Ένα σπήλαιο έγινε ο αιώνιος τάφος του

Ο φρικτός θάνατος του Τζον Έντουαρντ Τζόουνς. Ο 26χρονος που εγκλωβίστηκε σε μια στοά και δεν βγήκε ποτέ από εκεί

Ο Τζον Έντουαρντ Τζόουνς «κληρονόμησε» το πάθος για την εξερεύνηση σπηλαίων από τον πατέρα του. Από πολύ μικρή ηλικία αυτός και ο αδελφός του Τζος ακολουθούσαν τον πατέρα τους μέσα σε σκοτεινά σπήλαια με μικροσκοπικές στοές.

Το πρωί της 24^ης Νοεμβρίου 2009 ο Τζον μπήκε μαζί με μια ομάδα συγγενών και φίλων στο σπήλαιο Nutty Putty στη Γιούτα. Είχαν αποφασίσει να κάνουν την εξερεύνηση του ιδιαιτέρως δύσκολου σπηλαίου λίγες μέρες πριν, κατά τη διάρκεια δείπνου για τη γιορτή των Ευχαριστηρίων.

Στα 26 του ο Τζον σπούδαζε ιατρική στη Βιρτζίνια. Ήταν παντρεμένος με μια κόρη ενός έτους ενώ η σύζυγος του περίμενε το δεύτερο τους παιδί. Είχε επιστρέψει στη Γιούτα για να περάσει με την οικογένεια του τη γιορτή των Ευχαριστηρίων και η εξερεύνηση του σπηλαίου ήταν μια περιπέτεια που αναζητούσε για να σπάσει η ρουτίνα.

Όμως ο Τζον είχε πολλά χρόνια να μπει σε σπήλαιο και μάλιστα τόσο δύσκολο. Το γεγονός ότι πλέον είχε περίπου δύο μέτρα ύψος και ήταν 90 κιλά σίγουρα δεν βοηθούσε.

Ο… τρελός στόκος

Το «Nutty Putty» ήταν προσβάσιμο από μια πολύ μικρή είσοδο στην επιφάνεια και εσωτερικά είχε συνολικά 430 μέτρα στοών. Σε κάποια σημεία οι στοές είχαν ύψος μόλις 25 εκατοστά και πλάτος 40. Ο πρώτος που  το είχε εξερευνήσει ήταν ο Ντέιλ Γκριν και μια ομάδα του φίλων του το 1960. Πήρε το όνομα «Nutty Putty» (σε ελεύθερη μετάφραση τρελός στόκος) γιατί οι περισσότερες στοές του είχαν ένα ανοιχτό καφέ χρώμα και τα τοιχώματα τους ήταν μαλακά λόγω του πηλού. Θεωρούνταν ένα ιδιαίτερα απαιτητικό σπήλαιο που δεν ενδεικνυόταν για άτομα χωρίς εμπειρία.

Έως το 2009 είχαν γίνει ήδη τέσσερις επιχειρήσεις διάσωσης ατόμων που εγκλωβίστηκαν μέσα στο «Nutty Putty». Το σπήλαιο είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές και το επισκέπτονταν περίπου 5.000 άτομα τον χρόνο. Υπό τον φόβο κάποιου δυστυχήματος στις 24 Μαΐου 2006 η είσοδος έκλεισε με σιδερένιο κιγκλίδωμα. Το «Nutty Putty» άνοιξε και πάλι για το κοινό στις 18 Μαΐου 2009.  

Ο εγκλωβισμός

Μετά από μια περίπου ώρα εξερεύνησης ο Τζον προχώρησε μόνος του θέλοντας να βρει τη στοά γνωστή ως «Birth Canal». Πρόκειται για έναν στενό αγωγό στον οποίο πρέπει να περάσεις έρποντας. Έχοντας μπροστά του μια διχάλα πήρε τη λάθος διαδρομή και συνέχισε να προχωρά στο εσωτερικό.

Επιχείρησε να περάσει από μια μικρή τρύπα, με 25 εκατοστά ύψος και 46 πλάτος, και βρέθηκε εγκλωβισμένος με το κεφάλι προς τα κάτω και το σώμα του σε γωνία 70^ο. Δεν μπορούσε να κουνηθεί, ούτε να συρθεί προς τα πίσω. Η μόνη του επιλογή ήταν να προχωρήσει. Έβγαλε τον αέρα από τα πνευμόνια του και πίεσε το σώμα του μπροστά. Όταν όμως πήρε πάλι ανάσα δεν μπορούσε καν να κινηθεί.

«Πραγματικά θέλω να βγω έξω»

Τον εγκλωβισμένο Τζον εντόπισε πρώτος ο αδελφός του Τζος. Έβλεπε μόνο τα πόδια του και επιχείρησε να τον τραβήξει. Μετά από αρκετή ώρα προσπάθειας ο Τζον γλίστρησε πιο βαθιά στη στοά. Τα χέρια του μπήκαν κάτω από το στήθος του και εγκλωβίστηκε απόλυτα.

Απελπισμένος πλέον ο Τζος βγήκε από το σπήλαιο και αναζήτησε βοήθεια. Με τον αδελφό του όμως να έχει εγκλωβιστεί 120 μέτρα μέσα στο σπήλαιο και περίπου 30 μέτρα κάτω από την επιφάνεια η διάσωση δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.

Η διασώστρια Σούζι Μότολα ήταν η πρώτη που προσέγγισε τον Τζον. Ήταν πλέον 12:30 το μεσημέρι και ο 26χρονος ήταν εγκλωβισμένος ήδη για 3,5 ώρες. Η Μότολα του μίλησε και ο νεαρός της απάντησε: «Γεια Σούζι, ευχαριστώ που ήρθες αλλά πραγματικά θέλω να βγω έξω».

Μάχη με τον χρόνο

Μέσα στις επόμενες ώρες πάνω από 100 άτομα έστησαν επιχείρηση για να απεγκλωβίσουν τον 26χρονο από τα βάθη του «Nutty Putty». Η μόνη εφικτή λύση ήταν ένα σύστημα με τροχαλίες και σχοινιά που θα τραβούσε τον Τζον από τη θέση που βρισκόταν. Είχε γίνει κάτι παρόμοιο το 2004 όταν στο σπήλαιο είχε εγκλωβιστεί ένας 16χρονος πρόσκοπος. Όμως ο Τζον ήταν πιο μεγαλόσωμος και το σημείο που βρισκόταν σαφώς πιο δύσκολο.

Οι διασώστες έδιναν και μια μάχη με τον χρόνο καθώς λόγω της θέσης που είχε πάρει το σώμα του νεαρού (με το κεφάλι κάτω) η καρδιά υπερλειτουργούσε για να τραβά το αίμα από το εγκέφαλο.

Τα σχοινιά δέθηκαν στα πόδια του Τζον και ξεκίνησε η προσπάθεια να τον τραβήξουν έξω. Μια από τις τροχαλίες όμως έσπασε και το όλο σύστημα απεγκλωβισμού που είχε δημιουργηθεί κατέρρευσε. «Πιστεύω ότι λόγω της μαλακής σύνθεσης των τοιχωμάτων του σπηλαίου το σημείο που είχαμε καρφώσει την τροχαλία χαλάρωσε και αυτό έφερε την καταστροφή. Συνέχεια σκέφτομαι όλη την επιχείρηση που κάναμε. Μακάρι να είχαν γίνει όλα λίγο πιο νωρίς, μακάρι αυτή η μικρή λεπτομέρεια να είχε γινει διαφορετικά. Τώρα όμως δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Τότε κάναμε ό,τι μπορούσαμε» λέει ο Σον Ράουντι ο οποίος συμμετείχε στην επιχείρηση διάσωσης.

Το τέλος

Χρόνος πλέον δεν υπήρχε και ο Τζον ήταν καταδικασμένος. Οι διασώστες προσπαθούσαν επί 27 ώρες να τον απεγκλωβίσουν αλλά δεν τα κατάφεραν. Το βράδυ της 25^ης Νοεμβρίου 2009 η καρδιά του 26χρονου σταμάτησε.

Το «Nutty Putty» όχι μόνο τον οδήγησε στον θάνατο αλλά έγινε και ο τάφος του. Οι αρχές έκριναν ότι είναι αδύνατο να απεγκλωβίσουν το σώμα του νεαρού. Αποφάσισαν λοιπόν να κλείσουν για πάντα το σπήλαιο. Εκρηκτικά τοποθετήθηκαν πριν το σημείο που εγκλωβίστηκε ο Τζον και η στοά έκλεισε. Στην είσοδο του «Nutty Putty» μπήκε τσιμέντο και πλέον κανένα σημείο του δεν είναι προσβάσιμο. Κανείς δεν θα μπει πάλι στο σπήλαιο που έγινε ο αιώνιος τάφος του Τζον Έντουαρντ Τζόουνς. Μια επιγραφή τοποθετήθηκε στη σφραγισμένη είσοδο του σπηλαίου για να θυμίζει τον τραγικό θάνατο του 26χρονου. To 2018 κάποιος ασυνείδητος την πυροβόλησε.

Το 2016 ο κινηματογραφιστής Άιζαακ Χαλασίμα κυκλοφόρησε την ταινία «The Last Descent» η οποία αφηγείται την ιστορία του Τζον Έντουαρντ Τζόοουνς. Μπορείτε να τη δείτε εδώ: