμαλωτίστηκε ενώ ήταν ακόμα λίγων μηνών. Στην πραγματικότητα ο πρώτος βρυχηθμός που ακούστηκε ποτέ στις ταινίες της MGM ήταν αυτός του Τζάκι κάνοντας την αρχή το 1928 στο φιλμ «Λευκές Σκιές στις Νότιες Θάλασσες». Το βίντεο του Τζάκι ήταν βουβό και ο ήχος με τον βρυχηθμό του προστέθηκε αργότερα, ενώ υπήρχαν τουλάχιστον τέσσερις παραλλαγές του.

Ο Τζάκι σημείωσε μια ακόμα πρωτιά καθώς ήταν το πρώτο λιοντάρι που εμφανίστηκε στις έγχρωμες ταινίες Technicolor ανοίγοντας τον «Μάγο του Οζ» το 1939. Το λογότυπο με τον Τζάκι χρησιμοποιούνταν ως το 1956.

Πάντως, η καριέρα του Τζάκι στον κινηματογράφο δεν σταματούσε μόνο στο βίντεο του λογότυπου. Ο ίδιος εμφανίστηκε επίσης σε περισσότερες από εκατό ταινίες, συμπεριλαμβανομένης της σειράς ταινιών Ταρζάν με πρωταγωνιστή τον Τζόνι Βάισμιλερ. Ο Τζάκι εμφανίστηκε επίσης δίπλα στην ξεκάθαρα φοβισμένη Γκρέτα Γκάρμπο σε μια διάσημη φωτογραφία του MGM από το 1926.

 

Το λιοντάρι είναι επίσης γνωστό για το γεγονός ότι επέζησε από πολλά ατυχήματα, όπως δύο ατυχήματα με τρένο, ένα ναυάγιο πλοίου, έναν σεισμό του 1933 και μια έκρηξη σε στούντιο. Το πιο αξιοσημείωτο ατύχημα από το οποίο γλίτωσε ήταν ένα αεροπορικό δυστύχημα. Ύστερα από όλα αυτά ο Τζάκι έλαβε το παρατσούκλι «Leo the Lucky» (Ο τυχερός Λίο).

Το 1931, ο Τζάκι πήγε σε μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία και στη συνέχεια αποσύρθηκε στον ζωολογικό κήπο της Φιλαδέλφεια. Ο Τζάκι ήταν αρκετά ήμερος και ευγενικός και συμπαθούσε τους ανθρώπους. Τελικά, στις 25 Φεβρουαρίου 1935 βρέθηκε νεκρός από τον φύλακα του ζωολογικού κήπου. Η αιτία του θανάτου του αποδόθηκε σε καρδιακά προβλήματα. Το σώμα του Τζάκι μεταφέρθηκε από τη Φιλαδέλφεια στο Λος Άντζελες, όπου ο ταριχευτής Τόμας Χότζες μετέτρεψε το δέρμα του σε ένα χαλί, το οποίο είναι άγνωστο πού βρίσκεται σήμερα.

Εκτός από τον Σλατς και τον Τζάκι αρκετά ακόμα λιοντάρια έχουν εμφανιστεί στο λογότυπο της MGM. Μάλιστα, την εποχή που η εταιρία χρησιμοποιούσε το λογότυπο με τον Τζάκι στις μεγάλες της ταινίες πειραματιζόταν με τρία ακόμα λιοντάρια για τη δημιουργία του εναρκτήριου βίντεο σε ορισμένες μικρού μήκους ταινίες που παράγονταν με διχρωμία.

Ένα άλλο λιοντάρι, ο Τάνερ, χρησιμοποιούνταν παράλληλα με τον Τζάκι. Συνήθως ο Τάνερ εμφανιζόταν στις έγχρωμες ταινίες, ενώ ο Τζάκι στις ασπρόμαυρες. Είναι το τρίτο «μακροβιότερο» λιοντάρι της MGM καθώς χρησιμοποιούνταν 22 χρόνια στην αρχή των ταινιών, ακολουθώντας τον Τζάκι που βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 28 χρόνια.

Ακόμα ένα λιοντάρι, ο Τζορτζ χρησιμοποιήθηκε για μόλις έναν χρόνο (1956–1957), ενώ μετά ήρθε η σειρά του Τζορτζ.

Βρυχηθμός για 67 χρόνια

Το όγδοο και τελευταίο λιοντάρι που βλέπουμε στις ταινίες της MGM ως και σήμερα είναι ο Λίο, το μόνο λιοντάρι που πραγματικά ονομαζόταν Λίο. Το λιοντάρι αυτό έκανε το ντεμπούτο του το 1957 στην ταινία «Tip on a Dead Jockey» αμέσως μετά τον Τζάκι και παραμένει «ενεργό» ως τώρα.

Ο Λίο άνηκε στον έμπορο ζώων Χένρι Τρέφλιχ και εκπαιδεύτηκε από τον Ράλφ Χέλφερ, ενώ ήταν πολύ μικρός όταν κινηματογραφήθηκε να βρυχάται. Όπως και πολλά από τα προηγούμενα λιοντάρια δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο για το λογότυπο, αλλά η MGM τον συμπεριέλαβε και σε άλλες παραγωγές όπως οι ταινίες King of Kings (1961), The Lion (1962), Zebra in the Kitchen (1965), Fluffy (1965) και Napoleon and Samantha (1972). Συμμετείχε επίσης σε μια τηλεοπτική διαφήμιση για την Dreyfus Investments το 1961, ενώ έκανε επίσης αρκετές εμφανίσεις στην τηλεοπτική σειρά The Pet Set (1971–72).

Από τότε, το λογότυπο έχει υποστεί αρκετές ανανεώσεις και ψηφιακές αναβαθμίσεις, ωστόσο ο Λίο παραμένει σταθερά πρωταγωνιστής. Μάλιστα, το 2021 η MGM παρουσίασε ένα καινούργιο λογότυπο στο οποίο ο Λίο έχει δημιουργηθεί με τη βοήθεια CGI, ωστόσο και πάλι είναι πλήρως βασισμένο στο πραγματικό λιοντάρι.

Το λογότυπο της MGM είναι ένα από τα πλέον εμβληματικά στην ιστορία του κινηματογράφου και έχει εμπνεύσει πολλές παραλλαγές και παρωδίες στις οποίες το λιοντάρι έχει αντικατασταθεί από δεκάδες άλλα πράγματα, όπως από έναν βάτραχο στην ταινία των Monty Python «And Now for Something Completely Different» ή από τον Τζέρι σε ένα επεισόδιο του Τομ και Τζέρι.