Ο σχεδιασμός για ένα ταξίδι στον πλανήτη Άρη έχει ξεκινήσει. Αυτά είναι τα καλύτερα αξιοθέατα που θα πρέπει να δείτε αν επισκεφτείτε τον πλανήτη!
Πιθανότατα δεν αργεί η εποχή που το επόμενο ταξίδι μας για αναψυχή δεν θα είναι σε κάποιο μέρος της Γης αλλά στον μυστηριώδη πλανήτη Άρη. Και ο Κόκκινος Πλανήτης έχει πολλά αξιοθέατα να μας προσφέρει και μάλιστα με μεγάλες αντιθέσεις: τεράστια ηφαίστεια, βαθιά φαράγγια και κρατήρες όπου ίσως να έχουν ή να μην έχουν τρεχούμενο νερό. Αδιαμφισβήτητα θα είναι ένας εντυπωσιακός, καινούργιος κόσμος για να εξερευνήσουν οι μελλοντικοί τουρίστες, όταν φτιαχτούν οι πρώτες αποικίες.
Αν και ακόμα δεν ξέρουμε όλες τις μοναδικές τοποθεσίες που
μπορούμε να ανακαλύψουμε στον Άρη, ήδη γνωρίζουμε αρκετά σημεία που θα άξιζε
σίγουρα να επισκεφτεί ένας τουρίστας στον Κόκκινο Πλανήτη. Αυτά είναι μερικά
από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα που θα πρέπει να δείτε, όταν ταξιδέψετε εκεί!
Όρος Όλυμπος
Ίσως το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο του πλανήτη! Ο Όλυμπος του
Άρη δεν θυμίζει σε τίποτα τον δικό μας Όλυμπο, ωστόσο έχει αποκτήσει το όνομα
προς τιμήν του. Το όρος Όλυμπος του Κόκκινου Πλανήτη θεωρείται το μεγαλύτερο βουνό
που έχει καταγραφεί ποτέ σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα οπότε δεν θα
μπορούσατε να πάτε στον Άρη και να το προσπεράσετε. Πρόκειται για ένα ανενεργό
σήμερα ηφαίστειο, το ύψος του οποίου υπολογίζεται στα 26 χιλιόμετρα, είναι
δηλαδή τρεις φορές περίπου ψηλότερο από το μεγαλύτερο γήινο βουνό, το Έβερεστ,
το οποίο φτάνει «μόλις» τα 8.9 χιλιόμετρα ύψος. Το πλάτος του από την άλλη φτάνει
τα 550 χιλιόμετρα.
Το βουνό θυμίζει μια γιγάντια ασπίδα που σχηματίστηκε καθώς η λάβα χυνόταν αργά στις πλαγιές του, όταν ήταν ενεργό πριν από εκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι αρκετά εύκολο για έναν ορειβάτη να το σκαρφαλώσει καθώς η κλίση του δεν ξεπερνά τις 5 μοίρες.
Το εντυπωσιακό στο ηφαίστειο είναι ότι είναι αδύνατο για
κάποιον που θα σταθεί στην επιφάνεια του να δει από μακριά όλο το βουνό, γιατί
λόγω της έντονης καμπυλότητας του πλανήτη (ο Άρης έχει την μισή διάμετρο της
Γης), της τεράστιας έκτασης του ηφαιστείου, αλλά και της μικρής του κλίσης, το
βουνό κρύβει το ίδιο του το σχήμα. Το μόνο που θα μπορεί να δει θα είναι οι
γκρεμοί που το πλαισιώνουν. Ο μοναδικός τρόπος για να δει κανείς έστω μέρος του
βουνού, είναι να σταθεί στο ψηλότερο σημείο της κορυφής του κρατήρα του. Και
πάλι όμως, το μεγαλύτερο μέρος του κρατήρα θα χάνεται πίσω από τον ορίζοντα.
Το όρος Όλυμπος διαθέτει επίσης εντυπωσιακές καλδέρες
πλάτους μέχρι και 85 χιλιομέτρων , οι οποίες δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια
κάποιας κατάρρευσης ίσως λόγω έκρηξης. Από εκεί μπορείτε να χαζέψετε μια
εντυπωσιακή θέα.
Τα ηφαίστεια της
Θαρσίδος
Αν κάποιος φτάσει στο βουνό Όλυμπος αξίζει να σταθεί και να
θαυμάσει τη θέα στα υπόλοιπα ηφαίστεια που βρίσκονται στην ακριβώς διπλανή
περιοχή, την οποία θα πρέπει επίσης να επισκεφτείτε από κοντά! Όλη αυτή η
περιοχή ονομάζεται Θαρσίς και αποτελεί ένα μεγάλο υψίπεδο με έκταση 4.000
χιλιομέτρων και με 12 γιγαντιαία ηφαίστεια συμπεριλαμβανομένων των Αρσία,
Παβόνις και Ασκραίος. Το όνομα «Θαρσίς» είναι η εξελληνισμένη και εκλατινισμένη
μεταγραφή της βιβλικής λέξεως Tarshish, η οποία ήταν η ονομασία της γης στο
δυτικό άκρο του τότε γνωστού κόσμου. Άλλωστε αυτή η περιοχή βρίσκεται στο
δυτικό ημισφαίριο του Άρη.
Όπως ο Όλυμπος και τα υπόλοιπα ηφαίστεια είναι μεγαλύτερα από αυτά που υπάρχουν στη Γη, πιθανότατα επειδή ο Άρης έχει μικρότερη βαρύτητα και αυτό επιτρέπει στα ηφαίστεια να γίνονται ψηλότερα. Τα ηφαίστεια αυτά πιθανολογείται ότι εκρήγνυνταν επί δύο δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή τα μισά περίπου χρόνια ύπαρξης του Άρη.
Φυσικά, αν επισκεφτείτε την περιοχή θα πρέπει να είστε
προετοιμασμένοι για πολύ… περπάτημα μιας και όλη η περιοχή υπολογίζεται ότι
εκτείνεται σε περίπου 5.000 χιλιόμετρα!
Κοιλάδα του Μάρινερ (Valles Marineris)
Ο Άρης δεν φιλοξενεί μόνο το μεγαλύτερο ηφαίστειο του
ηλιακού συστήματος, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα φαράγγια. Στην Κοιλάδα του
Μαρίνερ ή του Ναύτη, όπως έχει ονομαστεί προς τιμήν της ομάδας του διαστημικού
οχήματος Μάρινερ 9 που το ανακάλυψε βρίσκεται ένα τεράστιο σύστημα φαραγγιών
που διατρέχουν την επιφάνεια του Άρη, ανατολικά του μεγάλου ηφαιστειακού πεδίου
Θαρσίς.
Το φαράγγι έχει μήκος πάνω από 4.000 χιλιόμετρα, πλάτος 200 χλμ και βάθος μέχρι 10 χιλιόμετρα, ενώ εκτείνεται στο ένα τέταρτο της περιμέτρου του πλανήτη. Σε μήκος το ξεπερνούν μόνο οι ρηξιγενείς κοιλάδες της Γης και το Μπάλτις Βάλις στην Αφροδίτη. Αξίζει να σημειώσουμε πάντως πως το μεγαλειώδες Grand Canyon στην Αριζόνα των ΗΠΑ έχει μήκος… μόλις 800 χιλιόμετρα. Το φαράγγι του Άρη είναι τόσο μεγάλο που, εάν βρισκόταν στη Γη, θα καταλάμβανε ολόκληρη την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό. Γι’ αυτό όταν στη μια άκρη του φαραγγιού είναι μέρα στην άλλη είναι νύχτα!
Οι ερευνητές μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς σχηματίστηκε η Κοιλάδα του Μάρινερ, αν και υπάρχουν αρκετές σχετικές θεωρίες. Στο παρελθόν, οι ερευνητές υπέθεταν ότι το φαράγγι ήταν το αποτέλεσμα της διάβρωσης του νερού που προκλήθηκε πιθανώς από την τήξη παγετώνων. Άλλοι επιστήμονες πίστευαν ότι οφειλόταν στην πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη.
Σήμερα, οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι όταν
σχηματίστηκε το υψίπεδο της Θαρσίδος αυτό συνέβαλε στον διαχωρισμό και του
εδάφους δημιουργώντας το φαράγγι. Η λάβα από τα ηφαίστεια καθώς έρρεε άρχισε να
σπάει και να ανοίγει τον φλοιό του εδάφους κάτι που επεκτάθηκε και σε άλλες
περιοχές. Έτσι, αυτός ο διαχωρισμός επεκτάθηκε και στην Κοιλάδα του Μάρινερ
δημιουργώντας το μεγάλο αυτό φαράγγι.
Ο Βόρειος και Νότιος Πόλος
Αν είστε λάτρεις του χειμωνιάτικου τουρισμού δεν θα πρέπει
να παραλείψετε να επισκεφτείτε τους πόλους! Ο Άρης έχει δύο παγωμένες περιοχές
στους δύο πόλους του με ελαφρώς διαφορετική σύσταση. Ο Βόρειος Πόλος (ΦΩΤΟ) έχει
μελετηθεί επιμελώς από το ρομποτικό διαστημόπλοιο Phoenix, το οποίο είχε προσγειωθεί εκεί
το 2008, ενώ ο Νότιος Πόλος έχει ερευνηθεί από δορυφόρους.
Σύμφωνα με τη NASA, κατά τη διάρκεια του χειμώνα οι θερμοκρασίες στους πόλους είναι τόσο χαμηλές που το διοξείδιο του άνθρακα που υπάρχει στην ατμόσφαιρα συμπυκνώνεται σε πάγο στην επιφάνεια. Η διαδικασία αντιστρέφεται το καλοκαίρι, όταν το διοξείδιο του άνθρακα μετατρέπεται ξανά σε αέριο στην ατμόσφαιρα. Μάλιστα, στο βόρειο ημισφαίριο το διοξείδιο εξαφανίζεται τελείως αφήνοντας πίσω του παγωμένες κηλίδες νερού. Αυτή η μετακίνηση του πάγου έχει τεράστιες επιπτώσεις στο κλίμα του Άρη καθώς μεταξύ άλλων δημιουργεί και τους γνωστούς ισχυρούς ανέμους του πλανήτη.
Κρατήρας Γκέιλ και το…
Κοφτερό Βουνό (Aeolis Mons)
Ο Κρατήρας Γκέιλ έγινε διάσημος στη Γη, όταν το ρομποτικό
ρόβερ της NASA, Curiosity, προσγειώθηκε εκεί
το 2012. Η επιλογή βέβαια του συγκεκριμένου κρατήρα, διαμέτρου περίπου 154
χιλιομέτρων, δεν ήταν τυχαία καθώς θεωρείται ότι είναι η πιο πιθανή τοποθεσία
για να διαθέτει αποδείξεις για την ύπαρξη νερού στο παρελθόν. Εκεί θα μπορέσετε
να… θαυμάσετε αυτό που ανακάλυψε το Curiosity λίγες εβδομάδες μετά την προσεδάφισή του: μια αρχαία
και ξερή πλέον κοίτη ρέματος που δείχνει ότι κάποτε εκεί μπορεί να κυλούσε
νερό.
Στον Κρατήρα Γκέιλ, το 2018 το Curiosity ανακάλυψε σύνθετα οργανικά μόρια μέσα σε πέτρες 3,5 δισεκατομμυρίων ετών. Ταυτόχρονα ανακάλυψε ότι οι συγκεντρώσεις μεθανίου στην ατμόσφαιρα αλλάζουν ανάλογα με την εποχή. Το μεθάνιο είναι ένα αέριο το οποίο μπορεί να παραχθεί από μικρόβια, αλλά και από γεωλογικά φαινόμενα, οπότε δεν είναι σίγουρο ότι αποτελεί ένδειξη ζωής, ωστόσο είναι μια πιθανότητα.
Μέσα στον κρατήρα βρίσκεται και το βουνό Mount Sharp ή αλλιώς Όρος Αιολίς (Aeolis Mons), το οποίο «σηκώνεται» 5,5 χιλιόμετρα πάνω από την βάση του κρατήρα. Είναι ένα από τα μικρά βουνά του πλανήτη ωστόσο στην κορυφή του μπορείτε να θαυμάσετε τον κρατήρα σε όλο του το μεγαλείο.
Σχηματισμός Μέδουσα
Φόσσα (Medusae Fossae)
Στο ταξίδι μας δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε ένα από
τα πιο αινιγματικά και περίεργα σημεία του πλανήτη. Στην πραγματικότητα δεν
ξέρουμε τίποτα για τον Σχηματισμό
Μέδουσα Φόσσα, ούτε τι μπορεί να είναι ούτε πώς μπορεί να έχει δημιουργηθεί. Αυτό
που είναι σίγουρο είναι ότι αποτελεί έναν πολύ εντυπωσιακό σχηματισμό από
πετρώματα.
Μερικοί… φαντάζονται ότι μπορεί να δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση κάποιου εξωγήινου διαστημόπλοιου ή από εκρήξεις, αλλά οι περισσότεροι επιστήμονες υποθέτουν ότι πιθανότατα αποτελεί μια τεράστια έκταση με πετρώδεις σχηματισμούς που σμιλεύτηκαν αρχικά από συνεχόμενες ηφαιστειακές εκρήξεις πριν από 500 εκατ. χρόνια. Αυτές οι εκρήξεις θα είχαν ζεστάνει το κλίμα του πλανήτη, ενώ οι άνεμοι του Άρη έδωσαν με την πάροδο του χρόνου εντυπωσιακούς σχηματισμούς στα πετρώματα που εκτείνονται σε μια επιφάνεια όσο το 1/5 των ΗΠΑ.
Πάντως, οι επιστήμονες τονίζουν ότι χρειάζεται περισσότερη
έρευνα σχετικά με τη συγκεκριμένη περιοχή, ώστε να ανακαλύψουν πώς
δημιουργήθηκε.
Οι ‘επαναλαμβανόμενες
γραμμές πλαγιάς’ στον κρατήρα Χέιλ
Στον Άρη μπορεί να δει κανείς μερικούς περίεργους
σχηματισμούς που ονομάζονται από τους επιστήμονες «επαναλαμβανόμενες γραμμές
πλαγιάς» (recurring slope lineae)
και οι οποίες σχηματίζονται συνήθως στις πλαγιές απότομων κρατήρων, όταν ο
καιρός είναι ζεστός. Ωστόσο, ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι
αυτές οι γραμμές. Στον κρατήρα Χέιλ (Hale Crater) δημιουργούνται τέτοιες γραμμές και μάλιστα με την βοήθεια
φασματοσκόπων εντοπίστηκαν σε αυτές σημάδια ύπαρξης κάτι υγρού. Το 2015, η NASA ανακοίνωσε αρχικά ότι τα
υγρά άλατα θα μπορούσαν να είναι σημάδια τρεχούμενου νερού στην επιφάνεια, αλλά
αργότερα ύστερα από νέες έρευνες οι αναλυτές ανέφεραν ότι αυτές οι γραμμές θα
μπορούν να έχουν σχηματιστεί από ατμοσφαιρικό νερό ή ξηρές ροές στην άμμο.
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να πάμε πιο κοντά σε αυτούς τους σχηματισμούς για να διαπιστώσουμε τι ακριβώς είναι. Ωστόσο αυτό δεν είναι εύκολο. Αν σε αυτές τις γραμμές υπάρχουν εξωγήινα μικρόβια, δεν θα έπρεπε να πάμε πολύ κοντά καθώς θα υπήρχε φόβος μόλυνσης. Ενώ η NASA προσπαθεί να βρει τρόπους να ελέγξει την περιοχή τηρώντας τα πρωτόκολλα πλανητικής προστασίας, οι μελλοντικοί τουρίστες θα μπορούν ίσως να δουν την περιοχή από μακριά με κιάλια!
Αμμόλοφοι … φάντασμα
Αν θέλετε να νιώσετε ότι βρίσκεστε σε κάποιο μυθιστόρημα επιστημονικής
φαντασίας ή σε κάποιο ψυχεδελικό όνειρο θα πρέπει να επισκεφτείτε τους
Αμμόλοφους Φάντασμα (Ghost Dunes)
στην περιοχή Noctis Labyrinthus (Νυχτερινός Λαβύρινθος) ή στην περιοχή Κρατήρας
Ελλάς, έναν ακόμα εντυπωσιακό σχηματισμό στον Κόκκινο πλανήτη. Στην
πραγματικότητα βέβαια δεν θα δείτε πραγματικούς αμμόλοφους, αλλά τις βάσεις
αυτών που κάποτε υπήρξαν πολύ ψηλοί αμμόλοφοι γι’ αυτό και έχουν άλλωστε σήμερα
το προσωνύμιο «φάντασμα». Υπολογίζεται μάλιστα ότι στην περιοχή Noctis
Labyrinthus οι αμμόλοφοι μπορεί να έφταναν τα 40 μέτρα, ενώ στον κρατήρα Ελλάς,
ο οποίος βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη πλευρά του πλανήτη από το Όρος Όλυμπος
και σχηματίστηκε από την πτώση κάποιου μετεωρίτη, μπορεί να έφταναν τα 75
μέτρα.
 |
| Αναπαράσταση |
Ο Άρης αυτές τις μέρες είναι πλέον ένας πλανήτης που διαμορφώνεται κυρίως από τους ανέμους, μιας και το νερό έχει εξατμιστεί από τη στιγμή που η ατμόσφαιρά του έγινε πιο αραιή. Ωστόσο, σε διάφορα σημεία μπορούμε να δούμε εκτεταμένες αποδείξεις ότι κάποτε εκεί υπήρχε νερό και μερικά από αυτά είναι οι συγκεκριμένοι Αμμόλοφοι. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτές οι περιοχές είχαν σίγουρα αμμόλοφους παλιότερα. Κάποια στιγμή όμως πλημμύρισαν από λάβα ή νερό και έτσι οι βάσεις τους διατηρήθηκαν, ενώ οι κορυφές τους διαβρώθηκαν.
 |
| Εικόνα από το διάστημα |
Παλιοί αμμόλοφοι όπως αυτοί μπορούν να μας δείξουν πώς οι άνεμοι συνήθιζαν να φυσούν στον αρχαίο Άρη. Ταυτόχρονα, αυτό μας δίνει στοιχεία για τις κλιματολογικές συνθήκες στο αρχαίο περιβάλλον του Κόκκινου Πλανήτη. Αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτά τα μέρη θα μπορούσε να φιλοξενούνται μικρόβια προστατευμένα από την ραδιενέργεια και τους ανέμους που θα μπορούσαν να τα συντρίψουν.
Πόσο κοντά είμαστε σε
ένα ταξίδι στον Άρη;
Οι επιστήμονες δουλεύουν ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν όλες
τις δυσκολίες που φέρνει ένα ταξίδι στον Άρη με την πτήση ως εκεί να
υπολογίζεται ότι θα διαρκεί από έξι ως εννέα μήνες. Το μεγαλύτερο στοίχημα
είναι να προστατέψουν επαρκώς τους διαστημικούς ταξιδιώτες από την ραδιενεργή
ακτινοβολία τόσο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όσο και όταν βρεθούν στην επιφάνεια του Άρη. Ο πλανήτης δεν
διαθέτει την ασπίδα μιας πυκνής ατμόσφαιρας, όπως η Γη, και έτσι η ακτινοβολία
που δέχεται είναι πολύ μεγάλη. Ο πλανήτης είναι έκθετος στα γεμάτα ραδιενέργεια
ενεργειακά σωματίδια του Ήλιου και στις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες κάτι που θα
μπορούσε να βλάψει οποιονδήποτε γήινο οργανισμό. Έτσι, θα πρέπει να βρεθούν
κατάλληλες στολές και οχήματα που να αντέχουν για μεγάλο διάστημα σε αυτήν την
τόσο έντονη ακτινοβολία ή ακόμα και κατάλληλα φάρμακα που να αναστέλλουν τις επιπτώσεις
μιας τέτοιας έκθεσης. Ήδη πάντως έχει σταλεί στον Άρη ο Ανιχνευτής Εκτίμησης
Ακτινοβολίας, ειδικά για την προετοιμασία μιας μελλοντικής ανθρώπινης
εξερεύνησης. Αυτή η συσκευή μετρά την ακτινοβολία στον Άρη, όχι μόνο από το
διάστημα, αλλά και οποιαδήποτε ακτινοβολία προέρχεται από την αλληλεπίδραση με
την ατμόσφαιρα και το έδαφος. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι επιστήμονες τονίζουν
ότι η παραμονή στον πλανήτη Άρη δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα τέσσερα χρόνια.
Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι επιστήμονες είναι η έλλειψη βαρύτητας τόσο κατά τη διάρκεια της πτήσης όσο και πάνω στον πλανήτη. Μπορεί να ακούγεται διασκεδαστικό το να «πετάς» αντί να περπατάς, ωστόσο αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τα οστά και τους μύες, όταν συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σύμφωνα με μελέτες, μόλις μετά από 3 εβδομάδες στο διάστημα
ορισμένοι μύες μπορούν να συρρικνωθούν κατά το ένα τρίτο, ενώ στη διάρκεια πιο
μακρόχρονων αποστολών, η μυική μάζα των αστροναυτών μειώθηκε κατά 30 έως 50%! Το
πρόβλημα με την έλλειψη βαρύτητας είναι ότι τα αιμοφόρα αγγεία δεν μεταφέρουν
εξίσου αποτελεσματικά οξυγόνο στον μυ, ενώ βρίσκεται στο διάστημα, κι έτσι αυτός
ατροφεί. Έτσι, ο τουρίστας ή ο αστροναύτης του Άρη θα κουράζεται πολύ πιο
εύκολα κάνοντας ακόμα και την πιο μικρή εργασία.
Η χαμηλή βαρύτητα επηρεάζει ακόμα την κυκλοφορία του
αίματος, όπως διαπιστώθηκε σε ορισμένους αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό
Σταθμό. Στη Γη, χάρη στη βαρύτητα το αίμα ταξιδεύει εύκολα από την καρδιά στο
υπόλοιπο σώμα, αλλά στη μικροβαρύτητα το αίμα δεν κινείται με τον ίδιο τρόπο. Για
παράδειγμα, οι ερευνητές εντόπισαν προβλήματα στην κυκλοφορία του αίματος σε
αρκετούς αστροναύτες, μετά από μόλις 50 ημέρες στο διάστημα, με έναν από αυτούς
να αναπτύσσει ακόμη και θρόμβωση. Δεν υπάρχει λύση για το πρόβλημα αυτό, αλλά ο
μεγάλος αριθμός αστροναυτών που αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα είναι
αρκετός, ώστε να δικαιολογήσει κάποια περαιτέρω έρευνα.
Η μικροβαρύτητα μπορεί ακόμα να αποδυναμώσει τη δυνατότητα
του σώματος να καταπολεμά μια λοίμωξη. Έτσι, ταξιδεύοντας ως τον Άρη μπορεί να
αναπτύξετε ασυνήθιστες αλλεργίες ή να βγάλετε εξανθήματα που δεν είχατε ποτέ
πριν.
Τελευταίο πολύ σημαντικό πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί
κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού είναι ο αντίκτυπος στον εγκέφαλο. Παρακολουθώντας
τους εγκεφάλους αρκετών αστροναυτών που παρέμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα
στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μια ομάδα διεθνών εμπειρογνωμόνων ανίχνευσε
κρίσιμες αλλαγές σε αυτούς. Ο εγκέφαλος φαίνεται να προσαρμόζεται στη
μικροβαρύτητα, απενεργοποιώντας το σύστημα ισορροπίας στα αυτιά και δίνοντας
περισσότερη έμφαση στην οπτική και απτική ανάδραση.
Ταυτόχρονα υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης άνοιας ή απώλειας
μνήμης. Μελέτες σε ποντίκια έδειξαν ότι υπήρξαν είχαν αρνητικές επιδράσεις στον
εγκέφαλό τους, ακόμη και 6 μήνες μετά την έκθεσή τους σε συνθήκες διαστήματος. Θα
ήταν κρίμα να δείτε όλα αυτά τα εντυπωσιακά αξιοθέατα στον Άρη και να μην το
θυμάστε μετά! Πάντως, υπάρχει ελπίδα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος
μέσω φαρμάκων, που αποσκοπούν στην προστασία των νευρώνων.
Οι επιστήμονες έχουν θέσει ως όριο το 2035 για να κάνουν
εφικτό ένα ταξίδι μέχρι τον πλανήτη Άρη και εργάζονται πυρετωδώς, ώστε να
λύσουν όλα τα προβλήματα που συνεπάγεται αυτό. Θα είναι πάντως μια ακόμα μεγάλη
στιγμή για την ανθρωπότητα κι αν είστε κι εσείς ανάμεσα στους πρώτους
ταξιδιώτες πλέον θα ξέρετε ακριβώς τι να ψάξετε να δείτε στο πρώτο σας ταξίδι
στον Άρη!