Ο αδελφός και οι γονείς του Φλόιντ συνωμότησαν και τον έστειλαν
για 15 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε
Ο Φλόιντ Μπλέντσο έμεινε στη φυλακή 15 ολόκληρα χρόνια για
ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Όταν κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της αδελφής
της συζύγου του θεώρησε ότι όλα θα διαλευκανθούν και δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Τελικά όμως τον παγίδευσε ο ίδιος του ο αδελφός και οι γονείς τους. Ελεύθερος
πλέον μίλησε για τη συγκλονιστική υπόθεση και το γεγονός ότι ήταν οι δικοί του
άνθρωποι που του στέρησαν 15 χρόνια από τη ζωή του.
Η ιστορία του Φλόιντ όπως την αφηγήθηκε σε ρεπόρτερ της Guardian:
"Με τον αδελφό μου τον Τομ δεν ήμασταν ποτέ κοντά. Ήταν
δύο χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Δεν ξέρω γιατί όμως οι γονείς μας πάντα τον
προστάτευαν ιδιαίτερα. Ήταν αγρότες και ζούσαμε στο Κάνσας μαζί με τρία ακόμα
μεγαλύτερα μας ετεροθαλή αδέλφια. Όλα τα παιδιά συναγωνιζόμασταν για την
προσοχή των γονιών μας.
Έφυγα από το σπίτι όταν έγινα 18 και βρήκα δουλειά σε μια
φάρμα όπου είχαν τη διάθεση να με διδάξουν. Οι γονείς μου και ο Τομ ζούσαν
πέντε μίλια μακριά αλλά δεν τους επισκεπτόμουν συχνά. Όταν ήμουν 23 ετών ζούσα
πλέον με τη σύζυγο μου και τους δύο μικρούς γιούς μας. Είχαμε παντρευτεί τρία
χρόνια πριν όμως η σχέση μας ήταν δύσκολη. Εκείνο τον Αύγουστο η αδελφή της
συζύγου μου, η Καμίλ που ήταν 14 ετών μετακόμισε στο σπίτι μας.
Ένα βράδυ Παρασκευής το Νοέμβριο ήμουν στη δουλειά όταν η
πεθερά μου μού τηλεφώνησε ρωτώντας αν έχω δει την Καμίλ. Της είπα ότι δεν την
είχα δει και να τσεκάρει στο σπίτι. Η Καμίλ δεν ήταν εκεί. Όλη εκείνη τη νύχτα
κάναμε τηλεφωνήματα και ψάχναμε με το αυτοκίνητο αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι
της. Ξημέρωσε και ο φόβος μεγάλωσε. Συνεχίσαμε την αναζήτηση και μοιράσαμε
φυλλάδια.
Τη Δευτέρα το πρωί, ήμασταν στο σπίτι, όταν η αστυνομία μας
είπε ότι βρήκαν το πτώμα της. Μας ενημέρωσαν ότι είχαν συλλάβει έναν ύποπτο για
τον φόνο, ήταν ο αδελφός μου ο Τομ. Είχε παραδοθεί και είχε ομολογήσει ότι την
πυροβόλησε. Ένιωσα ότι κάποιος είχε πάρει μια σανίδα και με είχε χτυπήσει στο
στήθος. Ήμασταν σε κατάσταση σοκ και θρηνούσαμε.
Λίγες μέρες μετά ένας ντετέκτιβ που ζήτησε να περάσω ένα
τεστ από τον ανιχνευτή ψεύδους. Πήγα με προθυμία και το έκανα. Μου είπαν ότι
απέτυχα ενώ ο αδελφός μου το είχε περάσει. Δεν καταλάβαινα.
Με έβαλαν στη φυλακή και δεν μου επέτρεπαν να τηλεφωνήσω σε
κανέναν. Ήταν το πρώτο βράδυ μου μακριά από τους γιούς μου. Με άφησαν στο κελί
για τρεις μέρες. Ήμουν μουδιασμένος, περπατούσα γύρω γύρω σε απόλυτη σύγχυση.
Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά έκανε τόσο κρύο. Κάποια στιγμή μου έδωσαν φαγητό
χωρίς όμως να μου μιλήσουν. Ένιωθα τρελαμένος.
Με μετέφεραν σε ένα μεγαλύτερο κελί όπου βρίσκονταν κι άλλα
άτομα και μου βρήκαν έναν δικηγόρο μου το μόνο που έλεγε συνέχεια είναι ότι θα
επικοινωνήσει μαζί μου. Είδα στις ειδήσεις ότι ο αδελφός μου αφέθηκε ελεύθερος.
Η υπόθεση ήταν το οριστικό χτύπημα στον γάμο μου και η σύζυγος μου έκανε αίτηση
διαζυγίου.
Οι γονείς μου με επισκέφθηκαν αλλά απέφευγαν να μιλήσουν για
τον λόγο που ήμουν εκεί. Είπα στη μητέρα μου: Μαμά δεν το έκανα. Μου απάντησε:
Ξέρω ότι ο Τομ δεν το έκανε. Προσέθεσε ότι όπως πάω θα κατηγορήσω και τον
πατέρα μου για το έγκλημα.
Έξι μήνες μετά δικάστηκα. Ο αδελφός μου είχε αποσύρει την
ομολογία του και οι γονείς μας είχαν καταθέσει ότι την ώρα του φόνου ήταν στο
σπίτι μαζί τους και κοιμόταν. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο με πλήγωσε αυτό. Όταν
οι ένορκοι ανακοίνωσαν την ενοχή μου έκλαψα γοερά. Με καταδίκασαν σε ισόβια. Ήμουν
οργισμένος με τον κατήγορο, τους αστυνομικούς, τον Τομ και τους γονείς μας.
Είχα περιόδους κατάθλιψης στη φυλακή. Τα Χριστούγεννα και τα
γενέθλια ήταν τα πιο δύσκολα. Γνώρισα όμως και καλούς ανθρώπους που με πίστεψαν.
Πέρασαν από εφέσεις και απευθύνθηκαν στο Πανεπιστήμιο Νομικής του Κάνσας.
Ήταν στα τέλη του 2014 όταν κάναμε το τεστ DNA. Βρέθηκε το DNA του Τομ στο πτώμα της Καμίλ. Στείλαμε
τα στοιχεία στο δικαστήριο της επαρχίας το οποίο μας απάντησε ότι πρέπει να κάνει
τη δική του έρευνα. Ο δικηγόρος μου δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα. Μια εβδομάδα
αργότερα ο αδελφός μου αυτοκτόνησε. Άφησε ένα σημείωμα στο οποίο ομολογούσε το
φόνο και έλεγε ότι είμαι αθώος. Αργότερα αποδείχθηκε ότι τα τεστ με τον
ανιχνευτή ψεύδους δεν είχαν γίνει σωστά.
Μετά από 15 χρόνια στη φυλακή, στις 8 Δεκεμβρίου 2015 με
αλυσίδες στα πόδια και την κοιλιά και χειροπέδες άκουσα ότι θα με ελευθέρωναν. Ήμουν
ευτυχισμένος. Βγήκα στις 3:30 το απόγευμα και πήγα με τους δικηγόρους μου σε ένα
εστιατόριο για να το γιορτάσουμε. Δεν μπορούσα να τους ευχαριστήσω αρκετά για
αυτό που έκαναν.
Από τότε έχω δει τους γονείς μου μια φορά. Η μητέρα μου ήταν
στο νοσοκομείο. Μπήκα στο δωμάτιο και είδα αυτή την ηλικιωμένη κυρία να παλεύει
να αναπνεύσει και το μόνο που ένιωσα ήταν συμπόνια. Ο πατέρας μου ήταν απόμακρος
όμως έμαθα στη φυλακή ότι έπρεπε να τους συγχωρήσω όπως κάθε άνθρωπο που μου έκανε κακό.
Δεν μπορώ να αφήσω τις δικές τους πράξεις να με ελέγχουν. Είναι μια απόφαση που
παίρνω καθημερινώς.
Πλέον δίνω αγώνα για μεταρρυθμίσεις στο επίπεδο των κατηγόρων
και έχω παντρευτεί με μια γυναίκα που ήταν εθελοντής στις φυλακές. Τα δύο μου
αγόρια μεγάλωσαν χωρίς να ξέρουν για εμένα. Τους μίλησαν πολύ αργότερα. Λένε κάποιον
άλλο "πατέρα" και για αυτούς είμαι απλά ο Φλόιντ.
Πριν από έναν χρόνο ήρθε στη ζωή μας ένα κοριτσάκι. Της δώσαμε
τα ονόματα Άλις και Τζαν, τα ονόματα των δικηγόρων που μου έδωσαν πίσω τη ζωή
μου".