Η Λέιλα είναι Γιαζίντι και έζησε για πάνω από δύο χρόνια στη Ράκα ως αιχμάλωτη. Τη βίαζαν, τη βασάνιζαν και την πωλούσαν
Η Λέιλα δεν φανταζόταν ποτέ ότι οι γείτονες της θα την προδώσουν. Όμως ήταν φίλοι της από κοντινά χωριά που πρόδωσαν στους τζιχαντιστές που βρίσκεται η οικογένεια της. Τα ξημερώματα της 3ης Αυγούστου 2014 η Λέιλα, ο σύζυγος της Μαρουάν και τα δύο τους παιδιά, 4 ετών και 18 μηνών αντίστοιχα, πήραν όσα υπάρχοντα τους μπορούσαν να κουβαλήσουν και έφυγαν από το σπίτι τους στην περιοχή Σινιτζάρ του Βορείου Ιράκ. Έπρεπε πάση θυσία να ξεφύγουν καθώς ήταν Γιαζίντι και οι τζιχαντιστές τους θεωρούσαν ανθρώπους του διαβόλου.
Δεν τα κατάφεραν όμως. Μέσα σε λίγες ώρες το ISIS είχε περικυκλώσει όλη την περιοχή. Τους συνέλαβαν σε ένα οδόφραγμα μαζί με εκατοντάδες άλλους που επιχειρούσαν να ξεφύγουν.
Οι τζιχαντιστές χώρισαν τους άντρες από τις γυναίκες και τα παιδιά. Μέσα σε λίγη ώρα η Λέιλα και τα παιδιά είχαν μεταφερθεί σε μια περιοχή νοτιοδυτικά της Μοσούλης. Εκεί τους κράτησαν τέσσερις μέρες και ακολούθησε η μεταφορά τους στην Ταλ Αφαρ, μια πόλη στο βόρειο Ιράκ. Εκεί κρατήθηκαν μια εβδομάδα μέσα σε ένα σχολείο και στη συνέχεια γυναίκες και παιδιά κλείστηκαν στην διαβόητη φυλακή Μπαντούς. Όταν η φυλακή βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους επέστρεψαν στην Ταλ Αφάρ.
Πέρασαν οκτώ μήνες με βασανιστήρια, κακοποίηση, πείνα και άθλιες συνθήκες. «Δεν λυπούνταν ούτε τα παιδιά» λέει η Λέιλα. Ήταν πλέον Μάρτιος του 2015 όταν μεταφέρθηκαν στη Ράκα, την πρωτεύουσα του επονομαζόμενου χαλιφάτου.
«Ήμασταν εκατοντάδες γυναίκες και μας μετέφεραν με λεωφορεία στη Ράκα. Μας φέρονταν όπως φέρονταν στα πρόβατα. Μας έδιναν ελάχιστον φαγητό και νερό, μας χτυπούσαν συνέχεια και μας έβαζαν να κοιμηθούμε στο πάτωμα» θυμάται.
Από αφεντικό σε αφεντικό
Πέρασε 40 μέρες φυλακισμένη σε ένα κτίριο στη Ράκα. Είχε μαζί της και τα παιδιά. Στη συνέχεια την πήγαν σε ένα σπίτι στη γειτονιά Αλ Νουρ της πόλης. Ανήκε σε έναν χειρούργο. Ήταν περίπου 45 ετών, κοντός με πράσινα μάτια. Φορούσε full face.
«Με έδενε και με χτυπούσε με μαστίγιο γιατί δεν δέχτηκα να κάνω σεξ μαζί του. Τελικά με βίασε. Μετά από λίγο καιρό αποφάσισε να με πουλήσει. Ήρθε ένας άντρας από τη Μοσούλη. Είχε σκούρο δέρμα και μαύρα μάτια, πρέπει να ήταν 30άρης. Αφού με βίαζε μονίμως για κάποιο διάστημα με πούλησε και αυτός για να βγάλει λεφτά» τονίζει η Λέιλα.
Το επόμενο... αφεντικό της ήταν ένας 40χρονος από τη Βαγδάτη. Τη βίαζε συστηματικά. Όταν η Λέιλα έμεινε έγκυος την ανάγκασε να κάνει έκτρωση. «Αυτό το αποκαλούσαν σπαγγέτι. Μας έλεγαν ότι το μόνο που μας αξίζει είναι ο θάνατος και να μας πουλάνε στα σκλαβοπάζαρα». Ακολούθησε ένας Σαουδάραβας που είχε πάει στο χαλιφάτο γοητευμένος από το ISIS. Μαστίγιο, βιασμοί, νέα εγκυμοσύνη και νέα έκτρωση. Η Λέιλα όλο αυτό το διάστημα είχε μαζί τα παιδιά της ενώ είχε χάσει κάθε επαφή με τον σύζυγο της.
Ο Σαουδάραβας την πούλησε σε έναν 33χρονο Λιβανέζο. Την βίαζαν μαζί με τη Γερμανίδα σύζυγο του και πολλές φορές έφερναν και άλλους άντρες.
H Λέιλα βρισκόταν πλέον στην Ράκα για περισσότερο από δύο χρόνια όταν ξαφνικά την ενημέρωσαν ότι θα την αφήσουν ελεύθερη. Η οικογένεια της είχε έρθει σε επαφή με έναν Σύριο δουλέμπορο και είχε συμφωνήσει να πληρώσει πάνω από 20.000 δολάρια για να πάρει αυτή και τα παιδιά. Ελευθερώθηκε μετά από δύο χρόνια, οκτώ μήνες και έξι μέρες.
«Θα επέστρεφα για να γυρίσουν αυτοί που έχασα»
Στα 33 της πλέον η Λέιλα αποκαλύπτει πως το διάστημα που
έμεινε στη Ράκα, έγραφε ένα ημερολόγιο το οποίο κρατούσε κρυμμένο. Εκεί
κατέγραφε την καθημερινότητα της αλλά και ιστορίες για άλλες γυναίκες Γιαζίντι
που βρίσκονταν στην πρωτεύουσα του ISIS. «Ελπίζω ότι λέγοντας την ιστορία μου θα
με βοηθήσει να αντιμετωπίσω όλο αυτό τον πόνο, όλο τον πόνο που ένιωσα εγώ και
τόσες άλλες γυναίκες Γιαζίντι. Να πω στον κόσμο την αλήθεια για τους βιασμούς,
τους φόνους, τα βασανιστήρια και την καταπίεση. Όλα όσα μας συνέβησαν» λέει.
Όπως τονίζει ήταν από τις πολύ τυχερές γιατί κατάφερε να
επιβιώσει και αυτή και τα παιδιά της. «Ένα κορίτσι το οποίο το έλεγαν Ζαΐρι
αυτοκτόνησε μετά τον πρώτο βιασμό. Έκοψε τα χέρια της με ένα μαχαίρι. Πολλές
Γιαζίντι έκαναν το ίδιο».
Κάθε φορά που θυμάται όσα πέρασε την πιάνουν κρίσεις
πανικού. Κάποιες φορές αναρωτιέται πώς θα μπορέσει να συνεχίσει να ζει έτσι. Ο
άντρας της χάθηκε, όπως και ο μεγάλος αδελφός της, ο πατέρας της πέθανε και
πλέον η Λέιλα ζει στο βόρειο Ιράκ. «Όταν ήμουν εκεί δεν σκέφτηκα ούτε μια φορά
ότι θα καταφέρω να ξεφύγω. Τώρα είμαι ελεύθερη αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω όλα όσα
βίωσα. Αν κάποιος όμως μου έλεγε να επιστρέψω στην εποχή που ήμουν σκλάβα του
ISIS, για να γυρίσει ο άντρας μου και ο αδελφός μου θα το έκανα. Ακόμα και για
πέντε χρόνια και περισσότερο. Θα υπέφερα αλλά δεν θα τους έχανα» λέει.