Δεκάδες Έλληνες και Ελληνίδες έχουν διακριθεί στα σημαντικότερα βραβεία του κινηματογράφου στην πορεία του θεσμού
Το βράδυ της Κυριακής 27/3 θα πραγματοποιηθεί η 94η Απονομή Βραβείων Όσκαρ και όπως - σχεδόν- κάθε φορά και φέτος τα Όσκαρ θα έχουν ελληνικό άρωμα. Υποψήφιος στην κατηγορία «Καλύτερα Οπτικά Εφέ» είναι ο Νικ Καλαϊτζίδης και η ομάδα του Digital Domain με την ταινία «Free Guy»με τον Ράιαν Ρέινολντς. Πάντως όλα τα χρόνια του θεσμού δεν είναι λίγοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που έχουν διαπρέψει στην συγκεκριμένη διοργάνωση. Παρακάτω είναι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που έχουν νικήσει ή έχουν προταθεί σε κάποια κατηγορία των Όσκαρ.
Οι νικητές
Κώστας Γαβράς
Το 1970 ο Κώστας Γαβράς με την θρυλική του ταινία «Ζ»
σχετικά με τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη, λαμβάνει
αρκετές υποψηφιότητες για την 42η Απονομή των Βραβείων Όσκαρ. Το «Ζ» είχε
προταθεί για το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και το Όσκαρ Καλύτερου
Μοντάζ, τα οποία και αποσπά. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι το «Ζ» ήταν η επίσημη
πρόταση της Αλγερίας και όχι της Ελλάδας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ καθώς η ταινία
ήταν γαλλο-αλγερινής παραγωγής. Παράλληλα, η ταινία είχε προταθεί και για το
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερης
Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου, τα οποία κέρδισε και τα τρία ο «Καουμπόι
του μεσονυχτίου».
Ο Γαβράς επανήλθε στα Όσκαρ το 1982, όταν κέρδισε Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία «Ο Αγνοούμενος». Η ταινία ήταν επίσης υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και τα Όσκαρ Α’ αντρικού και γυναικείου ρόλου για τους Τζακ Λέμον και Σίσι Σπέισικ.
Ελία Καζάν
Ο Ηλίας Καζαντζόγλου, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του
Έλληνα Κωνσταντινουπολίτη που μεγαλούργησε στο Χόλιγουντ, είχε προταθεί πολλές φορές
για Όσκαρ, ωστόσο το είχε κερδίσει μια μόνο φορά, ενώ έλαβε και ένα δεύτερο
τιμητικό Όσκαρ για την συνολική προσφορά του στην 7η τέχνη το 1999. Ο
Ελία Καζάν είχε κερδίσει το Όσκαρ σκηνοθεσίας το 1947 για το «Συμφωνία κυρίων» (Gentleman’
s Agreement) με τον Γκρέγκορι Πεκ – ταινία που είχε αποσπάσει και το Όσκαρ
Καλύτερης Ταινίας. Το 1955 κέρδισε ξανά
το Όσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία «Το λιμάνι της αγωνίας» (On the waterfront),
η οποία απέσπασε συνολικά 8 Όσκαρ μεταξύ των οποίων της Καλύτερης Ταινίας και
το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Μάρλον Μπράντο. Ο Καζάν ήταν υποψήφιος άλλες
τρεις φορές στην καριέρα του. Το 1952 για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το «Λεωφορείον
ο Πόθος», το 1956 για το «Ανατολικά της Εδέμ» και το 1963 σε τρεις κατηγορίες για το
«America, America»: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Πρωτότυπου Σεναρίου.
Βαγγέλης Παπαθανασίου
Το 1982, ο μουσικοσυνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, απέσπασε
το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής για την ταινία «Οι Δρόμοι της Φωτιάς». Η μουσική του
έκτοτε έχει συνδεθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ίδιος πάντως δεν ήταν παρών για
να το παραλάβει.
Κατίνα Παξινού
Η θρυλική Κατίνα Παξινού τιμήθηκε
με το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της ως Πιλάρ στην αμερικάνικη
ταινία «Για ποιον κτυπά η καμπάνα» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στην 16η Απονομή των
Βραβείων Όσκαρ, το 1944. Μάλιστα τη χρονιά αυτή οι νικητές των Β’ Ρόλων
παίρνουν για πρώτη φορά ως έπαθλο το γνωστό αγαλματίδιο και όχι τιμητική
πλακέτα όπως γινόταν ως τότε. Για την μοναδική της ερμηνεία η Κατίνα Παξινού
απέσπασε και τη Χρυσή Σφαίρα.
Μάνος Χατζιδάκις
Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκη έντυσε με έναν μοναδικό τρόπο
την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή» και ήταν μοιραίο ο Χατζηδάκις όχι
μόνο να προταθεί για το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής αλλά και να το κερδίσει! Ο Χατζηδάκις
πάντως δεν είχε παραστεί στην τελετή και κανείς δεν ήταν εκεί για να το
παραλάβει εκ μέρους του. Η Ακαδημία έστειλε το αγαλματίδιο στον Χατζιδάκη,
ωστόσο αυτό χάθηκε στη διαδρομή και μετά την επιμονή των δημοσιογράφων ο συνθέτης
δέχθηκε τελικά να φωτογραφηθεί κρατώντας το αγαλματίδιο της Κατίνας Παξινού. Η
Ακαδημία Κινηματογράφου τελικά του έστειλε ένα αντίγραφο. Αξίζει ωστόσο να
σημειωθεί ότι ο Χατζιδάκις ποτέ δεν «αγάπησε» τα «Παιδιά του Πειραιά», ούτε το
Όσκαρ. Σε ένα κείμενο του με τίτλο: «Η Ρωμαϊκή Αγορά έτσι όπως γέννησε τα
τραγούδια μου», μεταξύ άλλων είχε γράψει: «…Και το επίσημο κράτος με γιόρτασε
για το Όσκαρ που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια
για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου…». Μάλιστα, στα μέσα
της δεκαετίας του 1970, o Μάνος Χατζιδάκις πέταξε το Όσκαρ στα σκουπίδια και
εκεί το βρήκε η οικιακή βοηθός, που το έδωσε στην αδερφή του, Μιράντα. Εκείνη
πήρε το χρυσό αγαλματίδιο στο δικό της σπίτι και το επέστρεψε έναν χρόνο μετά
τον θάνατό του. Σήμερα βρίσκεται στα χέρια του θετού γιου του, Γιώργου Χατζιδάκη.
Ολυμπία Δουκάκη
Η ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκη απέσπασε το 1988 το Όσκαρ Β’
Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Κάτω από τη Λάμψη του
Φεγγαριού» (Moonstruck) ως μητέρα της… φεγγαρόπληκτης Cher.
Γιώργος Τσακίρης
Ο γεννημένος στο Οχάιο, Γιώργος Τσακίρης, το 1962 κέρδισε το
Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «West Side Story» όπου υποδύθηκε τον
αρχηγό της συμμορίας των Λατίνων, Μπερνάντο. Ο Τσακίρης (στην φωτογραφία στο κέντρο) έγινε έτσι ο πρώτος
ηθοποιός που απέσπασε Όσκαρ για έναν χορευτικό ρόλο.
Αλεξάντερ Ντεσπλά
Ο γιος της ποιήτριας Καίτης Λαδοπούλου και του Γάλλου Ζακ Ντεσπλά, Αλεξάντερ Ντεσπλά έχει προταθει συνολικά 11 φορές για Όσκαρ χάρη στις μοναδικές μουσικές του συνθέσεις. Μάλιστα, το 2015 ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Μουσικής Επένδυσης ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές ταινίες, για το «Imitation Game» και για το «Grand Budapest Hotel» κερδίζοντας μάλιστα το αγαλματίδιο για την δεύτερη ταινία. Το 2018 αναδείχθηκε ξανά νικητής για την μουσική του στην ταινία «Η μορφή του Νερού». Κατά το παρελθόν διεκδίκησε το Όσκαρ Μουσικής Επένδυσης, χωρίς να τα καταφέρει, για το «Η Βασίλισσα», την «Απίστευτη ιστορία του Μπεντζαμιν Μπάτον», το «Fantastic Mr. Fox», τον «Λόγο του Βασιλιά», το «Άργκο» και τη «Philomena». Το 2019 ήταν επίσης υποψήφιος για το Isle of Dogs και το 2020 για το «Little Women».
Αλεξάντερ Πέιν
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Αλεξάντερ Πέιν έχει κερδίσει
δύο φορές το βραβείο Όσκαρ για Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο για την ταινία
Πλαγίως (2004) και την ταινία Οι Απόγονοι (2011), ενώ έχει υπάρξει τέσσερις
φορές ακόμα υποψήφιος. Διεκδίκησε το Βραβείο Όσκαρ Καλύτερου Σκηνοθέτη για το «Πλαγίως»,
το «Οι Απόγονοι» και το «Nebraska» (2013). Η ταινία «Οι Απόγονοι» ήταν επίσης υποψήφια
για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ ο Πέιν έχει διεκδικήσει για πρώτη φορά το
Οσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία «Σκάνδαλα στα Θρανία» (Election)
το 1999.
Κρις Σάραντον
Ο Ελληνοαμερικανός Κρις Σάραντον έχει προταθεί για Όσκαρ Β’
Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως Λέον Σέρμερ στην ταινία «Σκυλίσια Μέρα» στο
πλευρό του Αλ Πατσίνο. Ο πατέρας του Σάραντον είχε μετακομίσει στην Αμερική από την Κωνσταντινούπολη, ενώ το πραγματικό τους όνομα ήταν Σαραντονίδης.
Ντιν Ταβουλάρης
Ο σχεδιαστής παραγωγής, αρχιτέκτων, ζωγράφος και καλλιτέχνης Ντιν Ταβουλάρης προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ αλλά απέσπασε μόνο το ένα, αυτό της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης για την ταινία «Νονός 2». Οι υπόλοιπες ταινίες στις οποίες έχει προταθεί είναι οι «The Brink’s Job» του Γουίλιαμ Φρίντκιν, «Αποκάλυψη Τώρα», «Τάκερ» και «Ο Νονός 3»
Λούι Ψυχογιός
Ο Ελληνο-Αμερικανός φωτογράφος και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, Λούι
Ψυχογιός, κέρδισε το Όσκαρ στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για το
«The Cove».
Γιώργος Μίλερ (Μηλιώτης)
Ο Ελληνο-Αυστραλός σκηνοθέτης έχει βρεθεί πολλές φορές
υποψήφιος για Όσκαρ, ενώ έχει κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων
Σχεδίων για το Happy Feet. Έχει υπάρξει επίσης υποψήφιος για το Όσκαρ
Σκηνοθεσίας και Σεναρίου για το «Μπέιμπ, το ζωηρό γουρουνάκι» (Babe) και Όσκαρ
Σεναρίου για το Lorenzo’s Oil. Στα Όσκαρ του 2016 η ταινία του Mad Max: O
Δρόμος Της Οργής είχε 10 υποψηφιότητες, ενώ ο ίδιος ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ
Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πατέρας
του, ένας μετανάστης από τα Κύθηρα, όταν μετανάστευσε στην Αυστραλία άλλαξε το
όνομά του «Μιλιώτης» σε Μίλερ.
Hermes Pan
Ο Hermes Pan ή αλλιώς Ερμής Παναγιωτόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς χορογράφους του Χόλιγουντ και βρίσκεται πίσω από τα πιο σημαντικά μιούζικαλ. Παράλληλα, ήταν και ο πρώτος Έλληνας που προτάθηκε ποτέ για Όσκαρ το 1936 για τη χορογραφία του στην ταινία «Swing Time». Το 1937 επανήλθε με μια ακομα υποψηφιότητα για το «Top Hat», ενώ τελικά κέρδισε το Όσκαρ για την δουλειά του στην ταινία «A Damsel in Distress» το 1938. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας μετανάστης απο τα Καλάβρυτα και η μητέρα του Ιρλανδή μετανάστρια, ωστόσο ο ίδιος γεννήθηκε στο Μέμφις του Τενεσί. Ο Hermes Pan βρίσκεται μάλιστα πίσω από τα πιο γνωστά χορευτικά του Φρεντ Αστέρ και της Τζίντζερ Ρότζερς.
Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ
Η σπουδαία ενδυματολόγος του Χόλιγουντ και του θεάτρου που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγαλούργησε στις ΗΠΑ, Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ (είχε παντρευτεί τον ηθοποιό Τομ Όλντριτζ) κέρδισε το Όσκαρ Ενδυματολογίας για την ταινία «Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ» του 1974 στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Αντώνης Καταγκάς
Ο Ελληνο-Αμερικανός παραγωγός, Αντώνης Καταγκάς, βρισκεται πίσω από περισσότερες από 30 παραγωγές ταινιών και το 2014 κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για την παραγωγή του «12 χρόνια σκλάβος» μαζί με τον Steve McQueen, τον Brad Pitt και τον Jeremy Kleiner.
Πέτρος Βλάχος
Ο Πέτρος Βλάχος ήταν ένας από τους πιο αναγνωρισμένους ανθρώπους στη βιομηχανία του κινηματογράφου ακόμα και αν το όνομά του δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό. Ο Βλάχος, ο οποίος γεννήθηκε στο Νέο Μεξικό από Έλληνες μετανάστες το 1916, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους επιστημονικούς και τεχνικούς πρωτοπόρους της βιομηχανίας του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, μηχανικός και εφευρέτης. Είναι υπεύθυνος για την τεχνική Ultimatte process, η οποία βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό το green screen στις ταινίες. Έχει κερδίσει 5 τιμητικά Όσκαρ, το 1961, το 1965, το 1993, το 1994 και το 1995, όταν και το μοιράστηκε με τον γιο του, Πολ Βλάχο.
Οι υποψήφιοι
Μιχάλης Κακογιάννης
Ο Μιχάλης Κακογιάννης βρέθηκε αρκετές φορές υποψήφιος στα
Όσκαρ τόσο ο ίδιος όσο και οι ταινίες του αν και προσωπικά ο ίδιος δεν κατάφερε
ποτέ να αποσπάσει το μεγάλο βραβείο. Η «παρθενική» φορά του στα Όσκαρ ήταν το 1962
με την ταινία «Ηλέκτρα» για την κατηγορία «Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας», το
οποίο τελικά κέρδισε η γαλλική ταινία «Sundays and Cybete». Το 1965 ο «Αλέξης
Ζορμπάς» του θα αποσπάσει τρία βραβεία: Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Λίλα
Κέντροβα, Καλύτερης Σκηνογραφίας στον Βασίλη Φωτόπουλο, Φωτογραφίας με τον
Γουόλτερ Λάσσαλι. Η ταινία και ο Κακογιάννης ήταν επίσης υποψήφιοι για το Όσκαρ
Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου, ενώ υποψήφιος
ήταν και ο Άντονι Κουίν για το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου. Το 1977 στην 50η
Απονομή των Βραβείων, ο Μιχάλης Κακογιάννης είναι και πάλι υποψήφιος με την
ταινία «Ιφιγένεια», χάνοντας ωστόσο από τη γαλλική «Madame Rosa».
Βασίλης Γεωργιάδης
Οι ταινίες του σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη, «Τα Κόκκινα
Φανάρια» και «Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» προτάθηκαν για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας
το 1963 και το 1965 αντίστοιχα. Δεν απέσπασε καμία από τις δύο το αγαλματίδιο
καθώς στην πρώτη περίπτωση απονεμήθηκε στο «8 ½» του Φελλίνι και στη δεύτερη
στο «Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού» από την Τσεχοσλοβακία.
Μελίνα Μερκούρη
Η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός παρά τις εντυπωσιακές της ερμηνείες σε δεκάδες ταινίες είχε προταθεί μόνο μια φορά για Όσκαρ στην ταινια του Ζιλ Ντασέν, Ποτέ την Κυριακή.
Τέλης Σαβάλας
Ο αγαπημένος «Κότζακ» των ΗΠΑ, Τέλης Σαβάλας, ήταν υποψήφιος
για Όσκαρ το 1963 για την ταινία «Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ». Το Όσκαρ τελικά
απέσπασε ο Εντ Μπέγκλι για το «Γλυκό πουλί της νιότης». Ο Σαβάλας ήταν γιος
Ελλήνων μεταναστών με καταγωγή από την Λακωνία και όταν πήγε στο σχολείο μιλούσε
μόνο ελληνικά!
Γιώργος Λάνθιμος
Ο Γιώργος Λάνθιμος αρχικά με τον Κυνόδοντα και στη συνέχεια
με τις επόμενες ταινίες του επανέφερε τις ελληνικές παραγωγές στο προσκήνιο. Το
2011 ο Κυνόδοντας προτάθηκε για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, το οποίο ωστόσο
αποσπά η δανέζικη ταινία «In a Better World». Το 2017 είναι ξανά υποψήφιος στην
κατηγορία Πρωτότυπου σεναρίου για την ταινία «Αστακός», ενώ το 2019 φαίνεται να
είναι η χρονιά του καθώς η ταινία του «Η ευνοούμενη» προτείνεται για δέκα Όσκαρ
από τα οποία όμως κερδίζει μόνο ένα για την μοναδική ερμηνεία της Ολίβια
Κόουλμαν στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η ταινία μεταξύ άλλων ήταν υποψήφια για το
Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ ο Λάνθιμος ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ
Σκηνοθεσίας. Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης ήταν επίσης υποψήφιος για το Όσκαρ Μοντάζ.
Τζον Κασσαβέτης
Ο Τζον Κασσαβέτης, με καταγωγή από την Ζαγορά του Πηλίου, ήταν
τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ και μάλιστα σε διαφορετικές κατηγορίες. Το 1968
διεκδικεί το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Και οι
12 ήταν καθάρματα» (The Dirty Dozen), το 1969 το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου για
την ταινία «Πρόσωπα» (Faces)
και το 1975 το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «Μια Γυναίκα Εξομολογείται»
(A woman under the Influence). Ωστόσο δεν κέρδισε καμία φορά.
Νικόλας Καζάν
Ο γιος του Ελία Καζάν, Νικόλας, έχει μακρά καριέρα ως σεναριογράφος
στο Χόλιγουντ (βρίσκεται πίσω από το σενάριο της Ματίλντα). Το 1991 προτάθηκε
για Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία «Το Γύρισμα της Τύχης» (Reversal
of Future) με τον Τζέρεμι Άιρονς και την Γκλεν Γκλόουζ. Το Όσκαρ κέρδισε τελικά
ο Μάικλ Μπλέικ για το «Χορεύοντας με τους λύκους».
Νία Βαρντάλος
Η διάσημη Ελληνοαμερικανίδα Νία Βαρντάλος με το επιτυχημένο
εισπρακτικά «My Big Fat Greek Wedding» διεκδίκησε το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου
το 2003.
Φαίδων Παπαμιχαήλ
Ο Φαίδων Παπαμιχαήλ ήταν υποψήφιος δύο φορές για Όσκαρ
Φωτογραφίας. Αρχικά για την ταινία «Nebraska» του επίσης ελληνικής καταγωγής
Αλεξάντερ Πέιν και επίσης για την ταινία «Η Δίκη των 7 του Σικάγου» (The Trial
of the Chicago 7) το 2021.
Ντένη Βαχλιώτη
Η ενδυματολόγος Ντένη Βαχλιώτη και ξαδέρφη της επίσης ενδυματολόγου
Θεώνης Βαχλιώτη-Ολντριτζ έγραψε κι αυτή τη δική της ιστορία στα Όσκαρ. Η Ντένη
προτάθηκε δύο φορές για το Όσκαρ Ενδυματολογίας για τις ταινίες του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ
την Κυριακή» του 1960 με την Μελίνα Μερκούρη και την «Φαίδρα» του 1962 και πάλι
με την Μελίνα Μερκούρη. Το παράπονό της ήταν ότι ο Ντασέν δεν την άφησε να
παραστεί στην τελετή του 1960 επειδή ετοίμαζαν ήδη την «Φαίδρα», ενώ και το
1962 πάλι δεν είχε μπορέσει να παραστεί στην τελετή.
Χριστίνα Λαζαρίδη
Η σεναριογράφος Χριστίνα Λαζαρίδη το 2001 βρέθηκε υποψήφια
για Όσκαρ στην κατηγορία ταινιών μικρού μήκους για την ταινία της «One Day
Crossing», η οποία αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού εβραϊκής καταγωγής από
την Ουγγαρία εν μέσω του Ολοκαυτώματος, η οποία προσποιείται την Χριστιανή για
να σώσει την οικογένειά της.
Ελισάβετ Γιάννη – Γεωργίου
Η Ελισάβετ Γιάννη – Γεωργίου το 2015 ήταν υποψήφια για Όσκαρ
από κοινού με τον David White στην κατηγορία Makeup and Hairstyling, για τη
δουλειά τους στην ταινία Guardians of the Galaxy.
Μαρία Ζαφειροπούλου
Μια ακόμα Ελληνίδα ενδυματολόγος που έχει διαπρέψει στο
Χόλιγουντ. Εχει προταθεί τρεις φορές για Όσκαρ Ενδυματολογίας για τις ταινίες
«True Grit», «La La Land»
και «The Ballad of Buster Scruggs».
Δάφνη Ματζιαράκη
Η σκηνοθέτης Δάφνη Ματζιαράκη ήταν υποψήφια για το Όσκαρ
Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους για το «4.1 Miles».
Γιώργος Λαμπρινός
Το 2021 ο Γιώργος Λαμπρινός ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ
Μοντάζ για την ταινία «The Father».