Η Ελληνοαμερικανίδα ήταν μόλις έξι ετών όταν έπεσε θύμα του Ρίτσαρντ Ραμίρεζ. Βρήκε όμως την δύναμη να τον νικήσει. Η ιστορία της συγκλονίζει
Τον Φεβρουάριο του 1985 η Αναστασία Χρονά βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα τέρας. Ήταν μόλις έξι ετών όταν ο Ρίτσαρντ Ραμίρεζ μπήκε στο δωμάτιο της. Ήταν τυχερή και επέζησε από αυτή τη συνάντηση, όχι όμως χωρίς σωματικά και ψυχικά τραύματα. Μέχρι πρόσφατα η ιστορία της ήταν άγνωστη καθώς οι αρχές αποφάσισαν να προστατέψουν τα παιδιά που είχε απαγάγει ο Ραμίρεζ και να μην συμπεριλάβουν τις υποθέσεις τους στη δίκη.
Η Ανασασία όμως αποφάσισε να μοιραστεί τα όσα βίωσε στη φρικτή συνάντηση με έναν από τους πλέον διαταραγμένους κατά συρροή δολοφόνους στην ιστορία του πλανήτη. Μίλησε σε ντοκιμαντέρ του Netflix για το βράδυ που ο Ραμίρεζ μπήκε στο δωμάτιο της και πώς τελικά κατάφερε να τον... νικήσει και να μην του επιτρέψει να της καταστρέψει τη ζωή.
The Νight Stalker
H περίπτωση του Ρίτσαρντ Ραμίρεζ αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της εγκληματολογίας. Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατά συρροή δολοφόνων δεν αναζητούσε συγκεκριμένα θύματα (ανάλογα με το φύλο, την εμφάνιση, τη σεξουαλική προτίμηση ή το επάγγελμα τους), ούτε σκότωνε με τον ίδιο τρόπο. Ο Ραμίρεζ ήταν ένας κυνηγός, για αυτό άλλωστε του δόθηκε από τον Τύπο το προσωνύμιο «Νight Stalker». Κυκλοφορούσε τα βράδια στο Λος Άντζελες ή το Σαν Φρανσίσκο και επέλεγε τυχαία τα σπίτια στα οποία θα εισέβαλε. Έμπαινε από μια ξεκλείδωτη πόρτα ή ένα ανοιχτό παράθυρο και ακολουθούσε η απόλυτη φρίκη.
Ήταν απόλυτα διαταραγμένος αλλά και παράλληλα δειλός. Αν μέσα στα σπίτια έβρισκε κάποιον ενήλικο άντρα τον σκότωνε αμέσως με μια σφαίρα στο κεφάλι (σε μια περίπτωση που αστόχησε και ο άντρας ξύπνησε και τον κυνήγησε το έβαλε αμέσως στα πόδια).
Χτυπούσε και βίαζε με μανία τις γυναίκες. Στο τέλος τις σκότωνε με κάτι που έβρισκε μέσα στο σπίτι. Ένα μαχαίρι, ένα σφυρί ή ένα καλώδιο. Σε πολλές περιπτώσεις ακρωτηρίαζε τα θύματα. Αν στο σπίτι υπήρχαν παιδιά τα έδενε, τα βίαζε και τα ανάγκαζε να παρακολουθήσουν το φρικτό του έργο.
Σε κάποια από τα εγκλήματά του άφησε πίσω σατανιστικά σύμβολα και όταν πλέον συνελήφθη ισχυριζόταν ήταν η δύναμη του διαβόλου που τον ωθούσε να κάνει όσα έκανε. Μέσα σε περίπου 15 μήνες (από τον Απρίλιο του 1984 έως τον Αύγουστο του 1985) σκότωσε τουλάχιστον 14 άτομα ενώ εμπλέκεται σε πάνω από 20 ακόμα υποθέσεις επιθέσεων, απαγωγών και βιασμών.
Πίσω από την εικόνα του σατανιστή «ροκ σταρ», που ήθελε να περάσει, βρισκόταν ένα απόλυτα διαταραγμένο άτομο με βαθιά ψυχικά τραύματα από την παιδική του ηλικία. Οι ψυχολόγοι αποφάνθηκαν πως τα βιώματα του ήταν που τον οδήγησαν στην παράνοια. Γεμάτος οργή και μίσος για την κοινωνία ένιωθε πως μέσω των αδιανόητων εγκλημάτων του την εκδικούνταν. Ήταν σίγουρος πως έχει κάθε δικαιολογία.
«Δεν με καταλαβαίνετε. Δεν περιμένω να με καταλάβετε. Δεν είστε ικανοί. Είμαι πέραν των δυνατοτήτων σας. Είμαι πέραν από το καλό και το κακό. Όλοι έχουμε τη δυνατότητα να σκοτώσουμε αλλά οι περισσότεροι φοβούνται να το κάνουν. Αυτοί που δεν φοβούνται ελέγχουν την ίδια την ζωή. Ο κόσμος μπορεί να αντέξει την οργή και το μίσος. Εγώ δεν μπορώ. Η οργή και το μίσος μου μεγαλώνει σε τέτοιο σημείο που δεν μπορώ να ζήσω άνετα με αυτά. Όλοι είμαστε μοχθηροί με τον έναν τρόπο ή τον άλλο. Δεν είμαστε;» έχει δηλώσει.
Η συνάντηση με το τέρας
Η Αναστασία κοιμόταν στο δωμάτιο της όταν ξύπνησε από έναν ήχο. «Ήμουν έξι και η πρώτη μου ανάμνηση από εκείνη τη νύχτα είναι να ανοίγει κάποιος το παράθυρο και να με ξυπνά και μετά να με βγάζουν από το παράθυρο και να με μεταφέρουν. Με πονάει που το λέω αλλά υπήρχε μια οικειότητα. Ξέρετε, μου θύμιζε ένα μέλος της οικογένειας και ήμουν μισοκοιμισμένη και δεν ήξερα τι γινόταν. Σκέφτηκα, δεν πειράζει, τον ξέρω, φαντάζομαι δεν υπάρχει πρόβλημα που φεύγω» θυμάται.
Ο Ραμίρεζ τη σήκωσε στα χέρια του και την έβγαλε από το
παράθυρο. Μισοκοιμισμένο το κορίτσι δεν αντέδρασε. Όταν μπήκαν στο αυτοκίνητο
του, το κορίτσι άρχισε να συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά. «Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα
στο αυτοκίνητο ή πώς έμοιαζε. Θυμάμαι όμως μόνο ότι κάποια στιγμή οδηγούσε και
με κοίταξε και είπε: 'Άνοιξε το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου'. Και το άνοιξα και
ήταν ένα όπλο μέσα. Το έκλεισε σα να έλεγε: Απλώς να ξέρεις ότι είναι εκεί. Από
εκεί ξεκίνησε…Τον κοίταζα, τον άγγιζα και διάφορα τέτοια πράγματα. Μετά φτάσαμε
εκεί που πηγαίναμε» τονίζει.
Βγήκαν από το αυτοκίνητο και την οδήγησε σε ένα διαμέρισμα «Θυμάμαι ότι γάβγιζαν γερμανικοί ποιμενικοί και υπήρχε περίφραξη με αλυσίδες. Με έκανε να μπω σε ένα σάκο με φερμουάρ και μου είπε: Να είσαι ήσυχη, πρέπει να μπεις εδώ μέσα. Μην τα βάζεις μαζί μου. Κάνε ό,τι σου λέω.
Έπρεπε να διασχίσουμε ένα δωμάτιο με έναν καναπέ και όλα ήταν σκοτεινά και βρόμικα. Τα παράθυρα ήταν καλυμμένα με κουρτίνες ή κάτι που σκοτείνιαζε τον χώρο. Δεν ξέρω, ήταν βρόμικα.
Κουτιά από φαγητό, κουτιά από μαγαζιά πεταμένα τριγύρω. Δεν έμοιαζε καθόλου με το σπίτι μου. Ακούγονταν τραγούδια της Μαντόνα, το «Holiday», το «Like a Virgin». Όλα αυτά τα τραγούδια ξανά και ξανά».
Κάπου εκεί ξεκίνησε η φρίκη: «Θυμάμαι να λέω: Σταμάτα, πονάω. Μη ή γιατί το κάνεις αυτό;. Έλεγα: Μπορώ να πάω στο μπάνιο; κι εκείνος σταματούσε ό,τι έκανε και με έπαιρνε και με πήγαινε στο νιπτήρα και με κάθιζε εκεί. Και μετά δεν γινόταν τίποτα για λίγο και μετά με έπαιρνα ξανά και συνέχιζε. Και εγώ του ζητούσα ξανά: Μπορώ να πάω στο μπάνιο; Σταματάς;» κι εκείνος σταματούσε συνεχώς. Αλλά κάθε φορά έλεγε: Εντάξει, αλλά ξέρω ότι δεν χρειάζεται πραγματικά να πας».
Η Αναστασία θυμάται το βλέμμα του Ραμίρεζ: «Υπήρχε κάτι στον τρόπο που με κοιτούσε που έμοιαζε σχεδόν σα να έλεγε «Λυπάμαι που στο κάνω αυτό. Αλλά δεν λυπάμαι, γιατί δεν θα σταματήσω».
Τελικά ο Night Stalker αποφάσισε να την αφήσει: «Με έβαλε ξανά στην τσάντα, για να φύγουμε από εκεί που ήμασταν και μετά από λίγο σταματήσαμε στην άκρη του δρόμου. Είπε: Είναι ένα βενζινάδικο εκεί πέρα. Θέλω να πας εκεί και να τους πεις να καλέσουν την αστυνομία, για να έρθουν οι δικοί σου να σε πάρουν. Κι έτσι με άφησε να φύγω».
«Θα καταθέσω για να μην πειράξει άλλα κοριτσάκια»
Το σωματικό βασανιστήριο είχε τελειώσει αλλά πλέον το παιδί έπρεπε να αντιμετωπίσει το τεράστιο ψυχικό τραύμα. Η Αναστασία έδειξε τεράστια δύναμη που συγκλόνισε ακόμα και τους αστυνομικούς που είχαν αναλάβει την υπόθεση.
Οι Φρανκ Σαλέρνο και Γκιλ Καρίγιο ήταν οι ντετέκτιβ που ερευνούσαν τα εγκλήματα του Night Stalker. Όταν πλέον ο Ραμίρεζ συνελήφθη ζήτησαν από την Αναστασία να πάει στο τμήμα για να τον αναγνωρίσει. Ο Night Stalker καθόταν στη σειρά μαζί με άλλους άντρες και έλεγε εκφράσεις που είχαν υποδείξει οι επιζώντες των επιθέσεων του. «Νομίζω πως όταν κατάλαβα ότι δεν με έβλεπε δεν είχα κανέναν φόβο» θυμάται η Αναστασία για τη στιγμή που, πίσω από το τζάμι μονής όψης, είδε τον Ραμίρεζ.
Ο Γκιλ Καρίγιο συγκινημένος τονίζει: : «Ρώτησα τους μάρτυρες: Θέλει κάποιος να ρωτήσει κάτι;. Σηκώθηκε το χεράκι της. Τι είναι καλή μου; Και λέει: Να γράψω την λέξη δύο ή τον αριθμό;’». Είχε αναγνωρίσει το τέρας που την επισκέφθηκε στο δωμάτιο της.
Η Αναστασία Χρονά έγινε η αιτία να μην μπουν οι απαγωγές-βιασμοί παιδιών στην υπόθεση του Ραμίρεζ. Ο Γκιλ Καρίγιο με δακρυσμένα μάτια θυμάται: «Πριν την προκαταρκτική ακρόαση, ο εισαγγελέας Φιλ Χάλπιν, ο αρχιφύλακας Σαλέρνο κι εγώ πήγαμε στο σπίτι του εξάχρονου θύματος. Η μαμά της τής κρατούσε το χέρι κι εκείνη της ψιθύρισε κάτι. Η μαμά της με κοίταξε και μου είπε: 'Εσένα σε θυμάται περισσότερο, γιατί της θυμίζεις το αρκουδάκι της’. Εγώ ήμουν αυτός!
Μας λέει: Θα καταθέσω στο δικαστήριο αν είναι να πάει φυλακή ώστε να μην πειράξει άλλα κοριτσάκια, όπως πείραξε εμένα.
Τα μάτια μου δάκρυσαν και είπα: Με συγχωρείτε.
Σηκώθηκα και βγήκα έξω. Δεν άντεχα. Προφανώς έχω αδυναμία
στα παιδιά. Μετά από 30 δευτερόλεπτα βγήκε έξω ο κ. Σαλέρνο και με βρήκε στην
κουζίνα. Ο Φιλ Χάλπιν άντεξε κανά λεπτό ακόμα και ήρθε στην κουζίνα όπου
ήμασταν εμείς και είπε ‘Τι λέτε παιδιά; Να αφήσουμε όλες τις υποθέσεις με
παιδιά;».
Έτσι αποφάσισαν να μην συμπεριλάβουν στην δικογραφία τις
υποθέσεις κακοποίησης των παιδιών, ώστε να μην τα υποβάλλουν σε όλη αυτή τη
διαδικασία. Εξάλλου ο Ραμίρεζ ήδη αντιμετώπιζε την θανατική ποινή για άλλες 13
υποθέσεις με θύματα ενηλίκους.
«Δεν μετατράπηκα σε αυτό που ήταν εκείνος»
Στα 41 της πλέον η Αναστασία Χρονά νιώθει πως κατάφερε να «νικήσει» τον Ρίτσαρντ Ραμίρεζ. Άφησε πίσω τη νύχτα της φρίκης, προχώρησε με τη ζωή της και δεν του επέτρεψε να την καταστρέψει. «Ναι, με απήγαγαν και μου συνέβησαν φρικτά πράγματα όταν ήμουν έξι ετών σε μια ηλικία που είσαι ευαίσθητος. Είμαι καλά όμως. Μεγάλωσα, σπούδασα, παντρεύτηκα, έχω οικογένεια. Δεν αφήνω αυτό που συνέβη να με μετατρέψει σε αυτό που ήταν εκείνος» λέει.
Ο Ρίτσαρντ Ραμίρεζ καταδικάστηκε εις θάνατον έχοντας βρεθεί ένοχος για 13 φόνους, 5 απόπειρες δολοφονίας, πολλούς βιασμούς και ληστείες. To 2009 τo DNA του βρέθηκε και στην υπόθεση της δολοφονίας της 9χρονης Μέι Λέουνγγκ. Είναι το 14ο θύμα του. Στις 7 Ιουνίου 2013 πέθανε μέσα στη φυλακή από λέμφωμα σε ηλικία 53 ετών.