Ασέξουαλ: Οι άνθρωποι που δεν θέλουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις εξηγούν...

Τι ακριβώς σημαίνει ασέξουλ και γιατί κάποιοι δεν θέλουν να κάνουν σεξ με κανέναν;

Η Γιασμίν Μπενουά συνειδητοποίησε ότι ήταν ασέξουαλ την ίδια στιγμή που οι φίλοι της άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι δεν είναι. «Μέχρι και πριν την εφηβεία όλοι μοιάζουν ασεξουαλικοί μέχρι που πια δεν είναι. Αλλα εγώ δεν ένιωσα ποτέ αυτή την αλλαγή και συνειδητοποίησα ότι κάτι τρέχει», αναφέρει μιλώντας στον δημοσιογράφο του Guardian, Τζέιμι Γουότερς.

Ο όρος «ασεξουαλικότητα» έχει μπει στις ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για την επιλογή ορισμένων ανθρώπων να μην έχουν σεξουαλική έλξη για κανένα από τα δύο φύλα. Ωστόσο, αν και ο όρος ακούγεται όλο και πιο συχνά, οι άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται ως ασέξουαλ υποστηρίζουν ότι παραμένει ακόμα άκρως παρεξηγημένος.

Όπως λέει η Μπενουά, όταν ως έφηβη είπε στους φίλους και τους συγγενείς της ότι είναι ασεξουαλική, αλλά κανένας δεν την πίστεψε: «Μου έλεγαν πράγματα όπως ‘δεν μοιάζεις ασέξουαλ, μάλλον είσαι ανασφαλής’ ή ότι θα πρέπει κάποιος να με είχε κακοποιήσει μικρή ή ότι ήμουν ομοφυλόφιλη. Άλλοι μου έλεγαν ότι ίσως έχω κάποια μορφή ψυχοπάθειας και δεν μπορώ να δημιουργήσω κανονικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους».

Όλοι είχαν από μια θεωρία σχετικά με το τι πάει «στραβά» με την Μπενουά. Κανείς δεν φαινόταν να μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός ότι πολύ απλά, εκ φύσεως, δεν ένιωθε σεξουαλική έλξη προς οποιονδήποτε άλλο. Και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν η μόνη. Σήμερα, εργαζόμενη ως μοντέλο στα 24 της είναι μια από τις πιο ενεργές ακτιβίστριες για την ενημέρωση γύρω από την ασεξουαλικότητα, ένας προσανατολισμός ο οποίος σύμφωνα με τους ειδικούς  αφορά το 1% των ανθρώπων στον πλανήτη, αν και πολλοί πιστεύουν ότι το ποσοστό είναι μεγαλύτερο.

«Δεν θέλω να κάνω σεξ με κάποιον και πιθανότατα δεν θα κάνω ποτέ σεξ», λέει η Μπενουά, η οποία ωστόσο εξηγεί ότι αυτό που δεν θέλει είναι οι σεξουαλικές σχέσεις με άλλους μιας και η ίδια αυτοϊκανοποιείται.

Η Μπενουά έχει βάλει στόχο να βοηθήσει τους υπόλοιπους ασέξουαλ ανθρώπους ώστε να μην νιώθουν μόνοι και πληγωμένοι σε έναν κόσμο που η λαγνεία και ο πόθος είναι συνυφασμένα με όλη την παγκόσμια κουλτούρα.

«Η κοινωνία μας είναι αυξανόμενα υπερ-σεξουαλική και αυτό μπορεί να οδηγήσει πολύ εύκολα τους ασέξουαλ ανθρώπους που δεν έχουν αυτά τα συναισθήματα ή που δεν θέλουν να ζουν με αυτόν τον τρόπο ζωής στην αποξένωση», αναφέρει.

Το κίνημα της ασεξουαλικότητας αν και είναι ακόμα πολύ νέο, συνεχώς δυναμώνει. Τον περασμένο Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ace» (αυτός ο όρος χρησιμοποιείται εν συντομία για να δηλώσει τους ασεξουαλικούς ανθρώπους) από την ασέξουαλ δημοσιογράφο Άντζελα Σεν, το οποίο έλαβε πολύ καλές κριτικές. Το βιβλίο φωτίζει τις μυριάδες αποχρώσεις που μπορεί να λάβει η σεξουαλικότητα μέσα από πραγματικά παραδείγματα. «Αντί να αναλωνόμαστε σε ορισμούς και αναλύσεις, οι άνθρωποι μπορούν να διαβάσουν αληθινές ιστορία και να σκεφτούν: ‘αυτό σχετίζεται σε κάποιο βαθμό με την δική μου εμπειρία;’», αναφέρει η ίδια η Σεν.

Για πάρα πολύ καιρό αυτού τους είδους οι εμπειρίες δεν αναγνωρίζονταν: η ασεξουαλικότητα συνήθως έμοιαζε αόρατη ή ξεχασμένη εξαιτίας της έλλειψης προβολής της. Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ως ιατρικό πρόβλημα καταχωρισμένο μάλιστα στο  Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Πνευματικών Διαταραχών των ΗΠΑ. Ωστόσο, το 2013 όλα άλλαξαν όταν το εγχειρίδιο πρόσθεσε μια εξαίρεση σύμφωνα με την οποία οι ασέξουαλ δεν έχουν κάποια διαταραχή επιθυμίας. Παρ’ όλα αυτά αρκετοί ακόμα συνεχίζουν να θεωρούν αυτήν την επιλογή ως… συμφορά.

Η ασεξουαλικότητα ως… αρρώστια

Η ασεξουαλικότητα έχει επίσης χαρακτηριστεί ως «ο πρώτος ιντερνετικός προσανατολισμός (κατά το σεξουαλικός προσανατολισμός) στον κόσμο». Ο όρος αυτός υπονοεί ότι οι άνθρωποι που νιώθουν έτσι ξεκίνησαν να υπάρχουν μόνο μετά την έλευση του διαδικτύου και ακόμα ότι είναι μια «μόδα» που ξεκίνησαν έφηβοι του «έπαιζαν» στο Tumblr ή το Instagram και ότι δεν αφορά τον πολύ κόσμο. Σίγουρα, το διαδίκτυο αποτέλεσε ένα βασικό μέσο στην προσπάθεια για την αναγνώριση της ασεξουαλικότητας, η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά το 2000. Τότε, ο Ντέιβιντ Τζέι, ένας φοιτητής από το Σαν Φρανσίσκο, δημιούργησε μια ιστοσελίδα ώστε να συνδεθεί με άλλους ανθρώπους, όταν αναζητώντας τον όρο «ασεξουαλικότητα» το μόνο που βρήκε ήταν «μελέτες για φυτική βιολογία και αμοιβάδες», αναφέρει ο ίδιος. Προσέλκυσε αρκετό κόσμο και τότε ξεκίνησε το Asexual Visibility and Education Network (AVEN- σε ελεύθερη μετάφραση: Δίκτυο Αναγνώρισης των Ασέξουαλ και Επιμόρφωσης). Μέχρι σήμερα παραμένει η μεγαλύτερη πλατφόρμα για ασέξουαλ ανθρώπους με 120.000 μέλη. Ωστόσο, όλο και περισσότερες ανάλογες κοινότητες ξεπηδούν στα Twitter, Tumblr, Reddit και Discord ή ακόμα και εκτός διαδικτύου.

Στην ομάδα του Τζέι (ΦΩΤΟ) εντάχτηκαν νεαροί ακτιβιστές που άρχισαν να δίνουν ομιλίες, να γράφουν βιβλία, να δημιουργούν κανάλια στο YouTube και να οργανώνουν podcasts. Προσπαθούσαν να δείξουν ότι είναι δυνατό να ζήσεις μια ζωή χωρίς σεξ και παρόλο που είναι μια μικρή μειονότητα, λένε ότι μπορούν να διδάξουν πολλά στον υπόλοιπο κόσμο. Για παράδειγμα θέλουν να δείξουν στους «αλλοσεξουαλικούς» - τους ανθρώπους που έχουν σεξουαλικές έλξεις και συχνά μπλέκουν το σεξ με τον ρομαντισμό και την οικειότητα- πώς θα μπορούσαν να ωφεληθούν αν τα διαχωρίσουν. Κι ακόμα πώς οι σεξουαλικές σχέσεις αυτόματα κατατάσσονται λανθασμένα στις ανώτερες βαθμίδες των σχέσεων σε σύγκριση με τις πλατωνικές, κάτι που φαίνεται μέσα από τις φράσεις που χρησιμοποιούμε όπως το «απλώς φίλοι». Το γεγονός ενισχύεται ακόμα και από την ασφάλεια υγείας και άλλους νόμους που παρέχονται μόνο σε συζύγους, παρόλο που όπως τονίζει η ομάδα των ασέξουαλ η φιλία μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντική.

Οι «Aces» υποστηρίζουν ότι η οπτική τους δεν θολώνει από το σεξουαλικό πάθος κι αυτό τους δίνει μια μοναδική καθαρότητα στο πώς βλέπουν τα πράγματα. «Η ασεξουαλικότητα δεν είναι κάτι τόσο ξεχωριστό, είναι απλώς οι φακοί που σε βοηθούν να εκτιμήσεις καλύτερα την ζωή σου άσχετα με το πώς αυτοπροσδιορίζεσαι και ποια είναι η σεξουαλική σου προτίμηση», τονίζει η Σεν.

Τι είναι τελικά η ασεξουαλικότητα

Όπως αναφέρουν οι ακτιβιστές, μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες τους είναι να εξηγήσουν τι ακριβώς είναι η ασεξουαλικότητα. Μπορεί να γίνει ακόμα πιο μπερδεμένο διότι γι’ αυτούς η σεξουαλική και η ρομαντική έλξη είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετοί ασεξουαλικοί αυτοχαρακτηρίζονται – όπως η Μπενουά- και ως «αρομαντικοί», εννοώντας ότι δεν νιώθουν ούτε ρομαντική έλξη προς κάποιον άλλο και δεν έχουν ανάγκη να δημιουργήσουν πλατωνική σχέση.

Ωστόσο πολλοί ασεξουαλικοί δεν νιώθουν ακριβώς έτσι. Η Σεν, για παράδειγμα, αυτοπροσδιορίζεται ως «αμφι-ρομαντική» (biromantic κατά το bisexual), δηλαδή ελκύεται ερωτικά – αλλά όχι σεξουαλικά- και από τα δύο φύλα. Μάλιστα, έχει ρομαντική σχέση για αρκετά χρόνια με ένα αγόρι, με το οποίο μάλιστα έχει κάνει σεξ. Όπως λέει έχει κάνει σεξ με τον σύντροφό της, αλλά μόνο για συναισθηματικούς λόγους, ώστε να νιώσει πιο κοντά του και συμπληρώνει: «Θα μπορούσα να συνεχίσω την υπόλοιπη ζωή μου απέχοντας πλήρως από το σεξ και να είμαι πολύ ευτυχισμένη», αναφέρει και συμπληρώνει:

«Για μένα η ασεξουαλικότητα δεν έχει να κάνει με το πόσο σεξ κάνει κάποιος, αλλά με το ρόλο που παίζει η σεξουαλικότητα στο πώς βιώνουν την ζωή τους. Δεν σκέφτομαι ποτέ για κάποιον αν με ελκύει σεξουαλικά», τονίζει.

Από την άλλη, ο 24χρονος Ντάνιελ Γουόκερ που έχει το κανάλι στο YouTube «Slice of Ace», δηλώνει ότι είναι ασεξουαλικός και ομορομαντικός. Έχει επαφές με το αγόρι του και λέει ότι «εξωτερικά η σχέση μου μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη ομοφυλόφιλη σχέση». Αν και όπως τονίζει δεν έχει απολύτως καμία εσωτερική παρόρμηση να κάνει σεξ, αισθάνεται άνετος να το κάνει ως μέρος της σχέσης του.

Αν αφαιρέσει κανείς την σεξουαλική επιθυμία, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ρομαντικής σχέσης και μιας έντονης πλατωνικής φιλίας; Οι μελετητές αναφέρουν ότι υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις, όπως επισημαίνει η Σεν, καθώς στην ρομαντική έλξη δημιουργείται η επιθυμία στον καθένα να θέλει να αλλάξει την ζωή του για χάρη του συντρόφου του, ενώ υπάρχει και ο έρωτας.

Ωστόσο και πάλι, η «ασεξουαλικότητα» και οι όροι με τους οποίους συνδέεται δημιουργούν ακόμα αρκετή σύγχυση στον περισσότερο κόσμο. «Αν πω ότι είμαι ομοφυλόφιλος, οι άνθρωποι θα καταλάβουν αμέσως τι εννοώ. Ωστόσο αν πω ότι είμαι ασέξουαλ στις από τις 10 φορές, θα πρέπει να τους εξηγήσω», αναφέρει ο Γουόκερ.

Οι ασέξουαλ ακτιβιστές προσπαθούν να δώσουν έμφαση στο γεγονός ότι είναι «εντάξει» να μην κάνεις σεξ, ωστόσο τονίζουν ότι αυτό δεν σημαίνει ότι προωθούν την αποχή από το σεξ για όλους τους ανθρώπους ή ότι καταδικάζουν τις σεξουαλικές ορμές. Την ίδια στιγμή εντάσσονται στην ευρύτερη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, η οποία τους έχει αγκαλιάσει ωστόσο η σχέση τους δεν είναι χωρίς δοκιμασίες. «Οι συζητήσεις γύρω από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα έχουν γίνει απόλυτα εστιασμένες στο σεξ κι αυτό εγείρει ερωτήματα για το πώς χωράει η ασεξουαλικότητα σε αυτό», αναφέρει η Μπενουά.

«Οι άνθρωποι στην κοινότητα που δεν κατανοούν τους ασεξουαλικούς, πιστεύουν ότι είμαστε κατά του σεξ και ότι θα εμφανιστούμε και θα καταστρέψουμε τα πάντα λέγοντας στους ανθρώπους να σταματήσουν να κρατάνε ο ένας το χέρι του άλλου και να μην φιλιούνται», συμπληρώνει.

Τα στερεότυπα των ασέξουαλ

Συνήθως, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι φέρνουν στο μυαλό τους το πρότυπο ενός ασεξουαλικού σχηματίζουν την εικόνα ενός «σπασίκλα», ανδρόγυνου, λευκού άντρα, κάτι σαν τον Σέλντον Κούπερ από το «The Big Bang Theory». Ωστόσο, η Μπενουά ως μια έγχρωμη γυναίκα που κάνει καριέρα μοντέλου, καταρρίπτει αυτά τα στερεότυπα. Έχει πάνω από 330.000 ακολούθους στο Instagram και συχνά οι δουλειές της περιλαμβάνουν την προώθηση σέξι εσωρούχων. Όπως λέει το να είσαι ασέξουαλ δεν σημαίνει ότι έχεις συνήθειες… καλόγριας. Όταν ο δημοσιογράφος την ρωτά σχετικά με την αντίφαση του να είναι ασέξουαλ και να προωθεί την σεξουαλικότητα μέσα από τη δουλειά της αυτή απαντά:  «Το τι θεωρούν οι άνθρωποι σέξι είναι δουλειά τους. Εμένα το μόνο που με νοιάζει είναι να κάνω το σουτιέν να φαίνεται όμορφο».

Η Μπενουά ξεκίνησε την ακτιβιστική της δράση επειδή δεν της άρεσε ο τρόπος που εμφανίζονταν οι ασέξουλ στο ευρύ κοινό. «Σκέφτηκα: Δεν μπορώ να κάθομαι και να παραπονιέμαι ότι δεν βλέπω πουθενά μαύρους ασέξουαλ ανθρώπους, αν εγώ είμαι μαύρη και ασέξουαλ και δεν μιλάω γι’ αυτό», αναφέρει. Όπως λέει άλλωστε είναι άτομο της «άμεσης δράσης». Έτσι, είναι μια από τους ιδρυτές της Παγκόσμιας Μέρας Ασεξουαλικότητας, η οποία θα γιορταστεί φέτος για πρώτη φορά στις 6 Απριλίου. Ακόμα, έστησε ένα ασέξουαλ μπαρ κατά τη διάρκεια του Pride του Λονδίνου, ενώ δίνει ομιλίες σε Πανεπιστήμια και διαθέτει έναν λογαριασμό στα social media με τίτλο «This is What an Asexual Looks Like» (Έτσι μοιάζει ένας Ασέξουαλ) μέσα από τον οποίο παρουσιάζονται όλες οι πλευρές της ασεξουαλικότητας.

«Από την εμπειρία μου, όταν οι άνθρωποι βλέπουν έναν μαύρο άντρα που είναι ασέξουαλ σοκάρονται πολύ επειδή συχνά οι μαύροι άντρες θεωρούνται στερεοτυπικά υπερ-σεξουαλικοί», αναφέρει από την δική του εμπειρία ο Αφροαμερικανός Μάρσαλ Τζον Μπλοντ από την Πενσιλβάνια. «Υπάρχει όλο και πιο αυξανόμενος αριθμός μαύρων και μελαμψών ασέξουαλ και όσο πιο πολύ μιλάμε τόσο πιο πολύ οι άνθρωποι θα δουν ότι υπάρχουμε», αναφέρει.

Η παρουσίαση ασέξουαλ ηρώων στα διάφορα τηλεοπτικά σόου υπήρξε τουλάχιστον στερεοτυπική στο παρελθόν με αποκορύφωμα ένα επεισόδιο στη διάσημη σειρά House από το 2012, όταν η ασεξουαλικότητα ενός ήρωα χαρακτηρίστηκε ως «αρρώστια». Από τότε όμως πολλά έχουν αλλάξει σε αρκετές περιπτώσεις. Το 2016, στην animated σειρά BoJack Horseman ένας από τους βασικούς ήρωες, ο Τοντ Τσάβεζ (ΦΩΤΟ) αντιλαμβάνεται ότι είναι ασέξουαλ. Μάλιστα, η συγγραφική ομάδα προσπαθώντας να γράψει για τον ήρωα είχε επικοινωνήσει με την οργάνωση AVEN. Ο προσεγμένος και ευαίσθητος τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε η ασεξουαλικότητα του Τοντ όχι μόνο προκάλεσε θετικές αντιδράσεις αλλά οδήγησε και μερικούς ανθρώπους να κατανοήσουν και να αποδεχθούν αυτό που αισθάνονται. Ακόμα, ασέξουαλ ήρωες αλλά με μικρότερο ρόλο παρουσιάστηκαν στις βρετανικές σειρές Sex Education και Emmerdale.

«Υπάρχει η αντίληψη ότι οι ιστορίες είναι λιγότερο ενδιαφέρουσες αν δεν περιλαμβάνουν και κάποια ρομαντική ή σεξουαλική σχέση, αλλά μπορούμε να πούμε ενδιαφέρουσες ιστορίες σχετικά με τις ζωές μας χωρίς να χρειάζεται ο ένας να ρίχνεται στον άλλο», λέει η τηλεοπτική σεναριογράφος Σάρα Κοστέλο, η οποια παρουσίαζει επίσης το ace podcast «Sounds Fake But Okay».

Μια τέτοια ιστορία είναι του Τζέι, του  ιδρυτή του AVEN, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως ασέξουαλ και αρομαντικός. Το 2017 αυτός και ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι δημιούργησαν μια τριγονεϊκή οικογένεια και μεγαλώνουν και οι τρεις ένα κοριτσάκι. Το να μπορείς να αναγνωρίσεις ότι μπορείς να έχεις συναισθήματα και σχέσεις που σου αλλάζουν τη ζωή χωρίς ρομαντισμό και σεξ είναι το επόμενο επίπεδο, αναφέρει. «Δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ ρομαντικός και να έχω σεξουαλικές σχέσεις κι όμως έχω μια υπέροχη οικογένεια. Τονίζουμε όλα αυτά τα άλλα μονοπάτια στην ανθρώπινη επικοινωνία», τονίζει

Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι αισιόδοξος για το μέλλον εξαιτίας των όλων και περισσότερων ασεξουαλικών που έρχονται μπροστά και είναι τόσο ενεργοί. Πιστεύει ότι θα έρθει η στιγμή που πλέον τα ραντεβού και το σεξ δεν θα είναι τα μόνα λογικά μονοπάτια για την οικειότητα και που θα γίνει όλο και πιο κοινό το να μεγαλώνεις ας πούμε ένα παιδί με τον καλύτερό σου φίλο είτε είσαι ασέξουαλ είτε όχι.

Αυτό θα μπορούσε να έχει μεγάλο αντίκτυπο στην προσανατολισμό των ανθρώπων. Δείχνοντας ότι η ζωή μπορεί να γεμίσει και να είναι γεμάτη νόημα και ικανοποίηση με κοντινούς φίλους, οι ασεξουαλικοί προσπαθούν να καταπολεμήσουν έναν από τους μεγαλύτερους ανθρώπινους φόβους: την μοναξιά. Το να μην συνδέεσαι ρομαντικά ή σεξουαλικά με κάποιον δεν σε καταδικάζει αυτόματα σε μια ανικανοποίητη, δυστυχισμένη ζωή. Δεν χρειάζονται όλοι να έχουν έναν σύντροφο, τονίζουν.

Το σύνδρομο της… αγαμίας

Την ίδια στιγμή η Ιαπωνία φαίνεται ότι παίρνει πολύ πιο σοβαρά το θέμα της ασεξουαλικότητας. Οι περισσότεροι Ιάπωνες και Ιαπωνέζες κάτω των 40 φαίνεται ότι απέχουν όλο και περισσότερο από τις ρομαντικές και σεξουαλικές σχέσεις με αποτέλεσμα να σχηματίζονται όλο και λιγότερες οικογένειες. Οι αρχές, οι οποίες έχουν ονομάσει αυτή τη νέα «τάση» των νεότερων μελών της χώρας ως «σύνδρομο της αγαμίας», φοβούνται ότι αυτό θα φέρει το τέλος στο ήδη γερασμένο έθνος των 126 εκατ. ανθρώπων. Με ένα από τους μικρότερους μέσους όρους γεννήσεων στον κόσμο, υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός ως και το 2060 θα έχει μειωθεί κατά ένα τρίτο. Πέρυσι γεννήθηκαν μόλις 864.000 παιδιά, ο μικρότερος αριθμός από το 1899. Παράλληλα, τα νοικοκυριά του ενός ατόμου αυξήθηκαν από 25% το 1995 σε 35% το 2015.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να μένουν μόνοι τους, ενώ πλέον έχουν αρχίσει και ανοίγουν μπαρ και εστιατόρια για ανθρώπους που θέλουν να βγουν μόνοι τους. πρόκειται για το κίνημα «Ohitorisama», των ανθρώπων δηλαδή που θέλουν να κάνουν πράγματα μόνοι τους από βόλτες και τα ταξίδι μέχρι και να μένουν μόνοι (hitori σημαίνει ένας άνθρωπος).

Μια έρευνα του 2011, έδειξε ότι το 61% των ανύπαντρων αντρών και το 49% των ανύπαντρων γυναικών ηλικίας 18-34 δεν είχαν καμία σχέση, μια αύξηση του 10% μέσα σε πέντε χρόνια. Σύμφωνα με μια άλλη έρευνα το ένα τρίτο όσων είναι κάτω των 30 δεν έχουν βγει ποτέ ραντεβού με κάποιον. Το 2013, μια έρευνα της Επιτροπής Οικογενειακού Προγραμματισμού της Ιαπωνίας ανακάλυψε ότι το 45% των γυναικών ηλικίας 16-24 δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για σεξουαλική επαφή. Πάνω από το 20% των αντρών απάντησε το ίδιο.

Η δέσμευση σε ένα άλλο άτομα φαίνεται να είναι ένα βάρος και αγγαρεία πλέον, ειδικά όταν συνδυάζεται με τις απαιτήσεις που πρέπει να εκπληρώσει ένας ή μια ιδανικός/η σύζυγος, όπως και το υπέρογκο κόστος για την απαραίτητη αγορά ενός σπιτιού. Την ίδια στιγμή μακραίωνη παράδοση της Ιαπωνίας θέλει τον γάμο στενά συνδεδεμένο απαραίτητα με την γέννηση παιδιών. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της χώρας, το 90% των νεαρών γυναικών δηλώνουν ότι προτιμούν να μένουν μόνες από το να παντρευτούν σε έναν γάμο όπως φαντάζονται ότι θα είναι. Ανάλογα νιώθουν και οι άντρες, οι οποίοι επωμίζονται το βάρος του «κουβαλητή» που θα πρέπει να κερδίζει έναν μεγάλο μισθό για να συντηρεί την οικογένεια μιας και η γυναίκα στην Ιαπωνία συνήθως σταματά να εργάζεται όταν κάνει παιδί. Με τους μισθούς να μειώνονται τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι άντρες προτιμούν να αποφύγουν το γάμο, για να γλιτώσουν την πίεση. Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι – άντρες και γυναίκες- ότι δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα να έχουν σεξουαλικές ή ερωτικές σχέσεις.