«Μου έκλεψαν τον σκύλο, για να τον φάνε»



Παρά τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης το φαινόμενο της κατανάλωσης κρέατος σκύλου, στην Ινδονησία, έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.


Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο σκυλιά θανατώνονται κάθε χρόνο στην Ινδονησία. Ο λόγος είναι η κατανάλωσή τους ως… έδεσμα!

«Όλοι μιλούν για την κατανάλωση σκυλιών στην Κίνα και το Βιετνάμ, αλλά κανείς δεν μιλά για το τι συμβαίνει στην Ινδονησία», αναφέρει η Λόλα Γουέμπερ εκπρόσωπος της οργάνωσης «Dog Meat-Free Indonesia» που έχει στόχο να σταματήσει την τακτική της κατανάλωσης σκυλίσιου κρέατος στην Ινδονησία.

«Με πολύ συντηρητικούς υπολογισμούς, πιστεύουμε ότι ένα εκατομμύριο σκυλιά καταναλώνονται κάθε χρόνο στην Ινδονησία. Αν κοιτάξεις τα νούμερα σε σημεία όπως στην πόλη του Σόλο (Σουρουκάρτα) όπου μόνο εκεί τρώγονται ετησίως 160.000 σκυλιά αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος του προβλήματος. Και ξέρουμε ότι τα σκυλιά δεν προέρχονται από το Σόλο, αλλά άλλα μέρη της χώρας», αναφέρει η Γουέμπερ στον ρεπόρτερ Ian Lloyd Neubauer του Al Jazeera.

Με χριστιανικές… ευλογίες

Το γεγονός της τόσο ευρείας κατανάλωσης κρέατος σκύλου στην Ινδονησία μοιάζει σχεδόν παράδοξο, μιας και πρόκειται για μια ως επί το πλείστον μουσουλμανική χώρα. Το Ισλάμ απαγορεύει την κατανάλωση σκυλιού και γι’ αυτό θεωρείται ότι η συνήθεια ξεκίνησε από την επαρχία Σουλαέζι Ουτάρα στο βορειοανατολικό αρχιπέλαγος της χώρας, όπου κατά κύριο λόγο ζούσαν χριστιανικοί πληθυσμοί.

«Εισήχθηκε ως "έδεσμα" στο Μπαλί και την Ιάβα από χριστιανούς ιεραποστόλους το 1920. Επειδή οι κάτοικοι της περιοχής το γνώρισαν ως φαγητό από τους ιεραποστόλους, άρχισαν να πιστεύουν ότι η κατανάλωση κρέατος σκύλου έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Πολλοί άνθρωποι στην Ινδονησία ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι μπορεί να θεραπεύσει ασθένειες όπως το άσθμα και δερματικά προβλήματα, αλλά και να αυξήσει την σεξουαλική λίμπιντο των αντρών», αναφέρει ο Άγκρα Ουτάρι της φιλοζωικής οργάνωσης Yayasan Seva Bhuana που έχει κάνει ενδελεχή έρευνα πάνω στο θέμα.

Λύσσα και κλοπές κατοικιδίων

Η πώληση κρέατος σκύλου δεν είναι παράνομη στα περισσότερα μέρη της Ινδονησίας. Ωστόσο, το κράτος προσπαθεί να καταπολεμήσει την παράνομη μεταφορά σκύλων από το ένα μέρος της χώρας στο άλλο καθώς αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιδημία λύσσας. Σύμφωνα με την μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στην Ασία η λύσσα σκοτώνει κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, ενώ η Ινδονησία βρίσκεται στην πέμπτη  θέση με τα περισσότερα κρούσματα στις ασιατικές χώρες.

Όσο κι αν το πρόβλημα της μετάδοσης της λύσσας είναι τουλάχιστον τρομακτικό, ένα ακόμα τεράστιο πρόβλημα που προκαλεί η τακτική της κατανάλωσης κρέατος σκύλου είναι οι συνεχείς κλοπές κατοικίδιων με σκοπό να γίνουν… έδεσμα.

«Η κλοπή κατοικιδίων είναι τεράστιο πρόβλημα στην περιοχή όπου ζω», αναφέρει στο Al Jazeera η Μονίκ βαν ντερ Χαρστ, η οποία μετακόμισε από την Αυστραλία στην πόλη Γιογκιακάρτα της Ινδονησίας και δημιούργησε την οργάνωση Animal Friends Jogja, η οποία παρέχει καταφύγιο σε σκύλους, γάτες, αετούς, πιθήκους και ουρακοτάγκους.
Πολλοί κάτοικοι της Ινδονησίας δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αγοράσουν ή να εκθρέψουν σκυλιά προς κατανάλωση και επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της κλοπής κατοικίδιων σκύλων από τους ιδιοκτήτες τους.

«Εκατοντάδες άνθρωποι μας στέλνουν τις φωτογραφίες των σκυλιών τους που κλάπηκαν ελπίζοντας να έχουν καταλήξει στο καταφύγιό μας», αναφέρει η βαν ντερ Χαρστ.

Η κλοπή σκύλων είναι τεράστιο πρόβλημα και στο Μπαλί, το οποίο μάλιστα θεωρείται και «κόκκινη ζώνη» για κρούσματα λύσσας με περισσότερα από 100 δαγκώματα σκύλων να αναφέρονται καθημερινά.

Το όνομά της ήταν Τζίγκι

«Το όνομά της ήταν Τζίγκι. Μια μέρα την έκανα μπάνιο και μου ξέφυγε βγαίνοντας έξω για βόλτα πριν προλάβω να της φορέσω το κολάρο της. Δεν επέστρεψε ποτέ σπίτι», αναφέρει η φωτογράφος Σεσίλια Κάντρι, μια από τις ιδιοκτήτριες σκυλιών που είδε το αγαπημένο της ζώο να εξαφανίζεται και ξέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα έγινε το γεύμα κάποιου.

Όσο κι αν έψαξε και ρώτησε τους γείτονες δεν μπόρεσε να βρει κάποιον που να έχει δει την Τζίγκι.

«Δεν πιστεύω ότι κάποιος θα έπαιρνε την Τζίγκι για να την έχει ως κατοικίδιο. Δεν ήταν εύκολο ζώο. Υπάρχει ένα εστιατόριο που πουλάει κρέας σκύλου και βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο από το σπίτι μου. Υποψιάζομαι ότι την είδαν να περιπλανιέται και την πήραν», αναφέρει η Κάντρι.

«Δεν πήρα ποτέ ξανά άλλο σκυλί, επειδή φοβάμαι ότι θα γίνει ξανά το ίδιο. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο η κλοπή σκυλιών στο Μπαλί», τονίζει.

Κενές απαγορεύσεις

Από το 2018 στο Μπαλί απαγορεύεται επίσημα κάθε δραστηριότητα σχετικά με την πώληση κρέατος σκύλου. Τον Ιούνιο η αστυνομία του Μπαλί και αρχές από το Υπουργείο Κτηνοτροφίας επιθεώρησαν εκατοντάδες εστιατόρια και σημεία πώλησης φαγητού στο δρόμο σε όλο το νησί κλείνοντας 33 σημεία όπου πουλούσαν κρέας σκύλους.

Ωστόσο, σύμφωνα με την οργάνωση BAWA που διαθέτει δεκάδες καταφύγια σκύλων στο νησί περίπου 70.000 σκύλοι συνεχίζουν να καταναλώνονται κάθε χρόνο μόνο στο Μπαλί.

«Νομίζω ότι έκλεισαν κάποια από τα μεγάλα εστιατόρια σε τουριστικές περιοχές για να γλιτώσουν την κατακραυγή από τους τουρίστες που φοβούνταν ότι έτρωγαν σκύλους, ενώ τους έλεγαν ότι τρώνε κοτόπουλο ή χοιρινό», ανέφερε η Αμερικανίδα ιδρύτρια της BAWA Τζανίς Τζιράρντι.

«Ωστόσο, πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να τα κλείσεις όλα. Σε κάποια μαγαζιά απλώς έβγαλαν τις διαφημιστικές τους πινακίδες για το κρέας σκύλου ή έχουν ένα κανονικό μενού και ένα δεύτερο με κρέας σκύλου. Σε ένα πρόσφατο ρεπορτάζ που προσπαθήσαμε να κάνουμε στο βόρειο Μπαλί βρήκαμε πολλά μέρη που πουλάνε ακόμα κρέας σκύλου σε σημεία των δρόμων. Συνήθως, αυτοί που έχουν τους πάγκους είναι πολύ φτωχοί άνθρωποι και αυτοί που τους φέρνουν το κρέας σκύλου εξίσου φτωχοί. Μίλησα κάποια στιγμή με έναν από αυτούς. Μου είπε ότι αυτό έκανε ο πατέρας του και ο παππούς του και αυτό είναι το μόνο πράγμα που ξέρει κι αυτός να κάνει», αναφέρει η Τζιράρντι.

«Πρέπει να δούμε το πρόβλημα πολύπλευρα και πιστεύω ότι η απάντηση είναι η μόρφωση. Τρέχουμε προγράμματα σε σχολεία στα οποία μαθαίνουμε στα παιδιά για την προστασία των ζώων και πως και τα σκυλιά νιώθουν πόνο και έχουν συναισθήματα, αλλά και πώς να αποφεύγουν τα δαγκώματα των σκυλιών. Ήδη φέτος έχουμε διδάξει πάνω από 100.000 παιδιά δημοτικού και την επόμενη χρονιά ελπίζουμε ότι θα είναι διπλάσια», τονίζει η Τζιράρντι.

Οι αρχές και σε άλλα μέρη της Ινδονησίας προσπαθούν να ελέγξουν το πρόβλημα. Στην Τζακάρτα όλα τα σκυλιά που αγοράζονται και πουλιούνται πρέπει να έχουν τσιπ. Στην κεντρική Ιάβα, πρόσφατα δόθηκε εντολή για άμεσο κλείσιμο όλων των εστιατορίων και των πάγκων όπου πωλείται κρέας σκύλου. Μάλιστα τους δίνεται ενίσχυση πέντε εκατ. ρουπίων (355 δολάρια), ώστε να τους βοηθήσουν να προσχωρήσουν σε άλλου είδους επιχείρηση.

Όσο κι αν τα μέτρα κατά της πώλησης και κατανάλωσης σκύλου προσπαθούν να εφαρμοστούν στην Ινδονησία, στην πόλη του Σόλο όπου σημειώνεται η μεγαλύτερη κατανάλωση κρέατος σκύλου στη χώρα, μοιάζει να μην γίνεται τίποτα.

«Στο Καρανγκανιάρ υπάρχουν μόνο 16 εστιατόρια με κρέας σκύλου, αλλά στο  Σόλο των 500.000 κατοίκων υπάρχουν εκατοντάδες. Συνεχώς απευθυνόμαστε στις αρχές, αλλά μας απαντούν ότι υπάρχουν τόσα πολλά εστιατόρια και τόσοι πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν εκεί και θα μείνουν άνεργοι αν τα κλείσουν. Κι αυτό παρόλο που ξέρουν ότι είναι παράνομα καθώς φέρνουν το κρέας των σκυλιών από το Μπαλί», αναφέρει η Βαν ντερ Χαρστ.

Υπολογίζεται ότι περίπου 18,5 εκατ. άνθρωποι στην Ινδονησία τρώνε συστηματικά κρέας σκύλου σε μια χώρα 267 περίπου εκατομμυρίων ανθρώπων από τους οποίους το 87% είναι μουσουλμάνοι. Η ομάδα της Βαν ντερ Χαρστ πολλές φορές πηγαίνει στα εστιατόρια που σερβίρουν κρέας σκύλου και προσπαθούν να μιλήσουν με τους πελάτες και τους ιδιοκτήτες. Κάποιες φορές, όπως λέει, μπορούν να συζητήσουν ωστόσο οι αντιδράσεις δεν είναι πάντα θετικές. Πρόσφατα άγνωστοι πέταξαν στις εγκαταστάσεις της οργάνωσης οστά και κρανία σκύλων.

«Ήταν ολοφάνερα μια απειλή από ανθρώπους που δεν θέλουν να αλλάξουν», τονίζει η Βαν ντερ Χαρστ.