Η γυναίκα που κατάφερε να ξεφύγει από το Quiverfull αφού κινδύνεψε να πεθάνει κάνοντας όλο και πιο πολλά παιδιά, ενώ οι γιατροί της έλεγαν να σταματήσει μιλά για τα όσα έζησε
Η Βίκι Γκάρισον ήταν έτοιμη να γεννήσει το έβδομο παιδί της,
τον Γουέσλεϊ. Είχε κανονίσει να κάνει τον τοκετό μόνη της στο σπίτι χωρίς καμία
βοήθεια, ωστόσο κατά τη διάρκεια της γέννας η μήτρα της ράγισε κάτι που λίγο
έλειψε να την σκοτώσει. Μόνο τότε μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Faith Regional στο Νόρφολκ της
Νεμπράσκα. Επί μήνες ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι σχεδόν χωρίς να μπορεί να
κουνηθεί. Οι γιατροί της είπαν ότι θα
ήταν παρανοϊκή αν προσπαθούσε να μείνει ξανά έγκυος.
Στην σέχτα στην οποία ζούσε μια γυναίκα δεν έπρεπε ποτέ να
σταματήσει να γεννά ακόμα κι αν αυτό τελικά την σκότωνε. «Μου είπαν ότι μια
γυναίκα δεν θα πρέπει να κάνει πίσω εξαιτίας υποτιθέμενων κινδύνων και ότι θα
έπρεπε να τιμήσω τον Θεό με τον σώμα μου. Ο Ιησούς πέθανε για εμάς κι εμείς θα
έπρεπε να είμαστε πρόθυμοι να πεθάνουμε γι’ αυτόν», λέει η Βίκι. Ό,τι κι αν της
έλεγαν οι γιατροί, η Βίκι πείστηκε από τον άντρα και τους φίλους της και έμεινε
έγκυος ξανά δύο φορές. Απέβαλλε και τις δύο. Όποιοι κι αν ήταν οι κίνδυνοι,
ήταν αδύνατο να σταματήσει να προσπαθεί να φέρει κι άλλα παιδιά στον κόσμο.
Αυτός είναι ο κόσμος της σέχτας Quiverfull.
Η φαρέτρα πάντα
γεμάτη
«Οι ρωμαλέοι γιοι που
αποκτά κανείς στα νιάτα του είναι καθώς τα βέλη στα χέρια του πολεμιστή.
Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που ’ναι η φαρέτρα του μ’ αυτά γεμάτη· δεν πρόκειται να
ντροπιαστεί, όταν με τους εχθρούς του αντιδικεί στης πολιτείας την πύλη».
Αυτό αναφέρει ο Ψαλμός 127
του Ύμνου των Αναβάσεων του Σολομώντα (σε νεοελληνική απόδοση από το
αγγλικό κείμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το αρχαίο κείμενο που χρησιμοποιεί η
Ορθόδοξη εκκλησία και βασίζεται στην Μετάφραση των Εβδομήκοντα δεν αναφέρεται
σε φαρέτρα, αλλά χαρακτηρίζει την γυναίκα ως αμπέλι και τους γιους ως νέα φυτά).
Σε αυτούς ακριβώς τους στίχους βασίστηκε η δημιουργία της σέχτας Quiverfull (Quiver
σημαίνει φαρέτρα και full γεμάτη, πρόκειται για όρους που χρησιμοποιούνται στην
αγγλική μορφή του ψαλμού).
Οι ρίζες της σέχτας αυτής προέρχονται από την εποχή που
εμφανίστηκαν οι πρώτοι μέθοδοι αντισύλληψης, ωστόσο απέκτησε μεγαλύτερη
αναγνωρισιμότητα αφού κυκλοφόρησε το βιβλίο της Μαίρη Πράιντ «The Way Home:
Beyond Feminism, Back to Reality» (Ο δρόμος για το σπίτι: Πέρα από τον
Φεμινισμό, πίσω στην πραγματικότητα). Η Πράιντ χρησιμοποιώντας βιβλικές
αναφορές προσπαθούσε να πείσει ότι ο «θεϊκός» ρόλος της γυναίκας είναι να κάνει
όσα περισσότερα παιδιά μπορεί και να αφιερωθεί στην ανατροφή τους. Καλούσε τους
Χριστιανούς να απέχουν από κάθε είδος αντισύλληψης, συμπεριλαμβανομένης και της
αποχής από την επαφή. «Οι γυναίκες που τεκνοποιούν είναι κάτι σαν ιεραπόστολοι
που εξαίρονται για το θάρρος και την θυσία τους», κήρυττε η Πράιντ. Αντίθετα, ο
φεμινισμός απομακρύνει από την θεία εντολή. Μετά την έλευση του διαδικτύου οι
ιδέες αυτές άρχισαν να διαδίδονται ακόμα περισσότερο μέσω ιστοσελίδων και
προγραμμάτων αφιερωμένων σε αυτές και το «κίνημα» Quiverfull ήταν γεγονός.
Σύντομα αρκετές οργανώσεις Quiverfull ξεπήδησαν σε όλες τις ΗΠΑ, αλλά και σε
άλλες χώρες όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Βρετανία.
Αυτό που διαφοροποιεί τις οικογένειες που ακολουθούν το Quiverfull
από άλλες πολύτεκνες οικογένειες Καθολικών ή Μορμόνων που επίσης κηρύττουν την
πολυτεκνία άνευ όρων είναι ότι δεν ακολουθούν κάποια ξεχωριστή, επίσημη
εκκλησία ούτε έχουν για αρχηγό κάποιον «χαρισματικό» ηγέτη. Είναι κυρίως μια
ιδεολογία που εντοπίζεται σε διάφορα δόγματα μεταξύ Ευαγγελιστών και
φονταμενταλιστών Προτεσταντών που έχουν υιοθετήσει κάποια διδάγματα των
Καθολικών κατά της αντισύλληψης. Φυσικά, οι «ακόλουθοι» αυτής της ιδεολογίας
στηρίζουν παράλληλα και την πατριαρχική οικογένεια, όπου ο πατέρας είναι ο
απόλυτος προστάτης και αρχηγός της οικογένειας, ενώ η γυναίκα αρκείται στην
«παραγωγή» παιδιών. Παράλληλα, για να αποφύγουν την «πλύση» εγκεφάλου από την
ευρύτερη κοινωνία που ζει μέσα στην ακολασία, οι οπαδοί του Quiverfull δεν
στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο, αλλά τα διδάσκουν μόνοι τους στο σπίτι, μια
πρακτική που ούτως ή άλλως επιτρέπεται στις ΗΠΑ.
Ο απώτερος στόχος της ιδεολογίας αυτής είναι ουσιαστικά να
δημιουργηθεί ένας «στρατός» πιστών, ο οποίος όταν εξαπλωθεί θα μπορέσει να
μετατρέψει την άθεη Αμερική σε ένα έθνος πιστών και πάλι. Τα παιδιά
ανατρέφονται με την ιδέα ότι ο σκοπός της ζωής τους θα είναι να βγουν έξω στον
κόσμο και προσηλυτίσουν κι άλλους ανθρώπους στον σωστό δρόμο. Στα μαθήματα που
κάνουν στο σπίτι τους μαθαίνουν ότι οι αξίες της Αγίας Γραφής βρίσκονται υπό
επίθεση, ότι ο φεμινισμός είναι σατανικός και ότι οι περισσότεροι που αποκαλούν
τους εαυτούς τους Χριστιανούς στην πραγματικότητα έχουν διαφθαρεί από τους
επίγειους πειρασμούς.
Μαχητές για τον
Χριστό
Η Γκάρισον και ο σύζυγός της, Γουόρεν Μπένετ, αρχικά
σχεδίαζαν να κάνουν μόνο τρία παιδιά και να σταματήσουν. Μετά την τρίτη γέννα ο
γιατρός της είπε ότι θα έθετε σε κίνδυνο τον εαυτό της αν έκανε άλλα παιδιά,
ενώ μια ασθένεια στα οστά που είχε και ήταν κληρονομική θα έθετε σε κίνδυνο και
τα παιδιά της. Έτσι, ο άντρας της έκανε αγγειεκτομή (αναστρέψιμη χειρουργική
επέμβαση που προκαλεί ανδρική στείρωση) και αποφάσισαν να σταματήσουν. Όταν
όμως διάβασαν το βιβλίο της Πράιντ αποφάσισαν να κάνουν κι άλλα παιδιά και να
επιτελέσουν το έργο του Κυρίου. Τηλεφώνησαν σε μια από τις οργανώσεις που
αναφέρονταν στο βιβλίο και παρουσιάζονταν ως «οργανώσεις φυσιολογικού
σχεδιασμού οικογένειας». Αντέστρεψαν την αγγειεκτομή του άντρα της και μέσα σε
έξι χρόνια έκαναν άλλα τέσσερα παιδιά.
«Τα είχα όλα σχεδιασμένα. Είχαμε εφτά παιδιά και σκοπεύαμε
να φτάσουμε τα δώδεκα. Όλα θα συνέχιζαν την πίστη μας, θα γίνονταν μαχητές για
τον Χριστό όταν θα μεγάλωναν», λέει η Γκάρισον για τα τότε σχέδιά της.
Η Γκάρισον επί 16 χρόνια ήταν πλήρως αφοσιωμένη στο Quiverfull.
Έκανε μαθήματα στα παιδιά της στο σπίτι, ήταν απόλυτα υποταγμένη στον άντρα
της, ντυνόταν πολύ σεμνά, εξέδιδε μια εφημερίδα που προωθούσε και στήριζε την
τεκνοποίηση και φυσικά έκανε παιδιά. Μάλιστα το 2003 η οικογένειά της
βραβεύτηκε ως η Οικογένεια της Χρονιάς στη Νεμπράσκα. Λίγο μετά όμως η μήτρα
της καταστράφηκε, ενώ ο σύζυγός της άρχισε να γίνεται όλο και πιο
κακοποιητικός. Τότε ήταν που αποφάσισε ότι θα έπρεπε να πάρει τα παιδιά της και
να φύγει.
Όπως λέει η ίδια μεγάλωσε σε μια τελείως ασταθή οικογένεια με τη μαμά της να αλλάζει συνεχώς συντρόφους. Στα 16 της όμως «σώθηκε» όπως αναφέρει ακούγοντας χριστιανικό ραδιόφωνο. Έκανε το πρώτο της παιδί στα 17 της με τον πρώτο της σύζυγο, ωστόσο ένα χρόνο μετά έφυγε για την Αϊόβα προσπαθώντας να γλιτώσει από αυτόν. Εκεί γνώρισε τον δεύτερο σύζυγό της με τον οποίο έκανε έξι παιδιά.
Η σχέση με τον δεύτερο άντρα της ήταν αρχικά «φυσιολογική»
και η ίδια προσπαθούσε να συνεχίσει τις σπουδές της. Όλα αυτά όμως μέχρι που
ήρθαν σε επαφή με όλες τις ιδέες του Quiverfull. Τότε, η Γκάρισον παράτησε τις
σπουδές της, για να αφοσιωθεί στα παιδιά της αλλά και στον άντρα της. Όσο πιο
πολλά παιδιά έκανε όμως το σώμα της άρχισε να καταρρέει, ενώ ο άντρας της
γινόταν όλο και πιο αυταρχικός φτάνοντας μάλιστα μερικές φορές και στα όρια της
κακοποίησης. Ακόμα και την εφημερίδα που η ίδια εξέδιδε και συντηρούσε ως
εκδότης φαινόταν ο σύζυγός της, ώστε αυτή να μπορέσει να συνεχίσει να θεωρείται
μια απλή νοικοκυρά, όπως έπρεπε να ισχύει για τις γυναίκες.
Κάποια στιγμή ο σύζυγός της άρχισε να κακοποιεί λεκτικά και
σωματικά όχι μόνο την ίδια αλλά και τα παιδιά τους. «Είδα τα παιδιά μου σιγά
σιγά να καταρρέουν. Αναγνώριζα πόσο βίαιος είχε γίνει ο άντρας μου ως
αποτέλεσμα των πατριαρχικών διδαγμάτων, οι οποίες τροφοδότησαν κάποιες από τις
χειρότερες τάσεις του. Έπρεπε να αρχίσω να επεμβαίνω επειδή δεν μπορούσα να
βλέπω τα παιδιά μου να κακοποιούνται». Μάλιστα όπως λέει ένα από τα παιδιά της
προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Το 2007-2008 η Γκάρισον άρχισε να εναντιώνεται όλο
και πιο πολύ στον άντρα της. Είχαν μάλιστα προηγηθεί οι τραυματικές αποβολές
των παιδιών της αλλά και η συνάντησή της με ένα άθεο θείο της, ο οποίος την
βοήθησε να καταλάβει την πραγματική κλίμακα όσων ζούσε. Κάποια στιγμή ο σύζυγός
της την τιμώρησε επειδή δεν ήταν αρκετά «υπάκουη» παίρνοντας τα παιδιά και
πηγαίνοντας στους γονείς του. Αφού πέρασαν έξι εβδομάδες μπόρεσε να δει ξανά τα
παιδιά της και όπως λέει βρήκε τα μισά από αυτά άρρωστα καθώς δεν τα φρόντιζαν
καθόλου. Ωστόσο, αυτό που είχαν φροντίσει ήταν να τους κάνουν αρκετή πλύση
εγκεφάλου, ώστε να θεωρούν την μητέρα τους και την ανυπακοή της υπεύθυνη για
όσα συνέβαιναν. Η Γκάρισον δεν άργησε να καταθέσει αίτηση διαζυγίου και κέρδισε
την επιμέλεια και των επτά παιδιών της.
Ύστερα από αυτό εγκατέλειψε τον σύζυγό της και πλέον έχει
φτάσει στο σημείο να δηλώνει άθεη. Όπως είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή της στο Vice πριν
μερικά χρόνια εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι μπόρεσε να αλλάξει τόσο γρήγορα
τον τρόπο σκέψης της. «Δεν πίστευα πια. Είχα πνευματική ελευθερία. Μπερδεύτηκα στην αρχή
σκεφτόμενη, ξέρεις, ότι έχω χτίσει όλη μου τη ζωή πάνω σε αυτό. Τι μπορώ να
περισώσω από αυτό; Αλλά μόλις ξεφορτωθείς τα βασικά στοιχεία, όλα τα υπόλοιπα
είναι βλακείες», αναφέρει.
«Άκουγα για τους άθεους, πόσο λυπημένοι και καταθλιπτικοί είναι
επειδή δεν έχουν κάποιον σκοπό στη ζωή τους. Ο Ιησούς ήταν ο μοναδικός σκοπός
της ζωής μου και ξαφνικά δεν πίστευα σε αυτόν. Περίμενα να έρθει η μέρα που θα
γινόμουν καταθλιπτική. Όμως το μικρότερο παιδί μου ήταν μόνο τεσσάρων και
περίμενε από τη μαμά του να συνεχίσει να είναι η μαμά του κάτι που το έκανα.
Άρχισα να βάζω τα πράγματα σε μια σειρά. Έγραψα τα παιδιά μου στο σχολείο και
αρχίσαμε να κάνουμε φυσιολογικά πράγματα», λέει η Γκάρισον σχετικά με το πώς
βίωσε τον πρώτο καιρό την αλλαγή της κατάστασης.
Σε ερώτηση του Vice τι πιστεύει ότι κάνει τους ανθρώπους
να ακολουθούν αυτού του είδους τις ιδεολογίες και τη ζωή απαντά: «Δεν ξέρουν
κάτι καλύτερο. Δεν έχουν έρθει σε επαφή με καλύτερες ιδέες για να τις
αντιπαραθέσουν. Νιώθω ότι ο χριστιανισμός γίνεται πολωμένος. Η επίσημη μορφή
του είναι απαράδεκτη και έτσι ο κόσμος είτε φεύγει από αυτόν και δεν έχει ιδέα
από τις γραφές είτε ψάχνει τόσο πολύ που γίνεται εξτρεμιστής».
Το πιο εντυπωσιακό στη σέχτα του Quiverfull είναι ότι κατά
βάση προωθείται και στηρίζεται από τις γυναίκες. Δημιουργός του άλλωστε ήταν
ουσιαστικά η Μέρι Πράιντ με το βιβλίο της.
«Λέω στον κόσμο ότι το Quiverfull είναι ένα κίνημα γυναικών.
Αυτό ακούγεται πραγματικά πολύ περίεργο. Θα σκεφτόταν κανείς ότι το
δημιούργησαν άντρες. Αλλά πάρα πολλές φορές η γυναίκα είναι αυτή που σύρει τον
άντρα της σε αυτό. Αυτή είναι που πηγαίνει σε συναντήσεις στα σπίτια που
έρχεται σε επαφή με όλο το υλικό. Και τις περισσότερες φορές είναι παντρεμένη
με έναν αποτυχημένο και σκέφτεται: ‘Θα τον κάνω να προσπαθήσει περισσότερο, να
βοηθήσει την οικογένεια, να γίνει ένας άξιος πατέρας’. Ποτέ δεν είδα να έρχεται
στο Quiverfull μια οικογένεια στην οποία να υπάρχει μια υγιής σχέση. Αν έχεις
μια καλή σχέση και σου παρουσιάσουν τις ιδέες του Quiverfull, οι άντρες θα πουν
‘δεν νομίζω. Θέλω κυρίως μια σύντροφο’», αναφέρει η Γκάρισον.
Αν και οι γυναίκες πολύ συχνά οδηγούν τους άντρες τους σε
αυτό σύμφωνα με την Γκάρισον και οι ίδιοι οι άντρες επωφελούνται καθώς γίνονται
ξαφνικά οι απόλυτοι πατριάρχες. Την ίδια στιγμή όμως, όπως λέει η ίδια, γίνονται
σαν νήπια που πλέον δεν έχουν καμία ευθύνη, ενώ έχουν την απόλυτη εξουσία.
Μια νέα ζωή
Η Γκάρισον αφού κατάφερε να ξεφύγει από αυτήν την ζωή και
στάθηκε στα πόδια της προσπάθησε να βοηθήσει άλλες γυναίκες και άντρες που
προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτήν την «σέχτα». Αρχικά δημιούργησε την ιστοσελίδα
«No Longer Quivering» (δεν το διαχειρίζεται πλέον αυτή)
στην οποία πρώην μέλη του Quiverfull μοιράζονταν τις εμπειρίες τους, ενώ πολλές
φορές ζητούν βοήθεια. Ειδικά οι γυναίκες που φεύγουν από τις οικογένειές τους δεν
έχουν κανένα εισόδημα και κανένα εφόδιο καθώς το μόνο που έμαθαν είναι να είναι
υποτακτικές και να ακολουθούν οδηγίες, ενώ η μόρφωσή τους είναι ελλιπής. Την ίδια
στιγμή έχουν να αντιμετωπίσουν και το γεγονός ότι οι συγγενείς τους που
παραμένουν στην σέχτα τους αποκηρύσσουν και κόβουν κάθε επαφή μαζί τους.
«Είναι πολύ ψυχοφθόρο να διαβάζεις τις ιστορίες τους. Μερικές φορές κλείνω τον υπολογιστή μου και λέω ότι δεν μπορώ να το κάνω άλλο. Το μόνο πράγμα που μου δίνει κουράγιο είναι ότι αυτές οι γυναίκες είναι πολύ δυνατές. Όταν θα έρθει η στιγμή να βάλουν τη ζωή τους σε μια σειρά θα το κάνουν», λέει η Γκάρισον.
Τον τελευταίο χρόνο η Γκάρισον τα έχει παρατήσει όλα και
μετακόμισε στα Βαλκάνια προσπαθώντας ίσως να ξεφύγει. Όπως ενημερώνει η ίδια
μέσω της σελίδας της στο Facebook,
στην οποία είναι πολύ ενεργή, έμεινε για αρκετό καιρό στην Αλβανία, πέρασε από
την Ελλάδα-στην οποία δεν πέρασε καθόλου καλά όπως είπε- και τώρα ζει στην
λίμνη Οχρίδα.