Η αδιανόητη η ιστορία του Φρεντερίκ Μπουρντέν και πώς η μοίρα
τον ένωσε με την τραγωδία της εξαφάνισης ενός 13χρονου
Από τα παιδικά του χρόνια ο Φρεντερίκ Μπουρντέν προσπαθούσε
να ξεφύγει από τη δυστυχία που του "χάριζε" καθημερινώς η ζωή του.
Ένιωθε πως πλήρωνε ένα τίμημα για το οποίο δεν είχε ευθύνη. Ο Αλγερινός πατέρας
του εξαφανίστηκε μόλις η Γαλλίδα μητέρα του έμεινε έγκυος και μεγάλωσε σε μια άκρως
ρατσιστική οικογένεια που τον αντιμετώπιζε ως μίασμα. Η αλλαγή που περίμενε
χρόνια δεν είχε έρθει και πλέον ήταν βέβαιος πως η ζωή του ήταν καταραμένη.
Πώς ξεφεύγεις όμως από την ίδια σου τη μοίρα; Πώς ξεγελάς το
πεπρωμένο; Η απάντηση στο μυαλό του μικρού Φρεντερίκ ήταν ξεκάθαρη. Εφευρίσκεις
ή κλέβεις ταυτότητες.
Αν η ζωή ως Φρεντερίκ Μπουρντέν είναι καταραμένη τότε η λύση
ήταν να ζήσει ως κάποιος άλλος ή ακόμα καλύτερα... ως πολλοί άλλοι. Πριν καν
ενηλικιωθεί μετακομίζει στο Παρίσι και ξεκινά τη ζωή του χαμαιλέοντα.
"Μεταμφιέζεται" σε Μπέντζαμιν Κεντ, Τζίμι Μόριντς, Άλεξ Ντόουλ, Αρνό
Οριόν, Τζιοβάνι, Πετρούλο, Σλάντιαν Ράσκοβιτς, Μικελάντζελο Μαρτίνι και
εκμεταλλεύεται την φιλοξενία ιδρυμάτων για ορφανά παιδιά.
"Γύρνα με τα
πόδια"
Ενώ ο Μπουρντέν συνεχίζει με τεράστια επιτυχία τις...
παραστάσεις του, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, μια
οικογένεια συγκλονίζεται από μια εξαφάνιση. Στις 13 Ιουνίου 1994 χάνονται τα
ίχνη του 13χρονου Νίκολας Μπάρκλεϊ, ενώ επιστρέφει στο σπίτι από ένα παιχνίδι
μπάσκετ. Το ξανθό αγόρι με τα γαλανά μάτια είχε πάρει τηλέφωνο λίγο πριν
ξεκινήσει από το γήπεδο ζητώντας να πάει κάποιος να τον πάρει. "Γύρνα με
τα πόδια, η μαμά κοιμάται" ήταν η απάντηση. Από εκείνη τη στιγμή τα ίχνη
του χάθηκαν.
Ένα βροχερό βράδυ του 1997 στη μικρή πόλη Λιναρές της
Ισπανίας "στήνεται" το σκηνικό που θα ενώσει αυτές τις τόσο
διαφορετικές ιστορίες. Ψάχνοντας καταφύγιο ο 23χρονος πλέον Μπουρντέν παίρνει
την αστυνομία και προσποιείται τον Αμερικάνο τουρίστα που έχει βρει ένα παιδί
το οποίο μοιάζει κακοποιημένο. Η αστυνομία εμφανίζεται άμεσα και σε λίγη ώρα ο
Μπουρντέν χαλαρώνει σε ένα ζεστό δωμάτιο ιδρύματος. Φορώντας καπέλο και
κουκούλα και μιλώντας ελάχιστα είχε καταφέρει να μην κινήσει υποψίες.
Οι υπεύθυνοι του ιδρύματος όμως τον πιέζουν για να μάθουν
την ταυτότητα του και ο Μπουρντέν βάζει σε εφαρμογή μια ακόμα απάτη.
"Είμαι Αμερικάνος και έχω χαθεί. Αφήστε με στο γραφείο το βράδυ να πάρω
την οικογένεια μου και θα σας τα πουν όλα. Αφήστε με όλο το βράδυ γιατί υπάρχει
διαφορά ώρας" τους λέει και οι υπεύθυνοι πείθονται. Μόνος του με τηλέφωνο
και υπολογιστή και προσποιούμενος Ισπανό αστυνομικό ο Μπουρντέν μαζεύει
στοιχεία για τη νέα ταυτότητα που θα υιοθετήσει. Ανακαλύπτει την ιστορία του χαμένου
εδώ και τρία χρόνια Νίκολας Μπάρκλεϊ (φωτό). Καταφέρνει να λάβει με φαξ φωτογραφία και
στοιχεία του 13χρονου και όλα είναι πλέον έτοιμα...
"Βρήκαμε τον
Νίκολας"
Μάρτιος 1997 και το τηλέφωνο στο σπίτι των Μπάρκλεϊ χτυπάει.
Μια πράκτορας του FBI
ενημερώνει: "Βρήκαμε τον Νίκολας. Είναι στην Ισπανία". Μετά το αρχικό
σοκ η οικογένεια κινητοποιείται και η αδελφή του χαμένου παιδιού ταξιδεύει στο
Λιναρές. Ο Μπουρντέν την περιμένει έχοντας μεταμφιεστεί όσο καλύτερα μπορούσε
σε Νίκολας. Έχει βάψει ξανθά τα μαλλιά του και έχει κάνει τα τατουάζ που
αναφέρονταν στα στοιχεία ότι είχε ο μικρός. Στη συνάντηση ο Μπουρντέν περιμένει
παγωμένος πιστεύοντας ότι θα αποκαλυφθεί η απάτη όμως η "αδελφή" του
τον αγκαλιάζει, του λέει ότι δεν άλλαξε πολύ (!) και ταξιδεύουν μαζί για τις
ΗΠΑ. "Σκέφτηκα πως ήταν μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να ζήσω με μια κανονική
οικογένεια. Αποφάσισα να την αρπάξω" εξομολογείται.
Καλή τύχη...
Η υποδοχή στο Σαν Αντόνιο από την υπόλοιπη οικογένεια είναι
παρόμοια με αυτή τη αδελφής. Κανείς δεν βλέπει τίποτα περίεργο και όλοι είναι
χαρούμενοι. "Με αγκάλιαζαν και ήταν τόσο χαρούμενοι. Μόνο ο μεγάλος
"αδελφός" μου τον οποίο συνάντησα μετά από έναν μήνα, ήταν παγωμένος
και απλά μου είπε, καλή τύχη" θυμάται ο Μπουρντέν. Μέσα σε λίγες μέρες το FBI τον καλεί για να δώσει
κατάθεση και ο "χαμαιλέοντας" εφευρίσκει μια αδιανόητη ιστορία.
"Με απήγαγαν στρατιωτικοί και με πήγαν σε μια βάση η οποία δεν ξέρω που βρίσκεται. Ήμασταν πολλά παιδιά εκεί, μας βίαζαν και μας βασάνιζαν. Ήθελαν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε. Μας έβαζαν ακόμα και κολλύριο για να αλλάξει το χρώμα τον ματιών μας" είπε στους αστυνομικούς προσπαθώντας να δικαιολογήσει το γεγονός ότι ο γαλανομάτης Νίκολας εμφανίστηκε με καστανά μάτια.
"Με απήγαγαν στρατιωτικοί και με πήγαν σε μια βάση η οποία δεν ξέρω που βρίσκεται. Ήμασταν πολλά παιδιά εκεί, μας βίαζαν και μας βασάνιζαν. Ήθελαν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε. Μας έβαζαν ακόμα και κολλύριο για να αλλάξει το χρώμα τον ματιών μας" είπε στους αστυνομικούς προσπαθώντας να δικαιολογήσει το γεγονός ότι ο γαλανομάτης Νίκολας εμφανίστηκε με καστανά μάτια.
Μια... βολική
επιστροφή
Το θέμα κάνει τον γύρο του κόσμου με τον Μπουρντέν να δίνει
ακόμα και συνεντεύξεις σε παναμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα. Σε μια από αυτές η
ιστορία πήρε απίστευτη τροπή. Ο ιδιωτικός ερευνητής Τσάρλι Πάρκερ πρόσεξε πως
τα αυτιά του Μπουρντέν με αυτά του Νίκολας στις φωτογραφίες είναι εντελώς
διαφορετικά και ξεκίνησε έρευνα. Ενημέρωσε το FBI το οποίο ζήτησε δείγμα DNA από τη μητέρα. Αυτή όμως
για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο αρνήθηκε οργισμένη να το δώσει.
Πλέον ακόμα και ο Μπουρντέν είχε αρχίσει να προβληματίζεται
με το πόσο εύκολα είχε μπει στην οικογένεια ως Νίκολας παρά τη διαφορά στην
εμφάνιση και τη γαλλική προφορά. Μετά το περιστατικό με το DNA υποψιάστηκε πως κάτι σκοτεινό
συμβαίνει. Έχοντας περάσει πέντε μήνες στο Σαν Αντόνιο σε ένα γεύμα με τον
ντετέκτιβ (ο οποίος τον παρακολουθούσε στενά) ο Μπουρντέν ξεσπά. "Ξέρεις
ότι δεν είναι η μητέρα μου. Ξέρεις ότι δεν είμαι ο Νίκολας. Τον Νίκολας τον
έχουν σκοτώσει οι ίδιοι", του λέει.
Ο Πάρκερ ερευνά την οικογένεια και ανακαλύπτει πως
αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα. Ο μεγάλος αδελφός (αυτός που είχε πει απλά
"καλή τύχη" στο Μπουρντέν) ήταν ναρκομανής και είχε βίαια ξεσπάσματα
ενώ και ο ίδιος ο Νίκολας είχε προβλήματα με τον θυμό του. Το FBI ενημερώνεται και πλέον πολλοί πιστεύουν
πως τελικά η εμφάνιση του βόλεψε γι' αυτό και κανείς δεν εξέφρασε τον παραμικρό
προβληματισμό.
Η έρευνα ξεκινά όμως ο μεγάλος αδελφός που είναι και ο
βασικός ύποπτος έχει πεθάνει από υπερβολή δόση. Έτσι οι αστυνομικοί εστιάζουν
στη μητέρα. Περνά από ανιχνευτή ψεύδους και αποτυγχάνει αλλά δεν υπάρχουν άλλα
στοιχεία. Ο Τσάρλι Πάρκερ σκάβει στο πρώην σπίτι του μεγάλου αδελφού για να
βρει το πτώμα του Νίκολας χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ελλείψει στοιχείων η έρευνα
για πιθανή ενδοοικογενειακή δολοφονία σταματά και η υπόθεση κλείνει.
Οικογενειάρχης
Ο Μπουρντέν έμεινε στη φυλακή έως το 2003 και όλη αυτή η
εμπειρία δεν τον βοήθησε να σωφρονιστεί. Μετά την αποφυλάκιση του συνέχισε να
κλέβει ζωές. "Έπαιξε" το ρόλο χαμένων παιδιών σε Ισπανία και Γαλλία
και πέρασε διαστήματα στη φυλακή. Τελικά το 2007 παντρεύτηκε και πλέον έχει
πέντε παιδιά (φωτό). "Βρήκα την αγάπη που μου έλειπε και έψαχνα μέσα σε άλλες
ζωές. Δεν χρειάζεται πλέον να προσποιούμαι" υποστηρίζει. Η οικογένεια
Μπάρκλεϊ από τη μεριά της ακόμα αναζητά τον Νίκολας και τονίζει πως δεν έχει
καμία ευθύνη για την εξαφάνιση του. Ο Τσάρλι Πάρκερ μέχρι το τέλος της ζωής του
δήλωνε σίγουρος για το αντίθετο και έψαχνε στην περιοχή για το μέρος που είχαν
θάψει τον Νίκολας. Ο Μπουρντέν βρήκε τελικά τη ζωή που αναζητούσε ενώ η υπόθεση
του Νίκολας (που σήμερα θα ήταν 41) παραμένει ανεξιχνίαστη.